Έχουν προταθεί πολλές θεωρίες στην προσπάθεια να εξηγήσουν τι προκαλεί τις σακούλες κάτω από τα μάτια που εμφανίζονται με το πέρασμα του χρόνου.Ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του UCLA προσδιόρισαν ότι ο κύριος υπαίτιος του προβλήματος είναι η αύξηση του λίπους στο κάτω βλέφαρο.
Η συγκεκριμένη μελέτη ήταν η πρώτη που εξέτασε την ανατομία της περιοχής και το τι ακριβώς συμβαίνει στο κάτω βλέφαρο καθώς μεγαλώνουμε σε ηλικία. Πρόκειται επίσης για την πρώτη έρευνα σχετικά με την γήρανση του προσώπου όπου έγινε χρήση μαγνητικής τομογραφίας υψηλής ανάλυσης.Η βλεφαροπλαστική, σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Αισθητικής Πλαστικής Χειρουργικής, είναι η 3η πιο δημοφιλής επέμβαση αισθητικής χειρουργικής. Ανασηκώνει τους ιστούς των βλεφάρων που έχουν χαλαρώσει με σκοπό να προσδώσει μια πιο νεανική όψη στο πρόσωπο.
Ποιο είναι όμως το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ αίτιο που προκαλεί τις σακούλες κάτω από τα μάτια; Είναι κρίμα που η κοινωνία μας είναι προσανατολισμένη στην γρήγορη λύση, γιατί είναι σπάνιες οι φορές που η εφαρμογή φυσικών θεραπειών δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα.Η όψη μας σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με την κατάσταση της υγείας μας. Γι’ αυτό το λόγο, ιδιαίτερα οι παλιοί έμπειροι γιατροί, μπορούσαν μόνο με την παρατήρηση του ασθενούς να διαγνώσουν την γενική κατάσταση της υγείας του.
Οι σακούλες και οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια σχετίζονται με διάφορες καταστάσεις όπως:• Νοσήματα του θυρεοειδούς• Κούραση• Μη επαρκή ύπνο• Υπερβολική άσκηση• Κατακράτηση υγρών • Τοξικό φορτίο• Κάπνισμα• ΑλλεργίεςΈνας από τους πιο σημαντικούς όμως παράγοντες είναι το οξειδωτικό στρες , είναι κυρίως το αποτέλεσμα μιας διατροφής που περιέχει μεγάλο ποσοστό επεξεργασμένων τροφών.
Επεξεργασμένες είναι οι τροφές που πριν τις καταναλώσουμε έχουν υποστεί κάποια βιομηχανική προετοιμασία με χημικά, συντηρητικά, ενισχυτικά γεύσης ή άλλους τρόπους όπως η παστερίωση, οι υπεριώδεις ακτινοβολίες για αποστείρωση, πλαστικές συσκευασίες, χρωματισμοί κ.λπ. που γενικά αλλοιώνουν τα τρόφιμα και τα απομακρύνουν από την φυσική τους κατάσταση.
Το οξειδωτικό στρες αυξάνει τις τοξικές ουσίες που προκαλούν βλάβες στα κύτταρα μέσα στ ο σώμα σας. Φυσικά αυτού του τύπου οι κυτταρικές βλάβες γίνονται ποιο εμφανείς στο πρόσωπο σας, με τη μορφή ρυτίδων, με σακούλες κάτω από τα μάτια, με πεσμένα βλέφαρα και την απώλεια της ελαστικότητας, της φρεσκάδας και της λάμψης του δέρματος. Δίαιτες με πολύ ζάχαρη αυξάνουν το οξειδωτικό στρες και οδηγούν σε πρόωρη γήρανση.
Για να μειώσετε την ταχύτητα με την οποία εμφανίζονται τα σημάδια που δείχνουν την πραγματική σας ηλικία θα πρέπει να καταναλώνετε μεγάλες ποσότητες μη επεξεργασμένων τροφίμων που είναι φορτωμένα με αντιοξειδωτικά. Αν είστε ακόμη νέοι θα μειώσετε τις ρυτίδες που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν αν ξεκινήσετε με μια υγιεινή προσέγγιση τώρα. Χυμοί λαχανικών για ένα πρόσωπο γεμάτο φρεσκάδα .
Μια από τις πιο αποτελεσματικές ενέργειες που μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε την εμφάνιση μας και να καθυστερήσουμε την εμφάνιση ρυτίδων είναι να πίνουμε χυμούς λαχανικών.
Ο Dr. Μέρκολα, ένας από τους πρωτοπόρους και κορυφαίους γιατρούς στο θέμα της φυσικής υγείας αναφέρει χαρακτηριστικά τα εξής: «Ένας από τους λόγους που ξεκίνησα να πίνω χυμούς λαχανικών ήταν ότι έβλεπα στο ιατρείο μου κάποιες 75χρονες κυρίες που είχαν την όψη 40χρονης οι οποίες δεν είχαν ουσιαστικά ούτε μια ρυτίδα στο πρόσωπο τους.
Οι περισσότερες από αυτές έπιναν σημαντικές ποσότητες χυμών από λαχανικά και ακολουθούσαν έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Αυτό με εντυπωσίασε τόσο πολύ που ξεκίνησα να πίνω χυμούς λαχανικών και εγώ ο ίδιος.»
1. Οι χυμοί λαχανικών σας βοηθούν να απορροφήσετε όλες τις θρεπτικές ουσίες από τα λαχανικά. Αυτό είναι σημαντικό γιατί οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μειωμένη ικανότητα απορρόφησης των τροφών.
2. Σας επιτρέπουν να καταναλώνετε τις απαραίτητες ποσότητες λαχανικών με έναν εύκολο τρόπο. Ανάλογα με το μεταβολικό μας προφίλ και το βάρος μας μπορεί να χρειαζόμαστε από 1 έως 2 κιλά λαχανικά την ημέρα.
3. Μπορείτε να προσθέσετε μια μεγάλη ποικιλία λαχανικών. Πολλοί άνθρωποι καταναλώνουν τα ίδια λαχανικά κάθε μέρα.
Επιστημονικές ανακαλύψεις επιβεβαιώνουν την ευεργετική επίδραση των λαχανικών στην αναγέννηση της επιδερμίδας και στη μείωση των ρυτίδων. Επιπλέον συμβουλές για μια πιο νεανική εμφάνισηΌπως αναφέραμε παραπάνω, οι σακούλες κάτω από τα μάτια μπορούν να οφείλονται σε κατακράτηση υγρών, η οποία κατά έναν ειρωνικό τρόπο μπορεί να ενταθεί από την αφυδάτωση, οπότε η καθημερινή κατανάλωση αρκετής ποσότητας νερού μπορεί να βελτιώσει αυτή την πρησμένη εικόνα.
Μπορείτε επίσης να δοκιμάσετε και το παλιό τρικ με την πατάτα, που φαίνεται ότι είναι πιο αποτελεσματικό από τα αγγούρια γιατί η πατάτα περιέχει κατεχολάση που είναι μια ουσία που χρησιμοποιείται στην κοσμετολογία για την βελτίωση της όψης του δέρματος.
Η τοποθέτηση μιας φέτας πατάτας κομμένη σε σχήμα μισοφέγγαρου για 20 περίπου λεπτά κάτω από κάθε μάτι ενώ ξεκουράζεστε μπορεί να μειώσει το πρήξιμο και τους μαύρους κύκλους.Ένα άλλο σημαντικό σημείο για την διατήρηση μια νεανικής, λαμπερής και υγιούς εμφάνισης είναι η τακτική άσκηση, παρόλο που η υπερβολική άσκηση μπορεί να προκαλέσει ρυτίδες.
Τέλος ο καλός και επαρκής ύπνος όπως και η διαχείριση του στρες και των συναισθηματικών προκλήσεων είναι βασικοί παράγοντες για μια άριστη εμφάνιση.
Dr. Δημήτρης ΤσουκαλάςInternational Academy of Detoxification Specialists
Πηγές:
Αμερικανική Εταιρεία Αισθητικής Πλαστικής Χειρουργικής
Eurekalert August 26, 2008
European Journal of Clinical Investigation
Journal of the American College of Nutrition
Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009
Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009
Αλλεργίες η κρυφή αιτία πολλών προβλημάτων υγείας
Η Dr. Pratt είναι πρωτοπόρος στο θέμα της περιβαλλοντικής ιατρικής και της παιδικής αλλεργίας, με 30 χρόνια εμπειρία. Το βίντεο αναφέρεται σε περιστατικά παιδιών και ενηλίκων όπου αφού έφαγαν ντομάτα, όπως το πρώτο παιδί ή εκτέθηκαν στην ουσία που είχαν αλλεργία (γύρη, σκόνη, ακαραία, ζάχαρη, μύκητες) καταγράφηκαν δραματικές αλλαγές στη συμπεριφορά και στην υγεία τους.
Μετά από αγωγή έχασαν βάρος, εξαφανίστηκαν συμπτώματα κατάθλιψης, ο δείκτης νοημοσύνης αυξήθηκε από 56 σε 128 και το συγκεκριμένο κορίτσι έγινε πρώτο στη τάξη του.
Οι περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το τσούξιμο των ματιών, την ρινική καταρροή και τα δερματικά εξανθήματα ή τη φαγούρα ως αλλεργίες.
Αυτές είναι οι τυπικά αποδεκτές μορφές αλλεργίας. Παρόλα αυτά όμως, υπάρχει και μια άλλη μορφή η οποία δεν αναγνωρίζεται εύκολα και είναι δύσκολο να την υποψιαστεί κανείς.
Μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε μέρος του σώματος σας και να εμφανίζεται ως δυσκολία στη συγκέντρωση, να σκεφτείτε καθαρά, κόπωση, υπερένταση, αϋπνία, εικόνα κατάθλιψης, πόνοι στους μύες ή στις αρθρώσεις, άσθμα και στα παιδιά μπορεί να προκαλέσει επιθετικότητα, ωτίτιδες και νυχτερινή ενούρηση.Οποιαδήποτε τροφή μπορεί να προκαλέσει αλλεργίες, ακόμη και υγιεινές τροφές όπως τα μήλα οι τα αχλάδια.
Οι πιο κοινοί όμως ένοχοι είναι το γάλα, τα γαλακτοκομικά, η ζάχαρη, τα συντηρητικά και τα πρόσθετα τεχνητά χρώματα στις τροφές.Μερικές από τις πιο κοινές ενδείξεις ότι ένα παιδί έχει αλλεργία, είναι οι εξής:
Τρίβει την μύτη του προς τα πάνω
Ρυτίδες στα μάτια
Μαύροι κύκλοι γύρω από τα μάτια
Ξαφνική επιθετικότητα
Κόκκινοι λοβοί των αυτιών
Κουνάει νευρικά τα πόδια του
«Χαμένο» βλέμμα
Παρουσιάζει υπερβολικές αλλαγές στο επίπεδο δραστηριότητας του
Κόκκινα μάγουλα
Διάστικτη γλώσσα
Ξεσκεπάζοντας την αιτία του προβλήματος. Με λίγα λόγια θα μπορούσε να είναι κανείς αλλεργικός σε οτιδήποτε. Ευτυχώς όμως η εντόπιση του προβλήματος είναι πολύ πιο εύκολη από ότι φαίνεται.
Η ανεύρεση και αποφυγή της συγκεκριμένης ουσίας ή χημικού που επηρεάζει την υγεία σας ή του παιδιού σας είναι πρωταρχικής σημασίας. Η αιτιολογική προσέγγιση μπορεί να λύσει ριζικά το πρόβλημα και να μειώσει την έκθεση τη δική σας και του παιδιού σας από πολύπλοκες φαρμακευτικές αγωγές.
Πολλές φορές μπορεί η αιτία να είναι προφανής. Περάσαμε από ένα μαγαζί με αρώματα και μας έπιασε πονοκέφαλος. Άλλες φορές θα πρέπει να ψάξουμε περισσότερο γιατί η αλλεργική αντίδραση μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα μερικά λεπτά ή και πολλές ώρες μετά από την έκθεση στην ουσία που μας προκαλεί την αλλεργία.
Ένα λεπτομερές ιστορικό είναι το πρώτο βήμα για τον εντοπισμό των τροφών ή ουσιών που είναι οι αιτίες του προβλήματος. Οι συνήθεις ένοχοι είναι τροφές που καταναλώνουμε περισσότερο ή έχουμε εξάρτηση από αυτές.Ειδικές αλλεργιολογικές εξετάσεις μοριακής βιολογίας, όπως το FACTest που ανιχνεύουν την αλλεργική αντίδραση σε κυτταρικό επίπεδο μας βοηθούν σε μεγάλο βαθμό.
Ένα σημαντικό κομμάτι του προβλήματος είναι τα περιβαλλοντικά χημικά που μπορούν να παραμείνουν στο σώμα μας για δεκαετίες και να αλληλεπιδρούν με τις τροφές και άλλους προκλητικούς παράγοντες (στρες, ζέστη, άσκηση, δίαιτα) περιπλέκοντας το πρόβλημα.Πώς θα ξεφορτωθούμε τις περιβαλλοντικές αλλεργίεςΣυνοψίζοντας μπορούν να γίνουν τα εξής 5 βήματα:
1. Βρείτε τον παράγοντα που σας προκαλεί την αλλεργία.
2. Βελτιστοποιήστε την διατροφή σας και αποφύγετε τις τροφές που σας προκαλούν αλλεργίες.
3. Ενισχύστε τον οργανισμό σας με όλα τα απαραίτητα συστατικά που θα του επιτρέψουν να διαχειριστεί την αλλεργική κατάσταση.
4. Μειώστε την έκθεση σας σε περιβαλλοντικές τοξίνες.
Παρόλο που είναι αδύνατον να μην εκτεθούμε σε τοξικούς παράγοντες η χρήση φίλτρων νερού, φυσικών τροφών όσο το δυνατό λιγότερο εξεργασμένων, η μείωση της χρήσης πλαστικών για φύλαξη και συσκευασία τροφίμων, η χρήση φυσικών καθαριστικών, φυσικών υφασμάτων, φυσικών καλλυντικών και ειδών προσωπικής υγιεινής όπως και η αποφυγή οποιοδήποτε παράγοντα θα μπορούσε αν μας φέρει σε επαφή με επικίνδυνα χημικά είναι πολύ σημαντικές ενέργειες σε αυτή την κατεύθυνση.
5. Μειώστε τις τοξίνες που είναι ήδη αποθηκευμένες στο σώμα σας.
Η κρυφές αλλεργίες μπορούν να επηρεάσουν σε βαθμό που δεν είχαμε σκεφτεί πριν την ποιότητα ζωής και την υγεία μας.
Πολλά κοινά προβλήματα και συμπτώματα μπορούν να οφείλονται σε αυτές. Το καλό νέο είναι ότι σήμερα μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό εξασφαλίζοντας για μας και τα παιδιά μας άριστη υγεία με φυσικό τρόπο.
Πηγές: - www.drrapp.com - Οur Τoxic World - Academy of Environmental
Medicine Dr. Δημήτρης ΤσουκαλάςΔιδάκτωρ Πανεπιστημίου UNI.NA. Federico IIInternational Academy of Detoxification Specialists American Holistic Medical Association.
Μετά από αγωγή έχασαν βάρος, εξαφανίστηκαν συμπτώματα κατάθλιψης, ο δείκτης νοημοσύνης αυξήθηκε από 56 σε 128 και το συγκεκριμένο κορίτσι έγινε πρώτο στη τάξη του.
Οι περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το τσούξιμο των ματιών, την ρινική καταρροή και τα δερματικά εξανθήματα ή τη φαγούρα ως αλλεργίες.
Αυτές είναι οι τυπικά αποδεκτές μορφές αλλεργίας. Παρόλα αυτά όμως, υπάρχει και μια άλλη μορφή η οποία δεν αναγνωρίζεται εύκολα και είναι δύσκολο να την υποψιαστεί κανείς.
Μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε μέρος του σώματος σας και να εμφανίζεται ως δυσκολία στη συγκέντρωση, να σκεφτείτε καθαρά, κόπωση, υπερένταση, αϋπνία, εικόνα κατάθλιψης, πόνοι στους μύες ή στις αρθρώσεις, άσθμα και στα παιδιά μπορεί να προκαλέσει επιθετικότητα, ωτίτιδες και νυχτερινή ενούρηση.Οποιαδήποτε τροφή μπορεί να προκαλέσει αλλεργίες, ακόμη και υγιεινές τροφές όπως τα μήλα οι τα αχλάδια.
Οι πιο κοινοί όμως ένοχοι είναι το γάλα, τα γαλακτοκομικά, η ζάχαρη, τα συντηρητικά και τα πρόσθετα τεχνητά χρώματα στις τροφές.Μερικές από τις πιο κοινές ενδείξεις ότι ένα παιδί έχει αλλεργία, είναι οι εξής:
Τρίβει την μύτη του προς τα πάνω
Ρυτίδες στα μάτια
Μαύροι κύκλοι γύρω από τα μάτια
Ξαφνική επιθετικότητα
Κόκκινοι λοβοί των αυτιών
Κουνάει νευρικά τα πόδια του
«Χαμένο» βλέμμα
Παρουσιάζει υπερβολικές αλλαγές στο επίπεδο δραστηριότητας του
Κόκκινα μάγουλα
Διάστικτη γλώσσα
Ξεσκεπάζοντας την αιτία του προβλήματος. Με λίγα λόγια θα μπορούσε να είναι κανείς αλλεργικός σε οτιδήποτε. Ευτυχώς όμως η εντόπιση του προβλήματος είναι πολύ πιο εύκολη από ότι φαίνεται.
Η ανεύρεση και αποφυγή της συγκεκριμένης ουσίας ή χημικού που επηρεάζει την υγεία σας ή του παιδιού σας είναι πρωταρχικής σημασίας. Η αιτιολογική προσέγγιση μπορεί να λύσει ριζικά το πρόβλημα και να μειώσει την έκθεση τη δική σας και του παιδιού σας από πολύπλοκες φαρμακευτικές αγωγές.
Πολλές φορές μπορεί η αιτία να είναι προφανής. Περάσαμε από ένα μαγαζί με αρώματα και μας έπιασε πονοκέφαλος. Άλλες φορές θα πρέπει να ψάξουμε περισσότερο γιατί η αλλεργική αντίδραση μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα μερικά λεπτά ή και πολλές ώρες μετά από την έκθεση στην ουσία που μας προκαλεί την αλλεργία.
Ένα λεπτομερές ιστορικό είναι το πρώτο βήμα για τον εντοπισμό των τροφών ή ουσιών που είναι οι αιτίες του προβλήματος. Οι συνήθεις ένοχοι είναι τροφές που καταναλώνουμε περισσότερο ή έχουμε εξάρτηση από αυτές.Ειδικές αλλεργιολογικές εξετάσεις μοριακής βιολογίας, όπως το FACTest που ανιχνεύουν την αλλεργική αντίδραση σε κυτταρικό επίπεδο μας βοηθούν σε μεγάλο βαθμό.
Ένα σημαντικό κομμάτι του προβλήματος είναι τα περιβαλλοντικά χημικά που μπορούν να παραμείνουν στο σώμα μας για δεκαετίες και να αλληλεπιδρούν με τις τροφές και άλλους προκλητικούς παράγοντες (στρες, ζέστη, άσκηση, δίαιτα) περιπλέκοντας το πρόβλημα.Πώς θα ξεφορτωθούμε τις περιβαλλοντικές αλλεργίεςΣυνοψίζοντας μπορούν να γίνουν τα εξής 5 βήματα:
1. Βρείτε τον παράγοντα που σας προκαλεί την αλλεργία.
2. Βελτιστοποιήστε την διατροφή σας και αποφύγετε τις τροφές που σας προκαλούν αλλεργίες.
3. Ενισχύστε τον οργανισμό σας με όλα τα απαραίτητα συστατικά που θα του επιτρέψουν να διαχειριστεί την αλλεργική κατάσταση.
4. Μειώστε την έκθεση σας σε περιβαλλοντικές τοξίνες.
Παρόλο που είναι αδύνατον να μην εκτεθούμε σε τοξικούς παράγοντες η χρήση φίλτρων νερού, φυσικών τροφών όσο το δυνατό λιγότερο εξεργασμένων, η μείωση της χρήσης πλαστικών για φύλαξη και συσκευασία τροφίμων, η χρήση φυσικών καθαριστικών, φυσικών υφασμάτων, φυσικών καλλυντικών και ειδών προσωπικής υγιεινής όπως και η αποφυγή οποιοδήποτε παράγοντα θα μπορούσε αν μας φέρει σε επαφή με επικίνδυνα χημικά είναι πολύ σημαντικές ενέργειες σε αυτή την κατεύθυνση.
5. Μειώστε τις τοξίνες που είναι ήδη αποθηκευμένες στο σώμα σας.
Η κρυφές αλλεργίες μπορούν να επηρεάσουν σε βαθμό που δεν είχαμε σκεφτεί πριν την ποιότητα ζωής και την υγεία μας.
Πολλά κοινά προβλήματα και συμπτώματα μπορούν να οφείλονται σε αυτές. Το καλό νέο είναι ότι σήμερα μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό εξασφαλίζοντας για μας και τα παιδιά μας άριστη υγεία με φυσικό τρόπο.
Πηγές: - www.drrapp.com - Οur Τoxic World - Academy of Environmental
Medicine Dr. Δημήτρης ΤσουκαλάςΔιδάκτωρ Πανεπιστημίου UNI.NA. Federico IIInternational Academy of Detoxification Specialists American Holistic Medical Association.
Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009
Ενημέρωση για τον καρκίνο από το νοσοκομείο John Hopkins
1. Κάθε άνθρωπος έχει καρκινικά κύτταρα στο σώμα του. Αυτά τα καρκινικά κύτταρα δεν φαίνονται στις συνήθεις εξετάσεις, εφόσον δεν έχουν πολλαπλασιαστεί σε ορισμένα δισεκατομμύρια. Όταν ο γιατρός διαβεβαιώνει τους καρκινοπαθείς ότι δεν υπάρχουν πλέον καρκινικά κύτταρα στο σώμα τους μετά από θεραπεία, αυτό σημαίνει απλώς ότι είναι αδύνατη η ανίχνευση των καρκινικών κυττάρων στις εξετάσεις τους, επειδή ο αριθμός τους δενανέρχεται καν στο ανιχνεύσιμο ποσό.
2. Καρκινικά κύτταρα εμφανίζονται από 6 έως και περισσότερες από 10 φορές στη ζωή ενός ανθρώπου.
3. Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου είναι ισχυρό, τα καρκινικά κύτταρα καταστρέφονται και έτσι αποτρέπεται ο πολλαπλασιασμός τους και κατά συνέπεια ο σχηματισμός όγκων.
4. Όταν κάποιος έχει καρκίνο αυτό υποδεικνύει ότι παρουσιάζει πολλαπλές διατροφικές ελλείψεις. Κάτι τέτοιο μπορεί να οφείλεται σε γενετικούς, περιβαλλοντικούς και διατροφικούς παράγοντες, καθώς και στον τρόπο ζωής του ατόμου.
5. Για να ξεπεραστούν οι πολλαπλές διατροφικές ελλείψεις, πρέπει να αλλάξει η διατροφή και να συμπεριληφθούν συμπληρώματα, τα οποία θα ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα.
6. Η χημειοθεραπεία έχει να κάνει με τη δηλητηρίαση των ραγδαία αναπτυσσόμενων καρκινικών κυττάρων, αλλά και με την καταστροφή των ραγδαία αναπτυσσόμενων υγειών κυττάρων στο μυελό των οστών, την γαστρεντερική οδό κ.λπ. και μπορεί να προκαλέσει οργανικές βλάβες, στο ήπαρ, τους νεφρούς, την καρδιά, τους πνεύμονες κ.λπ.
7. Η ακτινοβολία καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα και παράλληλα, καυτηριάζει, σημαδεύει και καταστρέφει υγιή κύτταρα, ιστούς και όργανα.
8. Η αρχική θεραπεία με ακτινοβολίες και χημειοθεραπεία συχνά μειώνει το μέγεθος ενός όγκου. Ωστόσο, η παρατεταμένη χρήση χημειοθεραπείας και ακτινοβολίας δεν έχει ως αποτέλεσμα την περαιτέρω καταστροφή ενός όγκου.
9. Όταν το σώμα φέρει υπερβολικό τοξικό φορτίο από χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες, το ανοσοποιητικό σύστημα έχει είτε κατασταλεί είτε καταστραφεί, έτσι το άτομο μπορεί να υποκύψει σε διάφορα είδη μολύνσεων και επιπλοκών.
10. Η χημειοθεραπεία και η ακτινοβολία μπορούν να προκαλέσουν τη μετάλλαξη των καρκινικών κυττάρων, ούτως ώστε να γίνουν πιο ανθεκτικά με αποτέλεσμα να kκαταστρέφονται πιο δύσκολα.
Οι χειρουργικές επεμβάσεις μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων και σε άλλες περιοχές.
11. Ένας αποτελεσματικός τρόπος καταπολέμησης του καρκίνου είναι η εξασθένηση των καρκινικών κυττάρων, με το να μην τους παρέχεται η τροφή που χρειάζονται για να πολλαπλασιαστούν.
ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΜΕ:
α. Η ζάχαρη τρέφει τον καρκίνο. Αφαιρώντας τη ζάχαρη από τη διατροφή μας απομακρύνουμε μία σημαντική πηγή ενέργειας από τα καρκινικά κύτταρα.
Τα υποκατάστατα ζάχαρης, όπως τα Canderel, NutraSweet, Equal, Spoonful κ.λπ.παράγονται από ασπαρτάμη, που είναι βλαβερή. Ένα καλύτερο φυσικό υποκατάστατο θα ήταν το μέλι Manuka ή οι μελάσες αλλά μόνο σε πολύ μικρές ποσότητες. Το επιτραπέζιο αλάτι περιέχει χημικές προσθήκες για να αποκτήσει το λευκό του χρώμα.
Καλύτερη εναλλακτική είναι μπαχαρικά τύπου Bragg's aminos ή θαλασσινό αλάτι.
β. Το γάλα κάνει το σώμα μας να παράγει βλέννα, ιδίως στη γαστρεντερικήοδό. Ο καρκίνος τρέφεται από τη βλέννα. Διακόπτοντας το γάλα και υποκαθιστώντας το με γάλα σόγιας χωρίς προσθήκη γλυκαντικών, τα καρκινικά κύτταρα εξασθενούν.
γ. Τα καρκινικά κύτταρα ευδοκιμούν σε όξινα περιβάλλοντα. Μία διατροφή βασισμένη στο κρέας είναι όξινη. Είναι προτιμότερο να τρώμε ψάρι και λίγο κοτόπουλο, από ότι μοσχαρίσιο ή χοιρινό κρέας. Το κρέας περιέχει επίσης αντιβιοτικά, αυξητικές ορμόνες και παράσιτα που είναι όλα επιβλαβή, ειδικά για καρκινοπαθείς.
δ. Μία διατροφή που αποτελείται από 80% φρέσκους χυμούς και λαχανικά, σιτηρά ολικής αλέσεως, σπόρους, ξηρούς καρπούς και λίγα φρούτα σας βοηθά να δημιουργήσετε ένα αλκαλικό περιβάλλον στο σώμα σας. Το 20% μπορεί να αποτελείται από μαγειρεμένα γεύματα στα οποία να περιλαμβάνονται τα φασόλια. Οι χυμοί από φρέσκα λαχανικά παρέχουν ζωντανά ένζυμα που απορροφούνται εύκολα και φτάνουν στα κύτταρα μέσα σε 15 λεπτά τρέφοντας και ενισχύοντας την ανάπτυξη υγιών κυττάρων.
Για την πρόσληψη ζωντανών ενζύμων και τη δημιουργία υγιών κυττάρων δοκιμάστε να πιείτε φρέσκο χυμό λαχανικών (από τα περισσότερα λαχανικά, συμπεριλαμβανομένων των βλαστών από τα φασόλια) και να φάτε ωμά λαχανικά 2 ή 3 φορές την ημέρα.
Τα ένζυμα καταστρέφονται σε θερμοκρασίες άνω των 40 βαθμών Κελσίου (104 βαθμοί Φαρενάιτ).
ε. Αποφεύγετε καφέ, τσάι και σοκολάτα, τα οποία περιέχουν μεγάλη ποσότητα καφεΐνης.
Το πράσινο τσάι είναι η καλύτερη εναλλακτική και έχει ιδιότητες κατά του καρκίνου. Νερό, καλύτερα καθαρισμένο ή φιλτραρισμένο, για την αποφυγή γνωστών τοξινών και βαρέων μετάλλων που περιέχονται στο νερό της βρύσης.
Το αποσταγμένο νερό είναι όξινο και καλύτερα να αποφεύγεται.
12. Η πρωτεΐνη του κρέατος είναι δύσπεπτη και απαιτεί πολλά πεπτικά ένζυμα. Το άπεπτο κρέας που παραμένει στα έντερα αποσυντίθεται και έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη συσσώρευση τοξικών ουσιών.
13. Τα τοιχώματα των καρκινικών κυττάρων αποτελούνται από μία σκληρή πρωτεϊνική στιβάδα. Αποφεύγοντας ή μειώνοντας την κατανάλωση κρέατος απελευθερώνονται περισσότερα ένζυμα που επιτίθενται στα πρωτεϊνικά τοιχώματα των καρκινικών κυττάρων με αποτέλεσμα τα κύτταρα φονείς να μπορούν να τα καταστρέψουν.
14. Ορισμένα υποκατάστατα ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα (IP6, Flor ssence, Essiac, αντιοξειδωτικά, βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία, ουσιαστικά λιπαρά οξέα κ.λπ.). Άλλα υποκατάστατα όπως η βιταμίνη Ε είναι γνωστό ότι προκαλούν απόπτωση ή προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο, τη φυσιολογική μέθοδο του σώματος να απορρίπτει τα κατεστραμμένα, ανεπιθύμητα ή αχρείαστα κύτταρα.
15. Ο καρκίνος είναι μία ασθένεια του μυαλού, του σώματος και της ψυχής. Ένα ενεργό και θετικό πνεύμα θα βοηθήσει τον μαχητή του καρκίνου να επιβιώσει. Ο θυμός, η πικρία και τα δυσάρεστα συναισθήματα θέτουν το σώμα σε ένα αγχώδες και όξινο περιβάλλον. Μάθετε το πνεύμα σας να αγαπά και να συγχωρεί.
Μάθετε να χαλαρώνετε και να απολαμβάνετε τη ζωή.
16. Τα καρκινικά κύτταρα δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν σε οξυγονωμένα περιβάλλοντα.
Η καθημερινή άσκηση και οι βαθιές αναπνοές βοηθούν στη διοχέτευση περισσότερου οξυγόνου στα κύτταρα. Η οξυγονοθεραπεία είναι μία ακόμα μέθοδος που χρησιμοποιείται για την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ JOHN HOPKINS, Η.Π.Α.
-1. Μην τοποθετείτε πλαστικά δοχεία σε φούρνο μικροκυμάτων.
2. Μην τοποθετείτε δοχεία με νερό στην κατάψυξη.
3. Μην τοποθετείτε πλαστικές μεμβράνες σε φούρνο μικροκυμάτων.
Το Johns Hopkins έστειλε πρόσφατα αυτό το μήνυμα σε ένα από τα ενημερωτικά του δελτία.
Οι πληροφορίες αυτές κυκλοφόρησαν και στο Walter Reed Army Medical Center. Οι διοξίνες προκαλούν καρκίνο και ειδικά καρκίνο του μαστού.Είναι ιδιαίτερα δηλητηριώδεις για τα κύτταρα του σώματός μας. Μην ψύχετε πλαστικά μπουκάλια με νερό, καθώς η διαδικασία αυτή απελευθερώνει διοξίνες από το πλαστικό.
Πρόσφατα ο Δρ. Edward Fujimoto, Διευθυντής του προγράμματος ευεξίας στο Castle Hospital εμφανίστηκε σε μία τηλεοπτικήεκπομπή για να εξηγήσει αυτόν τον κίνδυνο για την υγεία μας.
Μίλησε για τις διοξίνες και για το πόσο μας βλάπτουν. Τόνισε ότι δεν πρέπει να θερμαίνουμε τρόφιμα στο φούρνο μικροκυμάτων μέσα σε πλαστικά δοχεία.
Αυτό ισχύει κυρίως για τρόφιμα που περιέχουν λιπαρά. Πρόσθεσε ότι ο συνδυασμός λίπους, υψηλής θερμοκρασίας και πλαστικού, απελευθερώνει διοξίνη χρήση γυαλιού, όπως Corning Ware, Pyrex ή κεραμικών δοχείων για τη θέρμανση τροφίμων. Το αποτέλεσμα είναι ίδιο, αλλά χωρίς διοξίνες.
Έτσι, στιγμιαία τρόφιμα και σούπες που θερμαίνονται σε φούρνο μικροκυμάτων πρέπει νααφαιρούνται από τις πλαστικές τους συσκευασίες και να θερμαίνονται σε άλλο δοχείο.
Το χαρτί δεν είναι κακό αλλά δεν ξέρεις ποτέ τι περιέχει.
Ασφαλέστερη λύση είναι η χρήση σκευών από πυρίμαχο γυαλί, Corning Ware κ.λπ. Το πρόβλημα της διοξίνης είναι ένας από τους λόγους.Επίσης επεσήμανε ότι πλαστικές μεμβράνες όπως εκείνες τύπου Sanitas, είναι το ίδιο επικίνδυνες όταν τοποθετούνται πάνω από τρόφιμα που μαγειρεύονται στο φούρνο μικροκυμάτων.
Καθώς θερμαίνεται το φαγητό, η υψηλή θερμοκρασία προκαλεί ουσιαστικά την τήξη δηλητηριωδών τοξινών από την πλαστική μεμβράνη και τη διοχέτευσή τους στο φαγητό.
Αντί της μεμβράνης καλύπτετε το φαγητό με μία χαρτοπετσέτα ή χαρτί κουζίνας.
2. Καρκινικά κύτταρα εμφανίζονται από 6 έως και περισσότερες από 10 φορές στη ζωή ενός ανθρώπου.
3. Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου είναι ισχυρό, τα καρκινικά κύτταρα καταστρέφονται και έτσι αποτρέπεται ο πολλαπλασιασμός τους και κατά συνέπεια ο σχηματισμός όγκων.
4. Όταν κάποιος έχει καρκίνο αυτό υποδεικνύει ότι παρουσιάζει πολλαπλές διατροφικές ελλείψεις. Κάτι τέτοιο μπορεί να οφείλεται σε γενετικούς, περιβαλλοντικούς και διατροφικούς παράγοντες, καθώς και στον τρόπο ζωής του ατόμου.
5. Για να ξεπεραστούν οι πολλαπλές διατροφικές ελλείψεις, πρέπει να αλλάξει η διατροφή και να συμπεριληφθούν συμπληρώματα, τα οποία θα ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα.
6. Η χημειοθεραπεία έχει να κάνει με τη δηλητηρίαση των ραγδαία αναπτυσσόμενων καρκινικών κυττάρων, αλλά και με την καταστροφή των ραγδαία αναπτυσσόμενων υγειών κυττάρων στο μυελό των οστών, την γαστρεντερική οδό κ.λπ. και μπορεί να προκαλέσει οργανικές βλάβες, στο ήπαρ, τους νεφρούς, την καρδιά, τους πνεύμονες κ.λπ.
7. Η ακτινοβολία καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα και παράλληλα, καυτηριάζει, σημαδεύει και καταστρέφει υγιή κύτταρα, ιστούς και όργανα.
8. Η αρχική θεραπεία με ακτινοβολίες και χημειοθεραπεία συχνά μειώνει το μέγεθος ενός όγκου. Ωστόσο, η παρατεταμένη χρήση χημειοθεραπείας και ακτινοβολίας δεν έχει ως αποτέλεσμα την περαιτέρω καταστροφή ενός όγκου.
9. Όταν το σώμα φέρει υπερβολικό τοξικό φορτίο από χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες, το ανοσοποιητικό σύστημα έχει είτε κατασταλεί είτε καταστραφεί, έτσι το άτομο μπορεί να υποκύψει σε διάφορα είδη μολύνσεων και επιπλοκών.
10. Η χημειοθεραπεία και η ακτινοβολία μπορούν να προκαλέσουν τη μετάλλαξη των καρκινικών κυττάρων, ούτως ώστε να γίνουν πιο ανθεκτικά με αποτέλεσμα να kκαταστρέφονται πιο δύσκολα.
Οι χειρουργικές επεμβάσεις μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων και σε άλλες περιοχές.
11. Ένας αποτελεσματικός τρόπος καταπολέμησης του καρκίνου είναι η εξασθένηση των καρκινικών κυττάρων, με το να μην τους παρέχεται η τροφή που χρειάζονται για να πολλαπλασιαστούν.
ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΜΕ:
α. Η ζάχαρη τρέφει τον καρκίνο. Αφαιρώντας τη ζάχαρη από τη διατροφή μας απομακρύνουμε μία σημαντική πηγή ενέργειας από τα καρκινικά κύτταρα.
Τα υποκατάστατα ζάχαρης, όπως τα Canderel, NutraSweet, Equal, Spoonful κ.λπ.παράγονται από ασπαρτάμη, που είναι βλαβερή. Ένα καλύτερο φυσικό υποκατάστατο θα ήταν το μέλι Manuka ή οι μελάσες αλλά μόνο σε πολύ μικρές ποσότητες. Το επιτραπέζιο αλάτι περιέχει χημικές προσθήκες για να αποκτήσει το λευκό του χρώμα.
Καλύτερη εναλλακτική είναι μπαχαρικά τύπου Bragg's aminos ή θαλασσινό αλάτι.
β. Το γάλα κάνει το σώμα μας να παράγει βλέννα, ιδίως στη γαστρεντερικήοδό. Ο καρκίνος τρέφεται από τη βλέννα. Διακόπτοντας το γάλα και υποκαθιστώντας το με γάλα σόγιας χωρίς προσθήκη γλυκαντικών, τα καρκινικά κύτταρα εξασθενούν.
γ. Τα καρκινικά κύτταρα ευδοκιμούν σε όξινα περιβάλλοντα. Μία διατροφή βασισμένη στο κρέας είναι όξινη. Είναι προτιμότερο να τρώμε ψάρι και λίγο κοτόπουλο, από ότι μοσχαρίσιο ή χοιρινό κρέας. Το κρέας περιέχει επίσης αντιβιοτικά, αυξητικές ορμόνες και παράσιτα που είναι όλα επιβλαβή, ειδικά για καρκινοπαθείς.
δ. Μία διατροφή που αποτελείται από 80% φρέσκους χυμούς και λαχανικά, σιτηρά ολικής αλέσεως, σπόρους, ξηρούς καρπούς και λίγα φρούτα σας βοηθά να δημιουργήσετε ένα αλκαλικό περιβάλλον στο σώμα σας. Το 20% μπορεί να αποτελείται από μαγειρεμένα γεύματα στα οποία να περιλαμβάνονται τα φασόλια. Οι χυμοί από φρέσκα λαχανικά παρέχουν ζωντανά ένζυμα που απορροφούνται εύκολα και φτάνουν στα κύτταρα μέσα σε 15 λεπτά τρέφοντας και ενισχύοντας την ανάπτυξη υγιών κυττάρων.
Για την πρόσληψη ζωντανών ενζύμων και τη δημιουργία υγιών κυττάρων δοκιμάστε να πιείτε φρέσκο χυμό λαχανικών (από τα περισσότερα λαχανικά, συμπεριλαμβανομένων των βλαστών από τα φασόλια) και να φάτε ωμά λαχανικά 2 ή 3 φορές την ημέρα.
Τα ένζυμα καταστρέφονται σε θερμοκρασίες άνω των 40 βαθμών Κελσίου (104 βαθμοί Φαρενάιτ).
ε. Αποφεύγετε καφέ, τσάι και σοκολάτα, τα οποία περιέχουν μεγάλη ποσότητα καφεΐνης.
Το πράσινο τσάι είναι η καλύτερη εναλλακτική και έχει ιδιότητες κατά του καρκίνου. Νερό, καλύτερα καθαρισμένο ή φιλτραρισμένο, για την αποφυγή γνωστών τοξινών και βαρέων μετάλλων που περιέχονται στο νερό της βρύσης.
Το αποσταγμένο νερό είναι όξινο και καλύτερα να αποφεύγεται.
12. Η πρωτεΐνη του κρέατος είναι δύσπεπτη και απαιτεί πολλά πεπτικά ένζυμα. Το άπεπτο κρέας που παραμένει στα έντερα αποσυντίθεται και έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη συσσώρευση τοξικών ουσιών.
13. Τα τοιχώματα των καρκινικών κυττάρων αποτελούνται από μία σκληρή πρωτεϊνική στιβάδα. Αποφεύγοντας ή μειώνοντας την κατανάλωση κρέατος απελευθερώνονται περισσότερα ένζυμα που επιτίθενται στα πρωτεϊνικά τοιχώματα των καρκινικών κυττάρων με αποτέλεσμα τα κύτταρα φονείς να μπορούν να τα καταστρέψουν.
14. Ορισμένα υποκατάστατα ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα (IP6, Flor ssence, Essiac, αντιοξειδωτικά, βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία, ουσιαστικά λιπαρά οξέα κ.λπ.). Άλλα υποκατάστατα όπως η βιταμίνη Ε είναι γνωστό ότι προκαλούν απόπτωση ή προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο, τη φυσιολογική μέθοδο του σώματος να απορρίπτει τα κατεστραμμένα, ανεπιθύμητα ή αχρείαστα κύτταρα.
15. Ο καρκίνος είναι μία ασθένεια του μυαλού, του σώματος και της ψυχής. Ένα ενεργό και θετικό πνεύμα θα βοηθήσει τον μαχητή του καρκίνου να επιβιώσει. Ο θυμός, η πικρία και τα δυσάρεστα συναισθήματα θέτουν το σώμα σε ένα αγχώδες και όξινο περιβάλλον. Μάθετε το πνεύμα σας να αγαπά και να συγχωρεί.
Μάθετε να χαλαρώνετε και να απολαμβάνετε τη ζωή.
16. Τα καρκινικά κύτταρα δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν σε οξυγονωμένα περιβάλλοντα.
Η καθημερινή άσκηση και οι βαθιές αναπνοές βοηθούν στη διοχέτευση περισσότερου οξυγόνου στα κύτταρα. Η οξυγονοθεραπεία είναι μία ακόμα μέθοδος που χρησιμοποιείται για την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ JOHN HOPKINS, Η.Π.Α.
-1. Μην τοποθετείτε πλαστικά δοχεία σε φούρνο μικροκυμάτων.
2. Μην τοποθετείτε δοχεία με νερό στην κατάψυξη.
3. Μην τοποθετείτε πλαστικές μεμβράνες σε φούρνο μικροκυμάτων.
Το Johns Hopkins έστειλε πρόσφατα αυτό το μήνυμα σε ένα από τα ενημερωτικά του δελτία.
Οι πληροφορίες αυτές κυκλοφόρησαν και στο Walter Reed Army Medical Center. Οι διοξίνες προκαλούν καρκίνο και ειδικά καρκίνο του μαστού.Είναι ιδιαίτερα δηλητηριώδεις για τα κύτταρα του σώματός μας. Μην ψύχετε πλαστικά μπουκάλια με νερό, καθώς η διαδικασία αυτή απελευθερώνει διοξίνες από το πλαστικό.
Πρόσφατα ο Δρ. Edward Fujimoto, Διευθυντής του προγράμματος ευεξίας στο Castle Hospital εμφανίστηκε σε μία τηλεοπτικήεκπομπή για να εξηγήσει αυτόν τον κίνδυνο για την υγεία μας.
Μίλησε για τις διοξίνες και για το πόσο μας βλάπτουν. Τόνισε ότι δεν πρέπει να θερμαίνουμε τρόφιμα στο φούρνο μικροκυμάτων μέσα σε πλαστικά δοχεία.
Αυτό ισχύει κυρίως για τρόφιμα που περιέχουν λιπαρά. Πρόσθεσε ότι ο συνδυασμός λίπους, υψηλής θερμοκρασίας και πλαστικού, απελευθερώνει διοξίνη χρήση γυαλιού, όπως Corning Ware, Pyrex ή κεραμικών δοχείων για τη θέρμανση τροφίμων. Το αποτέλεσμα είναι ίδιο, αλλά χωρίς διοξίνες.
Έτσι, στιγμιαία τρόφιμα και σούπες που θερμαίνονται σε φούρνο μικροκυμάτων πρέπει νααφαιρούνται από τις πλαστικές τους συσκευασίες και να θερμαίνονται σε άλλο δοχείο.
Το χαρτί δεν είναι κακό αλλά δεν ξέρεις ποτέ τι περιέχει.
Ασφαλέστερη λύση είναι η χρήση σκευών από πυρίμαχο γυαλί, Corning Ware κ.λπ. Το πρόβλημα της διοξίνης είναι ένας από τους λόγους.Επίσης επεσήμανε ότι πλαστικές μεμβράνες όπως εκείνες τύπου Sanitas, είναι το ίδιο επικίνδυνες όταν τοποθετούνται πάνω από τρόφιμα που μαγειρεύονται στο φούρνο μικροκυμάτων.
Καθώς θερμαίνεται το φαγητό, η υψηλή θερμοκρασία προκαλεί ουσιαστικά την τήξη δηλητηριωδών τοξινών από την πλαστική μεμβράνη και τη διοχέτευσή τους στο φαγητό.
Αντί της μεμβράνης καλύπτετε το φαγητό με μία χαρτοπετσέτα ή χαρτί κουζίνας.
Από μικρά παιδιά μαθαίνουμε, ότι η άσκηση προσφέρει όμορφο και καλογυμνασμένο σώμα.
Mαθαίνουμε από μικρά παιδιά ότι η άσκηση μπορεί να μας προσφέρει ένα όμορφο και καλογυμνασμένο σώμα, να βελτιώσει την διάθεση μας όσο τίποτε άλλο και να μας φέρει σε άριστη φυσική κατάσταση και υγεία.
Παρόλα αυτά όμως: 1. Το 78% όσων ξεκινούν άσκηση εγκαταλείπουν μέσα στις πρώτες 6 εβδομάδες.2. Το υπόλοιπο 22% που συνεχίζει, μετά από μια αρχική περίοδο λίγων μηνών, δεν παρατηρεί πλέον σημαντική βελτίωση ή αλλαγή από την άσκηση που κάνει.
Ποιοι είναι οι κύριοι λόγοι που κάνουν κάποιον να σταματήσει να γυμνάζεται;
1.Ένας ανθυγιεινός τρόπος ζωής αναπαράγει ανθυγιεινές συνήθειες. Η καθιστική ζωή, η ρουτίνα, η κακή διατροφή, η τηλεόραση, η εσωστρέφεια που προκύπτει αναγκαστικά γιατί ζούμε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας και της ζωής μας σε μικρούς κλειστούς χώρους είναι ένας πολύ βασικός παράγοντας.
Η βελτίωση της φυσικής μας κατάστασης είναι σημαντικό λοιπόν να συνοδεύεται με αλλαγές και στο τρόπο ζωής και διατροφής.Αυτές οι αλλαγές θα πρέπει να γίνουν βαθμιδωτά ώστε να είναι εφικτές. Δεν είναι εύκολο κάποιος που κάθεται όλη την ημέρα στο καναπέ και τρώει πίτσες να γίνει ξαφνικά «γκουρού» της διατροφής και να λιώνει στα γυμναστήρια.
Οι αλλαγές αυτές θα ξεκινήσουν από μικρά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε ώστε σταδιακά, χωρίς μεγάλη προσπάθεια, να βελτιώνουμε τον τρόπο ζωής μας. Το καλό νέο είναι ότι όπως ο κακός τρόπος ζωής μας επηρεάζει αρνητικά έτσι και η προσθήκη υγιεινών συνηθειών μας επηρεάζουν προς μια θετική κατεύθυνση και ενισχύουν πιο υγιεινές συνήθειες. (βλ. Ο φυσικός τρόπος διακοπής του καπνίσματος)
2.Η πεποίθηση ότι πρέπει να καταβάλλουμε μεγάλη προσπάθεια και να αφιερώσουμε πολύ χρόνο.Είναι μύθος ότι χρειάζεται υπερβολικός χρόνος και προσπάθεια για να έχουμε τα οφέλη που μπορεί να μας προσφερει η γυμναστική.Έχει πλέον αποδειχθεί ότι μπορούμε να αποκομίσουμε βέλτιστα αποτελέσματα με συγκεκριμένα προγράμματα άσκησης που ευθυγραμμίζουν την ορμονική ισορροπία του σώματος.Η ανταπόκριση είναι πολύ πιο άμεση και ο χρόνος που πρέπει να αφιερώσουμε είναι πολύ μικρότερος. Αρκούν και 5 με 10 λεπτά την ημέρα για να έχουμε αποτέλεσμα.
3.Το τοξικό φορτίο του οργανισμού. Βιομηχανικά χημικά και άλλες τοξίνες συσσωρεύονται στο λίπος μας.Πολλοί λίγοι γνωρίζουν ότι όταν ξεκινάμε να γυμναζόμαστε κινητοποιούμε τις τοξίνες από τα σημεία που είναι αποθηκευμένες, προς την αιματική κυκλοφορία.
Αυτή η κινητοποίηση, ιδιαίτερα κατά την αρχική περίοδο άσκησης, μας καταβάλλει και κάνει πολύ δύσκολη την προσπάθεια να συνεχίσουμε. Νοιώθουμε κουρασμένοι, επηρεάζει αρνητικά την διάθεση μας, μπορεί να προκληθούν αλλεργικές αντιδράσεις, πονοκέφαλοι και πολλά άλλα.
Γι΄αυτό το λόγο μόνο ένα μικρό ποσοστό καταφέρνει να ξεπεράσει αυτό το σημείο και να συνεχίσει. Οι τοξίνες που κινητοποιούνται δεν αποβάλλονται απλώς επικάθονται ξανά σε κάποιο άλλο σημείο στο σώμα μας. Θα πρέπει λοιπόν, να ενισχυθούν οι δυνατότητες του οργανισμού μας να αποβάλλει και να διαχειριστεί το τοξικό φορτίο που τον επιβαρύνει.
Είναι στο χέρι του καθενός μας να χαρούμε τα οφέλη που μπορεί να μας δώσει η γυμναστική.Περισσότερη υγεία επιφέρει ακόμη περισσότερη υγεία.
Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου UNI.NA.
Federico IIAmerican Holistic Medical Association International Academy of Detoxification Specialists
Παρόλα αυτά όμως: 1. Το 78% όσων ξεκινούν άσκηση εγκαταλείπουν μέσα στις πρώτες 6 εβδομάδες.2. Το υπόλοιπο 22% που συνεχίζει, μετά από μια αρχική περίοδο λίγων μηνών, δεν παρατηρεί πλέον σημαντική βελτίωση ή αλλαγή από την άσκηση που κάνει.
Ποιοι είναι οι κύριοι λόγοι που κάνουν κάποιον να σταματήσει να γυμνάζεται;
1.Ένας ανθυγιεινός τρόπος ζωής αναπαράγει ανθυγιεινές συνήθειες. Η καθιστική ζωή, η ρουτίνα, η κακή διατροφή, η τηλεόραση, η εσωστρέφεια που προκύπτει αναγκαστικά γιατί ζούμε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας και της ζωής μας σε μικρούς κλειστούς χώρους είναι ένας πολύ βασικός παράγοντας.
Η βελτίωση της φυσικής μας κατάστασης είναι σημαντικό λοιπόν να συνοδεύεται με αλλαγές και στο τρόπο ζωής και διατροφής.Αυτές οι αλλαγές θα πρέπει να γίνουν βαθμιδωτά ώστε να είναι εφικτές. Δεν είναι εύκολο κάποιος που κάθεται όλη την ημέρα στο καναπέ και τρώει πίτσες να γίνει ξαφνικά «γκουρού» της διατροφής και να λιώνει στα γυμναστήρια.
Οι αλλαγές αυτές θα ξεκινήσουν από μικρά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε ώστε σταδιακά, χωρίς μεγάλη προσπάθεια, να βελτιώνουμε τον τρόπο ζωής μας. Το καλό νέο είναι ότι όπως ο κακός τρόπος ζωής μας επηρεάζει αρνητικά έτσι και η προσθήκη υγιεινών συνηθειών μας επηρεάζουν προς μια θετική κατεύθυνση και ενισχύουν πιο υγιεινές συνήθειες. (βλ. Ο φυσικός τρόπος διακοπής του καπνίσματος)
2.Η πεποίθηση ότι πρέπει να καταβάλλουμε μεγάλη προσπάθεια και να αφιερώσουμε πολύ χρόνο.Είναι μύθος ότι χρειάζεται υπερβολικός χρόνος και προσπάθεια για να έχουμε τα οφέλη που μπορεί να μας προσφερει η γυμναστική.Έχει πλέον αποδειχθεί ότι μπορούμε να αποκομίσουμε βέλτιστα αποτελέσματα με συγκεκριμένα προγράμματα άσκησης που ευθυγραμμίζουν την ορμονική ισορροπία του σώματος.Η ανταπόκριση είναι πολύ πιο άμεση και ο χρόνος που πρέπει να αφιερώσουμε είναι πολύ μικρότερος. Αρκούν και 5 με 10 λεπτά την ημέρα για να έχουμε αποτέλεσμα.
3.Το τοξικό φορτίο του οργανισμού. Βιομηχανικά χημικά και άλλες τοξίνες συσσωρεύονται στο λίπος μας.Πολλοί λίγοι γνωρίζουν ότι όταν ξεκινάμε να γυμναζόμαστε κινητοποιούμε τις τοξίνες από τα σημεία που είναι αποθηκευμένες, προς την αιματική κυκλοφορία.
Αυτή η κινητοποίηση, ιδιαίτερα κατά την αρχική περίοδο άσκησης, μας καταβάλλει και κάνει πολύ δύσκολη την προσπάθεια να συνεχίσουμε. Νοιώθουμε κουρασμένοι, επηρεάζει αρνητικά την διάθεση μας, μπορεί να προκληθούν αλλεργικές αντιδράσεις, πονοκέφαλοι και πολλά άλλα.
Γι΄αυτό το λόγο μόνο ένα μικρό ποσοστό καταφέρνει να ξεπεράσει αυτό το σημείο και να συνεχίσει. Οι τοξίνες που κινητοποιούνται δεν αποβάλλονται απλώς επικάθονται ξανά σε κάποιο άλλο σημείο στο σώμα μας. Θα πρέπει λοιπόν, να ενισχυθούν οι δυνατότητες του οργανισμού μας να αποβάλλει και να διαχειριστεί το τοξικό φορτίο που τον επιβαρύνει.
Είναι στο χέρι του καθενός μας να χαρούμε τα οφέλη που μπορεί να μας δώσει η γυμναστική.Περισσότερη υγεία επιφέρει ακόμη περισσότερη υγεία.
Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου UNI.NA.
Federico IIAmerican Holistic Medical Association International Academy of Detoxification Specialists
Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2009
ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΜΟ:ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΔΥΝΑΜΟ ΦΥΛΟ
Τα χιλιάδες χημικά που απελευθερώνονται στο περιβάλλον παρεμβαίνουν στο ενδοκρινικό σύστημα των ζώων και του ανθρώπου.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να προκαλούνται δομικές αλλαγές στα σώματα και των δύο. Λεπτομερείς έρευνες δείχνουν ότι αυτές οι χημικές ενώσεις προκαλούν σε πολλά είδη την μεταλλαγή των αρσενικών σε θηλυκά.
Σε ποτάμια της Αγγλίας, βρέθηκε ότι το 50% των αρσενικών ψαριών παρήγαγαν αυγά. Άλλες ανωμαλίες που αναφέρονται περιλαμβάνουν ερμαφρόδιτες πολικές αρκούδες και μη φυσιολογική ανάπτυξη στα κέρατα σε ελάφια.
Όλα τα σπονδυλωτά έχουν παρόμοιους υποδοχείς για τις σεξουαλικές ορμόνες, οπότε η θηλυκοποίηση άλλων ζώων υποδεικνύει ότι ισχύει ένα παρόμοιο μοντέλο και στον άνθρωπο.
Πρόσφατη μελέτη αναφέρει ότι η εξέλιξη διαστρεβλώνεται από την μόλυνση του περιβάλλοντος η οποία προκαλεί βλάβη στα γεννητικά όργανα και στην ικανότητα της δημιουργίας απογόνων μέσα από το αρσενικό φύλο.
Κορυφαίοι επιστήμονες στον κόσμο κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την ανθρωπότητα. Το μέγεθος της θηλυκοποίησης των αρσενικών φαίνεται και σε μια Αμερικανική μελέτη όπου δείχνει ότι αγόρια που γεννήθηκαν από μητέρες που είχαν εκτενή έκθεση σε διοξίνες (βιομηχανικά κατάλοιπα που μολύνουν τη τροφική αλυσίδα) στην διάρκεια της εγκυμοσύνης γεννήθηκαν με μικρότερα ανδρικά μόρια και θηλυκοποιημένα γεννητικά όργανα.
Επίσης μια μελέτη στο Πανεπιστήμιο Έρασμος του Ρότερνταμ έδειξε ότι τα αγόρια των οποίων οι μητέρες είχαν εκτεθεί σε χημικά, μεγαλώνοντας ζητούσαν να παίξουν περισσότερο με κούκλες και σερβίτσια τσαγιού παρά με παραδοσιακά αγορίστικα παιχνίδια.
Τα άγρια ζώα και οι άνθρωποι έχουν εκτεθεί σε πάνω από 100.000 νέα χημικά τα τελευταία χρόνια.
Η Ευρωπαϊκή ένωση έχει παραδεχτεί ότι για το 99% από αυτά δεν υπάρχει κατάλληλο νομικό πλαίσιο. Ενώ για 85% από αυτά δεν υπάρχουν ούτε καν στοιχεία για το κατά πόσο είναι ασφαλή ή όχι.
Η μέτρηση του ανδρικού σπέρματος επιδεινώνεται ραγδαία. Μελέτες, σε πάνω από 20 χώρες, έδειξαν ότι τα ανδρικά σπερματοζωάρια έχουν μειωθεί από 150 εκατομμύρια ανά ml σε 60 εκατομμύρια, μέσα σε 50 χρόνια.
Βασικές ενέργειες που πρέπει να γίνουν για την μείωση του τοξικού χημικού φορτίου στο σώμα μας και τη διατήρηση της φυσιολογικής ορμονικής λειτουργίας:
Η αποφυγή της έκθεσης μέσα από την διατροφή μας:όπως το να αφήνουμε τα λαχανικά και τις σαλάτες να μουλιάσουν για 30’ λεπτά σε νερό με μερικές κουταλιές ξύδι (για την μείωση των φυτοφαρμάκων) η χρήση όσο δυνατόν περισσότερο βιολογικών προϊόντων και ιδιαίτερα λαχανικών η ενίσχυση των μηχανισμών αποτοξίνωσης με φρέσκιες τροφές που να έχουν υποστεί την λιγότερη δυνατή επεξεργασία και να είναι πλούσιες σε βιταμίνες B και αντιοξειδωτικά η πόση άφθονου νερού με τη χρήση κάποιου αποτελεσματικού φίλτρου
για την αποβολή των τοξινών που έχουν ήδη συσσωρευτεί στο σώμα.
Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου UNI.NA. Federico IIΜέλος της International Academy of Detoxification Specialists
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να προκαλούνται δομικές αλλαγές στα σώματα και των δύο. Λεπτομερείς έρευνες δείχνουν ότι αυτές οι χημικές ενώσεις προκαλούν σε πολλά είδη την μεταλλαγή των αρσενικών σε θηλυκά.
Σε ποτάμια της Αγγλίας, βρέθηκε ότι το 50% των αρσενικών ψαριών παρήγαγαν αυγά. Άλλες ανωμαλίες που αναφέρονται περιλαμβάνουν ερμαφρόδιτες πολικές αρκούδες και μη φυσιολογική ανάπτυξη στα κέρατα σε ελάφια.
Όλα τα σπονδυλωτά έχουν παρόμοιους υποδοχείς για τις σεξουαλικές ορμόνες, οπότε η θηλυκοποίηση άλλων ζώων υποδεικνύει ότι ισχύει ένα παρόμοιο μοντέλο και στον άνθρωπο.
Πρόσφατη μελέτη αναφέρει ότι η εξέλιξη διαστρεβλώνεται από την μόλυνση του περιβάλλοντος η οποία προκαλεί βλάβη στα γεννητικά όργανα και στην ικανότητα της δημιουργίας απογόνων μέσα από το αρσενικό φύλο.
Κορυφαίοι επιστήμονες στον κόσμο κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την ανθρωπότητα. Το μέγεθος της θηλυκοποίησης των αρσενικών φαίνεται και σε μια Αμερικανική μελέτη όπου δείχνει ότι αγόρια που γεννήθηκαν από μητέρες που είχαν εκτενή έκθεση σε διοξίνες (βιομηχανικά κατάλοιπα που μολύνουν τη τροφική αλυσίδα) στην διάρκεια της εγκυμοσύνης γεννήθηκαν με μικρότερα ανδρικά μόρια και θηλυκοποιημένα γεννητικά όργανα.
Επίσης μια μελέτη στο Πανεπιστήμιο Έρασμος του Ρότερνταμ έδειξε ότι τα αγόρια των οποίων οι μητέρες είχαν εκτεθεί σε χημικά, μεγαλώνοντας ζητούσαν να παίξουν περισσότερο με κούκλες και σερβίτσια τσαγιού παρά με παραδοσιακά αγορίστικα παιχνίδια.
Τα άγρια ζώα και οι άνθρωποι έχουν εκτεθεί σε πάνω από 100.000 νέα χημικά τα τελευταία χρόνια.
Η Ευρωπαϊκή ένωση έχει παραδεχτεί ότι για το 99% από αυτά δεν υπάρχει κατάλληλο νομικό πλαίσιο. Ενώ για 85% από αυτά δεν υπάρχουν ούτε καν στοιχεία για το κατά πόσο είναι ασφαλή ή όχι.
Η μέτρηση του ανδρικού σπέρματος επιδεινώνεται ραγδαία. Μελέτες, σε πάνω από 20 χώρες, έδειξαν ότι τα ανδρικά σπερματοζωάρια έχουν μειωθεί από 150 εκατομμύρια ανά ml σε 60 εκατομμύρια, μέσα σε 50 χρόνια.
Βασικές ενέργειες που πρέπει να γίνουν για την μείωση του τοξικού χημικού φορτίου στο σώμα μας και τη διατήρηση της φυσιολογικής ορμονικής λειτουργίας:
Η αποφυγή της έκθεσης μέσα από την διατροφή μας:όπως το να αφήνουμε τα λαχανικά και τις σαλάτες να μουλιάσουν για 30’ λεπτά σε νερό με μερικές κουταλιές ξύδι (για την μείωση των φυτοφαρμάκων) η χρήση όσο δυνατόν περισσότερο βιολογικών προϊόντων και ιδιαίτερα λαχανικών η ενίσχυση των μηχανισμών αποτοξίνωσης με φρέσκιες τροφές που να έχουν υποστεί την λιγότερη δυνατή επεξεργασία και να είναι πλούσιες σε βιταμίνες B και αντιοξειδωτικά η πόση άφθονου νερού με τη χρήση κάποιου αποτελεσματικού φίλτρου
για την αποβολή των τοξινών που έχουν ήδη συσσωρευτεί στο σώμα.
Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου UNI.NA. Federico IIΜέλος της International Academy of Detoxification Specialists
Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009
Συνοπτική ιστορία του ΑIDS
από τον Dr. Andrew Maniotis
Φέτος, το 2006, κλείνουμε 22 χρόνια από τη συνέντευξη Τύπου, στην οποία παρουσιάστηκε ο HIV, "μια παραλλαγή ενός ήδη γνωστού ιού του καρκίνου», ως η πιθανή αιτία του AIDS, από τον Dr. Robert Gallo και την υπουργό Υγείας των ΗΠΑ Margaret Heckler.
Αρα, κλείνουμε 22 χρόνια και από τη μέρα που ο καθηγητής Gallo έσπευσε να κατοχυρώσει με πατέντα την πρώτη συλλογή στοιχείων για τεστ ¨HIV" και ακολούθως να εισπράξει καταδίκη από μέρους της Επιτροπής Dingell και του Τμήματος Επιστημονικής Ακεραιότητας στο NIH (Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας) για επιστημονικό εκτραχηλισμό επειδή προσπάθησε να υποκλέψει από τον Luc Montagnier τον ιό που αποκάλεσε μετά "HIV virus", αλλά είχε απομονώσει ο τελευταίος στο εργαστήριό του
Επίσης, κλείνουμε 22 χρόνια από τότε που μεταγγίστηκε ο ιός «HIV» από ασθενείς με AIDS σε αποικίες πιθήκων. Αυτοί οι πίθηκοι δεν έχουν παρουσιάσει κανένα σύμπτωμα της ασθένειας ακόμα και παραμένουν αναπαυτικά καθισμένοι σε καταλύματα ειδικής διαμονής, που έχουν κοστίσει 27 εκατομμύρια δολάρια. Στο ξεκίνημα της εξέτασης για HIV, ήταν αποδεκτό από όλους ότι "το 68% με 89% στο σύνολο των επαναληπτικά ευερέθιστων τεστ ELISA (για αντισώματα του HIV) παρουσιάζει λανθασμένα θετικό αποτέλεσμα στα δείγματα σπέρματος, και πριν από 14 χρόνια γνωστοποιήθηκε ότι «αλληλουχίες HIV» εντοπίζονται σε ανθρώπους, πιθήκους και μαϊμούδες σε φυσιολογικά επίπεδα. Την ίδια χρονιά, γνωστοποιήθηκε ότι το εμβόλιο για την ηπατίτιδα Β μπορεί να προκαλέσει λάθος θετικά αποτελέσματα στο τεστ για "HIV".
Είναι περίπου 14 χρόνια από τότε που η Ομάδα Απόστρατων Διερευνητικής Συνεργασίας (The Veterans Affairs Cooperative Study Group) ανέφερε ότι «το AZT είχε δυσανάλογα επιβλαβείς συνέπειες για τους Μαύρους και τους Ισπανόφωνους, ενώ δεν είχε παρουσιάσει καμία πρόοδο στην ανακοπή της αύξουσας ανοσοποιητικής ανεπάρκειας στους Καυκασιανούς».
Και είναι πάλι 14 χρόνια από τότε που γνωστοποιήθηκε ότι τα μισά παιδιά από όσα διαγνώστηκαν με τη γέννησή τους θετικά στον HIV, έχασαν «την οροθετικότητά τους μέσα στους επόμενους 18 μήνες». Είναι κάπου 12 χρόνια από τότε που, με δημοσίευμά της, η μεγάλης κλίμακας επιστημονική μελέτη Concorde παρουσίασε ότι: «Τα αποτελέσματα της Concorde δεν ευνοούν την πρωτοβουλία χορήγησης του zidovudine (AZT) σε ασυμπτωματικούς ενήλικες που βρέθηκαν μολυσμένοι με ΗΙV.
Τα ίδια αποτελέσματα θέτουν υπό αμφισβήτηση την άκριτη αξιολόγηση του αριθμού των Τ4 στο αίμα ως υποκατάστατο μιας εμπεριστατωμένης εξέτασης των συνεπειών από μια μακροχρόνια χορήγηση αντιρετροϊκών φαρμάκων».
Είναι 11 χρόνια από τότε που γνωστοποιήθηκε ότι το εμβόλιο της γρίπης εμφανίζει λάθος θετικό αποτέλεσμα στα τεστ για "HIV". Είναι κάπου 10 χρόνια από τότε που επιβεβαιώθηκε για ακόμα μια φορά ότι: περίπου το 67% από τα παιδιά που βρίσκονται αμέσως τη γέννησή τους θετικά στο τεστ του HIV, χάνουν «την οροθετικότητά τους μέσα σε διάστημα 18 μηνών.
Είναι κάπου 9 χρόνια από τότε που διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρξε μετάδοση του ιού σε 175 «μεικτά» ζευγάρια (όπου ο ένας σύντροφος είχε βρεθεί θετικός στο τεστ, και ο άλλος αρνητικός) από ένα σύνολο 282 ζευγαριών, στη διάρκεια μελέτης 10 ετών. Είναι κάπου 7 χρόνια από τότε που δημοσιεύτηκε στην ιατρική επιφυλλίδα The Journal, AIDS, ότι τα παιδιά από μητέρες που είχαν υποβληθεί σε θεραπευτική αγωγή με AZT «είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν ραγδαία ανάπτυξη της μόλυνσης με τον HIV-1 απ' ό,τι τα παιδιά από μητέρες χωρίς θεραπευτική αγωγή, καθώς ο ρυθμός ανάπτυξης της ασθένειας και εξασθένησης του ανοσοποιητικού συστήματος είναι πολύ πιο γοργός, αλλά και ο κίνδυνος θανάτου αυξημένος, στη διάρκεια των τριών πρώτων χρόνων ζωής».
Είναι πάλι κάπου 7 χρόνια από τότε που γνωστοποιήθηκε ότι κατσίκες και αγελάδες μπορεί να προκύψουν «οροθετικές» στο τεστ του ΗΙV. Και είναι 4 χρόνια αφότου οι ανακοινώσεις στην επιστημονική επιφυλλίδα The Journal of Virology επεσήμαναν την επικίνδυνη τοξικότητα του φαρμάκου saquinovir (Invirase ή Fortovase) και των άλλων αναστολέων πρωτεάσης, ενώ έχουν περάσει κάπου 2 χρόνια από την ανακοίνωση στην New England Journal of Medicine ότι τα συμπληρώματα διατροφής με βιταμίνες μπορούν να προλάβουν την ανάπτυξη του AIDS σε περίπτωση έλλειψης της ενδεδειγμένης Υψηλής Δραστικότητας Αντιρετροϊκής Αγωγής ( HAART, Highly Active Anti-Retroviral Therapy).
Είναι κάπου 2 χρόνια από τότε που ανακοινώθηκε η αποτυχία του προγράμματος AIDSVAX, μια προσπάθεια 120 εκατομμυρίων δολαρίων για προληπτικό εμβολιασμό κατά του ¨HIV¨, και 2 χρόνια από τότε που ο Ερυθρός Σταυρός γνωστοποίησε ότι έκανε πολλαπλές εξετάσεις χρησιμοποιώντας διαφορετικές μεθόδους ανίχνευσης του ιού, σε χαμηλής επικινδυνότητας ομάδες όπως είναι οι δωρητές αίματος (ή οι νεοσύλλεκτοι στον στρατό), και είχε ενδεικτική απόδοση 12 θετικά αποτελέσματα στην εξέταση PCR , ή 2 θετικά αποτελέσματα στην εξέταση ELISA, σε σύνολο 37.000.000 δειγμάτων, αφήνοντας το περιθώριο 10 στα 12 αποτελέσματα να είναι λάθος, ανάλογα με το ποια εξέταση θεωρείται πιο αξιόπιστη.
Είναι πάνω από ένας χρόνος από τότε που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όσον αφορά την έρευνα για το AIDS, καθηγητής Edmond Tremont, αναδιατύπωσε μια αναφορά ασφαλείας σχετικά με τα πορίσματα φαρμακευτικής έρευνας που είχε χρηματοδοτηθεί από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, για να αλλοιώσει τα συμπεράσματά της και να απαλείψει τις αρνητικές αναφορές. Στη συνέχεια, διέταξε την επανάληψη της έρευνας με βάση τις υποδείξεις του επιτελείου του, ώστε να προχωρήσει στις γυναίκες της Αφρικής η επιχείρηση διανομής του φαρμάκου Nevirapine, κόστους 500 εκατομμυρίων δολαρίων, από φαρμακοβιομήχανο φίλο του George W. Bush.
Και αυτό, παρότι στις Ηνωμένες Πολιτείες είχε απορριφθεί η διανομή του ίδιου φαρμάκου ως υπέρ το δέον τοξικού. Είναι μόλις ένας χρόνος αφότου το Ινστιτούτο Φαρμακολογίας (Institute of Medicine) συγκάλυψε και θεώρησε αμελητέα αυτή την εγκληματική δράση του Tremont, ενώ ο Johnathan Fishbein, που υπέβαλε ένσταση, απομακρύνθηκε αμέσως από τη θέση του επίσημου επιτηρητή στις δοκιμές του Nevirapine.
Οι δοκιμές άλλωστε τελούσαν υπό την εποπτεία του Tremont. Το καλοκαίρι που πέρασε, στη Διεθνή Συνδιάσκεψη του AIDS στο Τορόντο, ο Barre-Sinoussi (ένας από τους πρώτους στην ομάδα του Luc Montagnier, απ΄όπου ο dr. Gallo είχε ληστεύσει τον ιό LAV, για να τον μετονομάσει στη συνέχεια "HIV"), «έσπασε τη σιωπή του» και είπε: «Δεν φαίνεται να προκύπτει κάποια χρησιμότητα των θεραπευτικών αγωγών, αφού 15 δοκιμές φαρμάκων μέχρι σήμερα δεν έχουν αποφέρει καθοριστικά δείγματα βελτιωμένης εικόνας».
Τον μήνα αυτό ανακοινώθηκε ότι «το ιικό φορτίο μπορεί να δώσει εικόνα για τη μελλοντική εξέλιξη της ασθένειας μόνο στο 4% ή στο 6% των οροθετικών ατόμων που εξετάζονται, υποσκάπτοντας ξανά την αξιοπιστία της κυρίαρχης επιστήμης του AIDS και της θεραπευτικής στρατηγικής».
Το εκπληκτικότερο, όμως, από όσα αξιοπερίεργα πέτυχα στον δρόμο μου, αφότου άρχισα να παρακολουθώ την υπόθεση AIDS στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, ήταν ένα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε τελευταία από το CNN, στο οποίο η επικεφαλής ανταποκρίτρια του Κόσμου Christiane Amanpour είχε μαγνητοσκοπηθεί να περιδιαβαίνει τα χωριά στην Κένυα και να σχολιάζει ότι τα παιδιά εκεί, εξαθλιωμένα και ορφανά, δεν είχαν αρκετό νερό ούτε στο αραιωμένο κουρκούτι τους για να μπορέσουν να καταπιούν το χάπι θανατηφόρας τοξικότητας nevirapine (Viramune) και το αποτυχημένο στην περίπτωση θεραπείας του καρκίνου AZT.
Στο ίδιο ντοκιμαντέρ η Amanpour είχε για τους τηλεθεατές και μια συνέντευξη με τον Stephen Lewis, ο οποίος κλήθηκε ως απεσταλμένος της Γενικής Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών για το θέμα του HIV/AIDS στην Αφρική να παρουσιάσει τις προοπτικές που διακρίνει εκεί.
Ο ίδιος ήταν από τον Ιούνιο του 2001 και Επίτροπος του Οργανισμού WHO (World Health Organisation) ως επικεφαλής της ομάδας που θα διερευνούσε τις κοινωνικές συνιστώσες στο θέμα της υγείας στην Αφρική, αλλά και Πρεσβύτερος Σύμβουλος στη Σχολή Δημόσιας Υγείας Mailman στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης, και Διευθυντής του Ιδρύματος Stephen Lewis, και αποδέκτης ποικίλων βραβείων και 22 τιμητικών διακρίσεων, μεταξύ των οποίων Εταίρος του Τάγματος του Καναδά, «Καναδός της Χρονιάς» το 2003 στο περιοδικό Maclean's, και ένας από τους 100 πιο επιφανείς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο στο περιοδικό Time τον Απρίλιο του 2005.
Αφού στάθηκα στα εντυπωσιακά διαπιστευτήρια του Lewis, παρατήρησα ότι στην ομιλία που έδωσε στη Διεθνή Συνδιάσκεψη για το AIDS αυτό το καλοκαίρι, στο πλαίσιο του κλεισίματος των εργασιών, είχε παρουσιάσει ολόκληρη σειρά θεμάτων που αφορούσαν το AIDS ανά τον κόσμο και ειδικά στην Αφρική. Ενα ολόκληρο κεφάλαιο της ομιλίας του ήταν αφιερωμένο στη δυσφήμηση του υπουργού Υγείας στη Νότιο Αφρική, επειδή προέτασσε τη σπουδαιότητα των τροφίμων για την επίτευξη της θρέψης και της υγείας.
Το έκτο σπουδαιότερο ζήτημα της υπόθεσης, ήταν για τον Lewis: "Υπ' αριθμόν 6: Εχει γίνει αποδεκτό σήμερα, και δεν ντρεπόμαστε να το πούμε, ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε θεραπευτική αγωγή χρειάζονται ενισχυμένα συμπληρώματα διατροφής για να υποστηρίξουν και να αντέξουν την όποια θεραπεία.
Παρόλα αυτά, έχουμε μια αυξανόμενη οχλοβοή από την οργάνωση People Living with AIDS επειδή δεν διαθέτουν τη στοιχειώδη διατροφή, με τελικό αποτέλεσμα την έσχατη δυσχέρεια για τον κόσμο εκεί. Το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Διατροφής (World Food Programme) παρουσίασε μια μελέτη στην ίδια Συνδιάσκεψη και υπολόγισε το κόστος της διατροφικής ενίσχυσης σε 66 σεντς την ημέρα για μια ολόκληρη οικογένεια. Ποιά αφροσύνη εμποδίζει να διατεθούν στο Παγκόσμιο Πρόγραμμα Διατροφής τα απαραίτητα χρήματα;»
Με άλλα λόγια, όμως, «η αυξανόμενη οχλοβοή» από τον κόσμο που ζει με AIDS, όπως την περίγραψε με τόσο συγκινητική συμπόνια ο κ. Lewis, είναι άλλος τρόπος για να πουν "πεθαίνουμε για λίγο φαγητό και νερό¨.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν με τέτοιες συνθήκες να εξασφαλίσουν ικανή ποσότητα πρωτεϊνών, σε φυτικές ή σε ζωικές τροφές, για να συντηρήσουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα. Τόσο στο ντοκιμαντέρ της Amanpour, όσο και στην υπεροπτική ομιλία του Lewis ενώπιον των συνέδρων στην Διεθνή Συνδιάσκεψη του AIDS, όπου ο ίδιος θεώρησε έκτο σε σπουδαιότητα τον παράγοντα της διατροφής (πολύ πιο κάτω από άλλα σημαντικότερα μέτρα, όπως είναι η περιτομή και τα μικροβιοκτόνα για να αλείφουν οι Αφρικανοί τα γεννητικά τους όργανα), με εντυπωσίασε κυρίως η ασύλληπτη παραδοξότητα του πράγματος: Πώς δηλαδή προτείνεται τώρα από την καθεστηκυία τάξη του AIDS να δοθούν σε όλα αυτά τα παιδιά φάρμακα που καταστέλλουν ακόμη περισσότερο την ανοσοποιητική τους επάρκεια και είναι εξόχως τοξικά, την ώρα που δεν διαθέτουν ούτε το φαγητό και νερό που χρειάζεται για να καταπίνουν τα χάπια;.
Εβαλαν στην περίπτωσή τους το κάρο μπροστά από το άλογο, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Οταν εξετάζουμε ποιοτικές αναλύσεις σε ασθενείς που παρουσιάζουν AIDS με βάση τον αριθμό των λεμφοκυττάρων τους ανά χιλιοστόλιτρο, το αποτέλεσμα δεν θα σημάνει ότι έχουν κάποια από τις ασθένειες που θεωρούνται χαρακτηριστικές του AIDS, όταν μάλιστα έχουν υποβληθεί σε χρόνια ατροφία.
Είναι δεδομένο ότι αυτά τα άτομα θα βρεθούν με ενδείξεις στα επίπεδα του AIDS και πιο κάτω ακόμα, όπως μπορεί να παρουσιάζουν έως και 90% μείωση του φυσιολογικού αριθμού των κυττάρων Τ4, και αυτό θα μπορούσε να αντιστραφεί με διατροφική ενίσχυση και επαναφορά σε κανονικές συνθήκες διαβίωσης.
Μήπως σκέφτεστε ότι τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για την δημιουργία εμβολίων ενάντια στο ΑIDS (περίπου 120 εκατομμύρια δολάρια στην κάθε δοκιμή επί 15 αποτυχημένες δοκιμές ως τώρα), ή για τη δημιουργία ειδικών καταλυμάτων όπου στεγάζονται οι μολυσμένοι με AIDS και πάντα υγιείς πίθηκοι για πάνω από 20 χρόνια, ή τα δισεκατομμύρια δολάρια που έχει κοστίσει το καθένα από τα νέα φάρμακα του AIDS, θα μπορούσαν να έχουν ριχτεί στην Κένυα και σε άλλα μέρη (σαν τις πολύ δικές μας πόλεις) εξασφαλίζοντας καθαρό νερό και τροφές πιο πλούσιες σε πρωτεϊνες για τα παιδιά - τουλάχιστον όσο χρειάζεται για να καταπίνουν τα χάπια και να καταφέρνουν να διαιωνίζουν του φαρμακευτικούς πειραματισμούς και τη δηλητηρίασή τους;
Επειτα, αν είχαν λίγη τροφή, θα έβρισκαν και την ενέργεια που χρειάζεται για να κάθονται και να ακούν τα κηρύγματα για αποχή από το σεξ, χρήση προφυλακτικών, μικροβιοκτόνα και ό,τι άλλο προκύπτει από τη λανθασμένη ιδέα ότι: «το AIDS μεταδίδεται και προκαλείται από έναν ιό», ενώ στην πραγματικότητα γι' αυτούς έχει προέλθει ως αποτέλεσμα επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας που προέκυψε από μια ποικιλία ελέγξιμων παραγόντων, όπως η έλλειψη φαγητού, νερού και στοιχειώδους ιατρικής περίθαλψης;
Andrew Maniotis, PhD.
Program Director in the Cell and Developmental Biology of Cancer,
Department of Pathology,
University of Illinois at Chicago,
Chicago, IL 60612
Φέτος, το 2006, κλείνουμε 22 χρόνια από τη συνέντευξη Τύπου, στην οποία παρουσιάστηκε ο HIV, "μια παραλλαγή ενός ήδη γνωστού ιού του καρκίνου», ως η πιθανή αιτία του AIDS, από τον Dr. Robert Gallo και την υπουργό Υγείας των ΗΠΑ Margaret Heckler.
Αρα, κλείνουμε 22 χρόνια και από τη μέρα που ο καθηγητής Gallo έσπευσε να κατοχυρώσει με πατέντα την πρώτη συλλογή στοιχείων για τεστ ¨HIV" και ακολούθως να εισπράξει καταδίκη από μέρους της Επιτροπής Dingell και του Τμήματος Επιστημονικής Ακεραιότητας στο NIH (Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας) για επιστημονικό εκτραχηλισμό επειδή προσπάθησε να υποκλέψει από τον Luc Montagnier τον ιό που αποκάλεσε μετά "HIV virus", αλλά είχε απομονώσει ο τελευταίος στο εργαστήριό του
Επίσης, κλείνουμε 22 χρόνια από τότε που μεταγγίστηκε ο ιός «HIV» από ασθενείς με AIDS σε αποικίες πιθήκων. Αυτοί οι πίθηκοι δεν έχουν παρουσιάσει κανένα σύμπτωμα της ασθένειας ακόμα και παραμένουν αναπαυτικά καθισμένοι σε καταλύματα ειδικής διαμονής, που έχουν κοστίσει 27 εκατομμύρια δολάρια. Στο ξεκίνημα της εξέτασης για HIV, ήταν αποδεκτό από όλους ότι "το 68% με 89% στο σύνολο των επαναληπτικά ευερέθιστων τεστ ELISA (για αντισώματα του HIV) παρουσιάζει λανθασμένα θετικό αποτέλεσμα στα δείγματα σπέρματος, και πριν από 14 χρόνια γνωστοποιήθηκε ότι «αλληλουχίες HIV» εντοπίζονται σε ανθρώπους, πιθήκους και μαϊμούδες σε φυσιολογικά επίπεδα. Την ίδια χρονιά, γνωστοποιήθηκε ότι το εμβόλιο για την ηπατίτιδα Β μπορεί να προκαλέσει λάθος θετικά αποτελέσματα στο τεστ για "HIV".
Είναι περίπου 14 χρόνια από τότε που η Ομάδα Απόστρατων Διερευνητικής Συνεργασίας (The Veterans Affairs Cooperative Study Group) ανέφερε ότι «το AZT είχε δυσανάλογα επιβλαβείς συνέπειες για τους Μαύρους και τους Ισπανόφωνους, ενώ δεν είχε παρουσιάσει καμία πρόοδο στην ανακοπή της αύξουσας ανοσοποιητικής ανεπάρκειας στους Καυκασιανούς».
Και είναι πάλι 14 χρόνια από τότε που γνωστοποιήθηκε ότι τα μισά παιδιά από όσα διαγνώστηκαν με τη γέννησή τους θετικά στον HIV, έχασαν «την οροθετικότητά τους μέσα στους επόμενους 18 μήνες». Είναι κάπου 12 χρόνια από τότε που, με δημοσίευμά της, η μεγάλης κλίμακας επιστημονική μελέτη Concorde παρουσίασε ότι: «Τα αποτελέσματα της Concorde δεν ευνοούν την πρωτοβουλία χορήγησης του zidovudine (AZT) σε ασυμπτωματικούς ενήλικες που βρέθηκαν μολυσμένοι με ΗΙV.
Τα ίδια αποτελέσματα θέτουν υπό αμφισβήτηση την άκριτη αξιολόγηση του αριθμού των Τ4 στο αίμα ως υποκατάστατο μιας εμπεριστατωμένης εξέτασης των συνεπειών από μια μακροχρόνια χορήγηση αντιρετροϊκών φαρμάκων».
Είναι 11 χρόνια από τότε που γνωστοποιήθηκε ότι το εμβόλιο της γρίπης εμφανίζει λάθος θετικό αποτέλεσμα στα τεστ για "HIV". Είναι κάπου 10 χρόνια από τότε που επιβεβαιώθηκε για ακόμα μια φορά ότι: περίπου το 67% από τα παιδιά που βρίσκονται αμέσως τη γέννησή τους θετικά στο τεστ του HIV, χάνουν «την οροθετικότητά τους μέσα σε διάστημα 18 μηνών.
Είναι κάπου 9 χρόνια από τότε που διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρξε μετάδοση του ιού σε 175 «μεικτά» ζευγάρια (όπου ο ένας σύντροφος είχε βρεθεί θετικός στο τεστ, και ο άλλος αρνητικός) από ένα σύνολο 282 ζευγαριών, στη διάρκεια μελέτης 10 ετών. Είναι κάπου 7 χρόνια από τότε που δημοσιεύτηκε στην ιατρική επιφυλλίδα The Journal, AIDS, ότι τα παιδιά από μητέρες που είχαν υποβληθεί σε θεραπευτική αγωγή με AZT «είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν ραγδαία ανάπτυξη της μόλυνσης με τον HIV-1 απ' ό,τι τα παιδιά από μητέρες χωρίς θεραπευτική αγωγή, καθώς ο ρυθμός ανάπτυξης της ασθένειας και εξασθένησης του ανοσοποιητικού συστήματος είναι πολύ πιο γοργός, αλλά και ο κίνδυνος θανάτου αυξημένος, στη διάρκεια των τριών πρώτων χρόνων ζωής».
Είναι πάλι κάπου 7 χρόνια από τότε που γνωστοποιήθηκε ότι κατσίκες και αγελάδες μπορεί να προκύψουν «οροθετικές» στο τεστ του ΗΙV. Και είναι 4 χρόνια αφότου οι ανακοινώσεις στην επιστημονική επιφυλλίδα The Journal of Virology επεσήμαναν την επικίνδυνη τοξικότητα του φαρμάκου saquinovir (Invirase ή Fortovase) και των άλλων αναστολέων πρωτεάσης, ενώ έχουν περάσει κάπου 2 χρόνια από την ανακοίνωση στην New England Journal of Medicine ότι τα συμπληρώματα διατροφής με βιταμίνες μπορούν να προλάβουν την ανάπτυξη του AIDS σε περίπτωση έλλειψης της ενδεδειγμένης Υψηλής Δραστικότητας Αντιρετροϊκής Αγωγής ( HAART, Highly Active Anti-Retroviral Therapy).
Είναι κάπου 2 χρόνια από τότε που ανακοινώθηκε η αποτυχία του προγράμματος AIDSVAX, μια προσπάθεια 120 εκατομμυρίων δολαρίων για προληπτικό εμβολιασμό κατά του ¨HIV¨, και 2 χρόνια από τότε που ο Ερυθρός Σταυρός γνωστοποίησε ότι έκανε πολλαπλές εξετάσεις χρησιμοποιώντας διαφορετικές μεθόδους ανίχνευσης του ιού, σε χαμηλής επικινδυνότητας ομάδες όπως είναι οι δωρητές αίματος (ή οι νεοσύλλεκτοι στον στρατό), και είχε ενδεικτική απόδοση 12 θετικά αποτελέσματα στην εξέταση PCR , ή 2 θετικά αποτελέσματα στην εξέταση ELISA, σε σύνολο 37.000.000 δειγμάτων, αφήνοντας το περιθώριο 10 στα 12 αποτελέσματα να είναι λάθος, ανάλογα με το ποια εξέταση θεωρείται πιο αξιόπιστη.
Είναι πάνω από ένας χρόνος από τότε που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όσον αφορά την έρευνα για το AIDS, καθηγητής Edmond Tremont, αναδιατύπωσε μια αναφορά ασφαλείας σχετικά με τα πορίσματα φαρμακευτικής έρευνας που είχε χρηματοδοτηθεί από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, για να αλλοιώσει τα συμπεράσματά της και να απαλείψει τις αρνητικές αναφορές. Στη συνέχεια, διέταξε την επανάληψη της έρευνας με βάση τις υποδείξεις του επιτελείου του, ώστε να προχωρήσει στις γυναίκες της Αφρικής η επιχείρηση διανομής του φαρμάκου Nevirapine, κόστους 500 εκατομμυρίων δολαρίων, από φαρμακοβιομήχανο φίλο του George W. Bush.
Και αυτό, παρότι στις Ηνωμένες Πολιτείες είχε απορριφθεί η διανομή του ίδιου φαρμάκου ως υπέρ το δέον τοξικού. Είναι μόλις ένας χρόνος αφότου το Ινστιτούτο Φαρμακολογίας (Institute of Medicine) συγκάλυψε και θεώρησε αμελητέα αυτή την εγκληματική δράση του Tremont, ενώ ο Johnathan Fishbein, που υπέβαλε ένσταση, απομακρύνθηκε αμέσως από τη θέση του επίσημου επιτηρητή στις δοκιμές του Nevirapine.
Οι δοκιμές άλλωστε τελούσαν υπό την εποπτεία του Tremont. Το καλοκαίρι που πέρασε, στη Διεθνή Συνδιάσκεψη του AIDS στο Τορόντο, ο Barre-Sinoussi (ένας από τους πρώτους στην ομάδα του Luc Montagnier, απ΄όπου ο dr. Gallo είχε ληστεύσει τον ιό LAV, για να τον μετονομάσει στη συνέχεια "HIV"), «έσπασε τη σιωπή του» και είπε: «Δεν φαίνεται να προκύπτει κάποια χρησιμότητα των θεραπευτικών αγωγών, αφού 15 δοκιμές φαρμάκων μέχρι σήμερα δεν έχουν αποφέρει καθοριστικά δείγματα βελτιωμένης εικόνας».
Τον μήνα αυτό ανακοινώθηκε ότι «το ιικό φορτίο μπορεί να δώσει εικόνα για τη μελλοντική εξέλιξη της ασθένειας μόνο στο 4% ή στο 6% των οροθετικών ατόμων που εξετάζονται, υποσκάπτοντας ξανά την αξιοπιστία της κυρίαρχης επιστήμης του AIDS και της θεραπευτικής στρατηγικής».
Το εκπληκτικότερο, όμως, από όσα αξιοπερίεργα πέτυχα στον δρόμο μου, αφότου άρχισα να παρακολουθώ την υπόθεση AIDS στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, ήταν ένα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε τελευταία από το CNN, στο οποίο η επικεφαλής ανταποκρίτρια του Κόσμου Christiane Amanpour είχε μαγνητοσκοπηθεί να περιδιαβαίνει τα χωριά στην Κένυα και να σχολιάζει ότι τα παιδιά εκεί, εξαθλιωμένα και ορφανά, δεν είχαν αρκετό νερό ούτε στο αραιωμένο κουρκούτι τους για να μπορέσουν να καταπιούν το χάπι θανατηφόρας τοξικότητας nevirapine (Viramune) και το αποτυχημένο στην περίπτωση θεραπείας του καρκίνου AZT.
Στο ίδιο ντοκιμαντέρ η Amanpour είχε για τους τηλεθεατές και μια συνέντευξη με τον Stephen Lewis, ο οποίος κλήθηκε ως απεσταλμένος της Γενικής Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών για το θέμα του HIV/AIDS στην Αφρική να παρουσιάσει τις προοπτικές που διακρίνει εκεί.
Ο ίδιος ήταν από τον Ιούνιο του 2001 και Επίτροπος του Οργανισμού WHO (World Health Organisation) ως επικεφαλής της ομάδας που θα διερευνούσε τις κοινωνικές συνιστώσες στο θέμα της υγείας στην Αφρική, αλλά και Πρεσβύτερος Σύμβουλος στη Σχολή Δημόσιας Υγείας Mailman στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης, και Διευθυντής του Ιδρύματος Stephen Lewis, και αποδέκτης ποικίλων βραβείων και 22 τιμητικών διακρίσεων, μεταξύ των οποίων Εταίρος του Τάγματος του Καναδά, «Καναδός της Χρονιάς» το 2003 στο περιοδικό Maclean's, και ένας από τους 100 πιο επιφανείς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο στο περιοδικό Time τον Απρίλιο του 2005.
Αφού στάθηκα στα εντυπωσιακά διαπιστευτήρια του Lewis, παρατήρησα ότι στην ομιλία που έδωσε στη Διεθνή Συνδιάσκεψη για το AIDS αυτό το καλοκαίρι, στο πλαίσιο του κλεισίματος των εργασιών, είχε παρουσιάσει ολόκληρη σειρά θεμάτων που αφορούσαν το AIDS ανά τον κόσμο και ειδικά στην Αφρική. Ενα ολόκληρο κεφάλαιο της ομιλίας του ήταν αφιερωμένο στη δυσφήμηση του υπουργού Υγείας στη Νότιο Αφρική, επειδή προέτασσε τη σπουδαιότητα των τροφίμων για την επίτευξη της θρέψης και της υγείας.
Το έκτο σπουδαιότερο ζήτημα της υπόθεσης, ήταν για τον Lewis: "Υπ' αριθμόν 6: Εχει γίνει αποδεκτό σήμερα, και δεν ντρεπόμαστε να το πούμε, ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε θεραπευτική αγωγή χρειάζονται ενισχυμένα συμπληρώματα διατροφής για να υποστηρίξουν και να αντέξουν την όποια θεραπεία.
Παρόλα αυτά, έχουμε μια αυξανόμενη οχλοβοή από την οργάνωση People Living with AIDS επειδή δεν διαθέτουν τη στοιχειώδη διατροφή, με τελικό αποτέλεσμα την έσχατη δυσχέρεια για τον κόσμο εκεί. Το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Διατροφής (World Food Programme) παρουσίασε μια μελέτη στην ίδια Συνδιάσκεψη και υπολόγισε το κόστος της διατροφικής ενίσχυσης σε 66 σεντς την ημέρα για μια ολόκληρη οικογένεια. Ποιά αφροσύνη εμποδίζει να διατεθούν στο Παγκόσμιο Πρόγραμμα Διατροφής τα απαραίτητα χρήματα;»
Με άλλα λόγια, όμως, «η αυξανόμενη οχλοβοή» από τον κόσμο που ζει με AIDS, όπως την περίγραψε με τόσο συγκινητική συμπόνια ο κ. Lewis, είναι άλλος τρόπος για να πουν "πεθαίνουμε για λίγο φαγητό και νερό¨.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν με τέτοιες συνθήκες να εξασφαλίσουν ικανή ποσότητα πρωτεϊνών, σε φυτικές ή σε ζωικές τροφές, για να συντηρήσουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα. Τόσο στο ντοκιμαντέρ της Amanpour, όσο και στην υπεροπτική ομιλία του Lewis ενώπιον των συνέδρων στην Διεθνή Συνδιάσκεψη του AIDS, όπου ο ίδιος θεώρησε έκτο σε σπουδαιότητα τον παράγοντα της διατροφής (πολύ πιο κάτω από άλλα σημαντικότερα μέτρα, όπως είναι η περιτομή και τα μικροβιοκτόνα για να αλείφουν οι Αφρικανοί τα γεννητικά τους όργανα), με εντυπωσίασε κυρίως η ασύλληπτη παραδοξότητα του πράγματος: Πώς δηλαδή προτείνεται τώρα από την καθεστηκυία τάξη του AIDS να δοθούν σε όλα αυτά τα παιδιά φάρμακα που καταστέλλουν ακόμη περισσότερο την ανοσοποιητική τους επάρκεια και είναι εξόχως τοξικά, την ώρα που δεν διαθέτουν ούτε το φαγητό και νερό που χρειάζεται για να καταπίνουν τα χάπια;.
Εβαλαν στην περίπτωσή τους το κάρο μπροστά από το άλογο, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Οταν εξετάζουμε ποιοτικές αναλύσεις σε ασθενείς που παρουσιάζουν AIDS με βάση τον αριθμό των λεμφοκυττάρων τους ανά χιλιοστόλιτρο, το αποτέλεσμα δεν θα σημάνει ότι έχουν κάποια από τις ασθένειες που θεωρούνται χαρακτηριστικές του AIDS, όταν μάλιστα έχουν υποβληθεί σε χρόνια ατροφία.
Είναι δεδομένο ότι αυτά τα άτομα θα βρεθούν με ενδείξεις στα επίπεδα του AIDS και πιο κάτω ακόμα, όπως μπορεί να παρουσιάζουν έως και 90% μείωση του φυσιολογικού αριθμού των κυττάρων Τ4, και αυτό θα μπορούσε να αντιστραφεί με διατροφική ενίσχυση και επαναφορά σε κανονικές συνθήκες διαβίωσης.
Μήπως σκέφτεστε ότι τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για την δημιουργία εμβολίων ενάντια στο ΑIDS (περίπου 120 εκατομμύρια δολάρια στην κάθε δοκιμή επί 15 αποτυχημένες δοκιμές ως τώρα), ή για τη δημιουργία ειδικών καταλυμάτων όπου στεγάζονται οι μολυσμένοι με AIDS και πάντα υγιείς πίθηκοι για πάνω από 20 χρόνια, ή τα δισεκατομμύρια δολάρια που έχει κοστίσει το καθένα από τα νέα φάρμακα του AIDS, θα μπορούσαν να έχουν ριχτεί στην Κένυα και σε άλλα μέρη (σαν τις πολύ δικές μας πόλεις) εξασφαλίζοντας καθαρό νερό και τροφές πιο πλούσιες σε πρωτεϊνες για τα παιδιά - τουλάχιστον όσο χρειάζεται για να καταπίνουν τα χάπια και να καταφέρνουν να διαιωνίζουν του φαρμακευτικούς πειραματισμούς και τη δηλητηρίασή τους;
Επειτα, αν είχαν λίγη τροφή, θα έβρισκαν και την ενέργεια που χρειάζεται για να κάθονται και να ακούν τα κηρύγματα για αποχή από το σεξ, χρήση προφυλακτικών, μικροβιοκτόνα και ό,τι άλλο προκύπτει από τη λανθασμένη ιδέα ότι: «το AIDS μεταδίδεται και προκαλείται από έναν ιό», ενώ στην πραγματικότητα γι' αυτούς έχει προέλθει ως αποτέλεσμα επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας που προέκυψε από μια ποικιλία ελέγξιμων παραγόντων, όπως η έλλειψη φαγητού, νερού και στοιχειώδους ιατρικής περίθαλψης;
Andrew Maniotis, PhD.
Program Director in the Cell and Developmental Biology of Cancer,
Department of Pathology,
University of Illinois at Chicago,
Chicago, IL 60612
Το ΑΙDS υπάρχει όπως το γνωρίζουμε;
Το ΑΙDS υπάρχει όπως το γνωρίζουμε;
Από την 23η Απριλίου του 1984, ημέρα του Αγίου Γεωργίου και μυστική εορτή της διπολικότητας στην Ανατολή, που έγινε η ανακοίνωση, από την κυβέρνηση Ρήγκαν, της ανακάλυψης μιας νέας σεξουαλικά μεταδιδόμενης επιδημίας η ανθρωπότητα άλλαξε τροχιές στη σεξουαλική της συμπεριφορά.
Ο φόβος μήπως μια απρόσεκτη σεξουαλική επαφή γίνει αφορμή για μια θανατηφόρα ασθένεια για την οποία δεν υπάρχει θεραπεία, άρχισε να διαδίδεται με αποτέλεσμα πρώτα μια μεγαλύτερη επιφύλαξη στις σχέσεις και κατά δεύτερο την μετατροπή του ιδεολογικού ή καλύτερα του προϊδεασμένου περιεχομένου των φοβικών και υποχονδριακών νευρώσεων σε ένα περισσότερο σεξουαλικό σχήμα. Κάθε γιατρός ίσως γνωρίζει παραπάνω από ένα άτομο που τρέμει στην ιδέα της σεξουαλικής επαφής, ακόμη κι ενός απλού φιλιού στα μάγουλα .
Πολλοί από αυτούς έχουν καταδικάσει τον εαυτό τους να φυτοζωούν μακριά από κάθε χαρά του σεξ, ακόμη και του γάμου. Λίγο αργότερα η καθιέρωση του προφυλακτικού ως ασφαλούς πρακτικής μετέβαλε ακόμα περισσότερο τις καθιερωμένες σεξουαλικές πρακτικές.
Τα τελευταία χρόνια εκδηλώθηκε ένα ογκούμενο κύμα αμφισβήτησης της θεωρίας ότι υπάρχει κάποιος ιός ΗΙV που προκαλεί το σύνδρομο που λέγεται AIDS. Οι λεγόμενοι αντιφρονούντες περιλαμβάνουν από επιστήμονες νομπελίστες μέχρι απλούς ακτιβιστές και πολιτικούς, όπως ο πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής Ζδάμπο Μπέκι, που αρνήθηκε την ύπαρξη του συνδρόμου, και που έχει ενστερνισθεί την άποψη ότι καταστάσεις όπως ο υποσιτισμός και οι αβιταμινώσεις προκαλούν την εικόνα που αποδίδεται ως σύνδρομο επίκτητης ανοσοανεπάρκειας.
Όπως γράφει σχετικά με τους αντιφρονούντες ο Henry Bower καθηγητής της επιστημολογίας στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια στο βιβλίο του The origin, persistence and failings of HIV/AIDS theory, ed. McFarland.
“..αυτοί είναι ερευνητές, γιατροί, απλοί άνθρωποι οροθετικοί (που έχουν θετικά αντισώματα), δημοσιογράφοι, μια μειονότητα ομοφυλοφίλων, οπαδοί εναλλακτικών ιατρικών, άτομα για τα οποία η θεωρία HIV/AIDS είναι μια πρόκληση για να ακονίσουν τα τσεκούρια τους..»
Η ομάδα αυτή των αντιρρησιών δεν είναι ομοιογενής με αποτέλεσμα να μην υπάρχει μια συνεκτική αντίρροπη θεωρία, αλλά και ούτε ένας οργανισμός με ένα ενιαίο πρόγραμμα αντίδρασης. Αντίθετα η θεωρία HIV/AIDS εμφανίζεται με μια στρατιωτική πειθαρχία που προκαλεί μια απολύτως ενιαία εμφάνιση, από το αμερικανικό CDC, την πηγή από όπου κατευθύνεται, μέχρι τις ιατρικές εταιρίες όπου γής που εξαρτώνται οικονομικά από εκεί.
Οι υποστηρικτές της επίσημης θεωρίας είναι συνήθως γιατροί με πολύ μικρό ποσοστό κατοχής διδακτορικού, αντίθετα από τους αντιρρησίες που είναι κυρίως διδάκτορες, μια ένδειξη ότι το επιστημονικό επίπεδο της υποστήριξης της θεωρίας είναι χαμηλό, κατά τον Bower .
Η θεωρία ότι ο ιός ΗΙV ευθύνεται για μια θανατηφόρα ασθένεια λόγω μείωσης της αμυντικής ικανότητας, στηρίζεται στις αρχικές ανακαλύψεις στο Λος Αντζελες και στο Σαν Φραντζίσκο ορισμένων περιστατικών σαρκώματος Καπόζι, λεμφωμάτων και πνευμονιών από πνευμοκύστη καρίνι ότι στο αίμα των ασθενών αυτών κυκλοφορούν κάποια αντισώματα που αντιδρούσαν σε εκπλύματα καλλιεργειών λεμφοκυττάρων που είχαν παρθεί από τους ασθενείς εκείνους και συγκαλλιεργήθηκαν με μονοκύτταρα υγιών μαζί με αυξητικούς παράγοντες λεμφοκυττάρων.
Οι ερευνητές εκείνοι υπέθεσαν ότι κάποιος ιός μπορούσε να αυξηθεί μέσα στα Τ- λεμφοκύτταρα με ένα τρόπο που είχε ανακαλύψει ο ερευνητής Πήτερ Duesberg και που ήταν υποψήφιος για Νομπέλ για την ανακάλυψη αυτών των ιών που ονομάσθηκαν ρετροϊοί για την ικανότητα τους να μετατρέπουν, αντίστροφα (ρετρό) από τη φυσική διαδικασία, το δικό τους RNA σε DNA, να το ενσωματώνουν μέσα στο πυρήνα του φιλοξενούντος κυττάρου και να κάνουν τις δικές τους εργασίες αναπαραγωγής μέσα του διαλύοντας το ή παραμένοντας ανενεργοί μέσα του.
Ο Πήτερ Duesberg σύντομα εξέδωσε μια εργασία αμφισβητώντας την επίσημη, κυβερνητικά υποστηριζόμενη, θεωρία, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων ότι τα αντισώματα της εξέτασης δεν ανιχνεύουν τον ιό, αλλά διάφορα αντιγόνα του ανθρώπου. Οσον αφορά τον ίδιο τον ιό αμφισβήτησε ακόμη και την ύπαρξη του υποστηρίζοντας ότι οι υπάρχουσες φωτογραφίες εκβλαστήσεων από τα προσβεβλημένα λεμφοκύτταρα είναι ένα κατασκευασμένο εύρημα (artefact).
Το περίεργο σε αυτήν την υπόθεση ήταν ότι σύντομα ο ερευνητής αυτός απομακρύνθηκε από τις υπεύθυνες θέσεις που κατείχε στις ΗΠΑ, και έφυγε για την Ευρώπη αυτοεξόριστος όπου και δοκίμασε τη τύχη του σε ένα διαφορετικό αντικείμενο, όντας πάλι υποψήφιος για Νομπέλ για τις έρευνες του στο καρκίνο.
Η διαδοχική καλλιέργεια λεμφοκυττάρων από κάποιο αρχικό δείγμα ασθενούς απομάκρυνε την πιθανότητα να απομονώσουμε έναν ιό που να είχε βλάψει αρχικά τα υποτιθέμενα άρρωστα λεμφοκύτταρα.
Οσον αφορά το τι ήταν αυτό που κατέστρεφε τα λεμφοκύτταρα στις καλλιέργειες επιβεβαιώθηκε, από το 1992, στο εργαστήριο του Λιούκ Μοντανιέ (ενός εκ των δύο ερευνητών που ανακάλυψαν τον HIV) ότι καταστρέφονταν από ένα άλλο γνωστό μικρόβιο, το μυκόπλασμα.
Όμως το κουβάρι είχε ξετυλιχθεί και ήταν αδύνατο πλέον να μαζευτεί από μεμονωμένες φωνές που σποραδικά ακούγονταν, αφού η ένταση του χορού των φαρμακευτικών εφαρμογών και των κοινωνικών απαξιώσεων των φορέων του ιού, ήταν στο προσκήνιο καλύπτοντας κάθε τι που γινόταν στα χαμηλόφωνα εργαστήρια ερευνητών.
Ακολουθώντας τον Duesberg μια ομάδα ερευνητών από την Αυστραλία με επικεφαλής την ελληνικής καταγωγής Ελένη Παπαδοπούλου – Ηλιοπούλου αμφισβήτησε το 1993 την διαγνωστική, και επιβεβαιωτική του AIDS, εξέταση Western-Blot.
Η ομάδα αυτή, που θρυλείται στο στόμα όλων των αμφισβητιών του AIDS, σαν η ομάδα του Πέρθ, συγκεντρώνοντας και αναλύοντας στοιχεία από μεμονωμένα εργαστήρια από όλο τον κόσμο, απομυθοποίησε όλα τα αντιγόνα που αποδίδονται στον ιό, υποδεικνύοντας ότι όλα προέρχονται από τον οργανισμό του ανθρώπου και όχι από τον υποτιθέμενο ιό.
Η φωνή αυτή όμως από το Περθ δεν πέρασε από τα επίσημα κανάλια αλλά διανύει μια διαδρομή σχεδόν από στόμα σε στόμα εδώ και 15 χρόνια, πράγμα που μας κάνει να αναρωτιόμαστε, για άλλη μια φορά, πώς ακόμα και στη χώρα καταγωγής της, στην Ελλάδα, μια τέτοιας ολκής επιστήμων είναι άγνωστη.
Ένα άλλο περίεργο της εξέτασης για τα αντισώματα κατά HIV είναι ότι όλοι οι άνθρωποι αν εξετασθούν με το αίμα αναραίωτο βρίσκονται θετικοί και μόνο αν αραιωθεί κατά 400 φορές βρίσκουμε σε ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού να είναι θετικοί. Μερικοί θεωρούν ύποπτο το γεγονός ότι ο Ρόμπερτ Γκάλλο, ο «ομοσπονδιακός» εφευρέτης του τεστ, αύξησε διαδοχικά τις αραιώσεις του τεστ -βλέποντας κάθε φορά ένα μεγάλο ποσοστό των ατόμων να αντιδρά θετικά- μέχρι την αραίωση του 1 προς 400.
Η μόνη εξέταση που μπορεί να φθάσει τέτοιες αραιώσεις είναι η συγκολλητινοαντίδραση για τη διάγνωση μελιταίου (βρουκέλλωσης) λόγω ενός σπάνιου φαινομένου που οφείλεται σε αφθονία αντισωμάτων. Είναι ένα εξαιρετικά περίεργο γεγονός που οι μικροβιολόγοι δεν έχουν διαμαρτυρηθεί ή έστω παραξενευτεί καθόλου από την παραδοξότητα της εξέτασης .
Το 1997, δέκα χρόνια μετά από μια ανάλογη μελέτη, ήλθε ένα άλλο δυνατό χτύπημα κατά της επίσημης θεωρίας ότι ο ιός HIV προκαλεί τη νόσο του AIDS, από την ίδια την Αμερική, όπου η επιδημιολόγος Padian, παρά τις αρχικές προθέσεις της, παρουσίασε στοιχεία που υπεδείκνυαν ότι η μολυσματικότητα του ιού είναι απίστευτα χαμηλή, της τάξης του 3 τοις χιλίοις.
Δηλαδή σε κάθε επαφή με φορέα του HIV, δίχως προφύλαξη, η πιθανότητα να βρεθεί κάποιος οροθετικός είναι περίπου τόση, όση και να βρεθεί το τεστ θετικό σε κάποιον τυχαία εξεταζόμενο. Και δεδομένου ότι η μελέτη αυτή ήταν cross-sectional και όχι longitudinal, δηλαδή δεν μόλυναν κάποιον επίτηδες για να δουν τι θα γίνει μετά, ουσιαστικά αντανακλά τη πιθανότητα να βρεθεί κάποιος θετικός και όχι κάποια μολυσματικότητα .
Αρα δεν υπάρχει καμιά απόδειξη ότι ο ιός μεταδίδεται Όμως η Padian αρνήθηκε να κατατάξει τον εαυτό της στους αμφισβητίες του AIDS παρά τη μεγάλη κοινωνική αναστάτωση που δημιουργήθηκε από τους οπαδούς της αντίθετης θεωρίας. Και πολύ γρήγορα και η γνώση αυτή πέρασε στα ψιλά.
Η εικόνα των ασθενών από AIDS με τα αδυνατισμένα πρόσωπα και τη γρήγορη κατάληξη, κάλυπτε τα πάντα στη συνείδηση του κοινού και ο φόβος που προξενεί κάθε επιδημία ανέστελλε κάθε έννοια έρευνας από το ευρύ τμήμα της ανθρωπότητας.
Στο κάτω κάτω υπήρχε και η επιβεβαίωση του ιού με τη διαγνωστική εξέταση PCR που ακύρωνε κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης της ύπαρξης του ιού. Τότε ήρθε η ώρα του Κary Mullis, του κατόχου του βραβείου Νομπέλ για την ανακάλυψη της PCR, ο οποίος αμφισβήτησε ότι η εξέταση αυτή μπορεί να επιβεβαιώσει τον ιό HIV.
Ηρθε η ώρα που όλοι οι κλινικοί που χρησιμοποιούσαν αυτά τα κοκταίηλ φαρμάκων να μείνουν άφωνοι. Πραγματικά ό,τι κι αν μπορούσε να ειπωθεί κατά των προηγούμενων ερευνητών, δεν μπορούσε να εφαρμοσθεί στη περίπτωση του Μάλις.
Αυτά που αφορούσαν την εργαστηριακή έρευνα του AIDS βρίσκονταν σε ένα άλλο κανάλι από αυτά τα πράγματα που αφορούσαν τη κλινική και εργαστηριακή διάγνωση και τη θεραπεία του, όλες δηλαδή τις εφαρμογές της θεωρίας. Τα τελευταία μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον του κοινού και των κλινικών γιατρών, για διαφορετικούς λόγους στην κάθε μια από τις δύο αυτές ευρείες ομάδες.
Οι μεν κλινικοί γιατροί ήθελαν ένα κλινικό σχήμα τέτοιο που να βοηθά στην έγκαιρη και αξιόπιστη διάγνωση του συνδρόμου, οι δε ασθενείς και ο γενικός πληθυσμός, μια ασφαλή προληπτική μέθοδο και μια θεραπεία αποτελεσματική, όπου χρειαζόταν. Και το περίεργο με τον ορισμό του συνδρόμου ήταν ότι από την αρχή που εμφανίσθηκε μέχρι σήμερα ο ορισμός του άλλαξε αρκετές φορές.
Μάλιστα ο ορισμός του έφτασε να διαφέρει από χώρα σε χώρα και από ήπειρο σε ήπειρο. Ετσι με τα ίδια συμπτώματα και ευρήματα, στο Καναδά μπορεί να διαγνωσθείς ότι είσαι υγιής ενώ στις ΗΠΑ ασθενής. Στην Ευρώπη θεωρείσαι ασθενής αν έχεις πνευμονία ή φυματίωση με θετικά τα αντισώματα, ενώ στην Αφρική αν έχεις φυματίωση ή ακόμα και κάποια ελαφριά λοίμωξη, όπως κολπίτιδα από Κάντιντα και χωρίς να είσαι οροθετικός θεωρείσαι ασθενής από το σύνδρομο.
Κάποια στιγμή στη διάγνωση του AIDS μπήκε και η εξέταση του αριθμού των βοηθητικών λεμφοκυττάρων, των CD4. Η ανεύρεση χαμηλού αριθμού αυτών των λεμφοκυττάρων θεωρήθηκε αναγκαία για την διάγνωση του συνδρόμου και ήταν δείκτης της εκδήλωσης του, δηλαδή ότι επίκειται ένας οροθετικός να ασθενήσει. .
Με την εισαγωγή του δείκτη αυτού ο αριθμός των κρουσμάτων του συνδρόμου αυξήθηκε μέσα σε μια νύχτα. Όμως η ανεύρεση χαμηλών λεμφοκυττάρων σε μη οροθετικούς περιέπλεξε σοβαρά τα πράγματα. Κανείς σοβαρός επιστήμονας δεν μπορούσε να ασχοληθεί με τη διάγνωση του AIDS παρά μόνον αν έπαιζε με την τύχη. Δηλαδή κάθε κλινικός που έπρεπε να διαγνώσει μια περίπτωση έπαιζε πια σαν σε καζίνο.
Ολη αυτή η σύγχυση περιπλέκει την ασφαλή εκτίμηση της συχνότητας του συνδρόμου. Η επιδημιολογία του συνδρόμου άλλαξε επίσης από την αρχή της εμφάνισης του μέχρι σήμερα. Αρχικά πιστευόταν ότι μόνο μεταξύ ομοφυλοφίλων και ναρκομανών που μοιράζονταν την ίδια βελόνα μεταδιδόταν ο ιός.
Αργότερα αποδείχθηκε ότι αυτοί που μοιράζονταν την ίδια βελόνα είχαν χαμηλότερη συχνότητα εμφάνισης του συνδρόμου από αυτούς που χρησιμοποιούσαν διαφορετικές βελόνες!!!
Αρχικά πιστευόταν ότι μέσω μόνο ομοφυλοφιλικής επαφής μεταδιδόταν, ενώ αργότερα εκδηλώθηκε και η άποψη ότι ο ιός μεταδίδεται και με ετεροφυλόφιλη επαφή.
Ένα περίεργο φαινόμενο είναι ότι ενώ ο λόγος μεταξύ ανδρών –γυναικών ως προς το AIDS αρχικά ήταν πολύ μεγάλος και έφθανε το 18 άνδρες προς μία γυναίκα, η συχνότητα των θετικών αντισωμάτων HIV ήταν εξαρχής η ίδια και περίπου 3 προς 1. Στη συνέχεια με το πέρασμα των χρόνων ο λόγος της συχνότητας ανδρών – γυναικών του AIDS έφθασε τα επίπεδα του λόγου ανδρών-γυναικών με HIV θετικά. Ιδια «μετάλλαξη» έγινε και στο λόγο λευκών-μαύρων ασθενών.
Ενώ στην αρχή ο λόγος πασχόντων από AIDS ήταν πολύ μεγάλος αφού κυρίως λευκοί διαπιστωνόντουσαν ως πάσχοντες, στη συνέχεια ο λόγος άλλαξε και οι μαύροι «αρρώσταιναν» περισσότερο από τους λευκούς . Το περίεργο και σε αυτή τη περίπτωση είναι όμως ότι ο λόγος λευκών-μαύρων οροθετικών ήταν και παρέμεινε εξ αρχής ο ίδιος, δηλαδή περίπου 5 μαύροι προς ένα λευκό.
Ισως το παραδοξότερο από όλα τα επιδημιολογικά στοιχεία είναι το ακόλουθο. Ενώ υποστηρίζεται ότι η επιδημία άρχισε στο Λος Αντζελες και το Σαν Φραντζίσκο θα περίμενε κανείς τα αντισώματα να εξαπλώνονται κατά μήκος μιας πιθανής γραμμής διάδοσης της επιδημίας σε όλο τον κόσμο.
Αντίθετα η συχνότητα ανεύρεσης οροθετικών, από τη πρώτη στιγμή της χρησιμοποίησης του τεστ αντισωμάτων μέχρι σήμερα, σε όλα τα σημεία του πλανήτη παραμένει σχετικά σταθερή. Αυτό σημαίνει ότι η μετάδοση του συνδρόμου AIDS είναι ανεξάρτητη από την παρουσία αντισωμάτων σε ένα πληθυσμό, άλλο ένα γεγονός που καθιστά το τεστ αναξιόπιστο και την διάγνωση του συνδρόμου ως υποκείμενη σε ανοιχτή πλέον αμφισβήτηση.
Μάλιστα η σταθερότητα της συχνότητας των θετικών αντισωμάτων διατηρείται σε ειδικές ομάδες. Δηλαδή πχ σε μια φυλακή η συχνότητα οροθετικότητας είναι σταθερή παρά τις πολλαπλές σεξουαλικές επαφές μεταξύ ανδρών που είναι συνήθεις στις φυλακές. Θα περίμενε κανείς σε κλειστές ομάδες να παρατηρείται μια αύξηση της οροθετικότητας αν επρόκειτο για επιδημία.
Η συχνότητα οροθετικότητας μάλιστα είναι χαρακτηριστική της ομάδας. Η μεγαλύτερη οροθετικότητα παρατηρείται σε παιδιά που το έσκασαν από το σπίτι, σε ομοφυλόφιλους χρήστες ενδοφλεβίων ναρκωτικών, σε ομοφυλόφιλους δίχως ναρκωτικά, ακολουθούν οι ετεροφυλόφιλοι χρήστες ενδοφλεβίων ναρκωτικών, τα νήπια 0 ως 4 ετών (που έχουν περίπου ίση συχνότητα με τους έγκλειστους σε φυλακές!!!!), οι ενήλικες από 30 – 49 ετών, και μετά άλλες ομαδοποιήσεις.
Ειδικά για τις εγκύους τα πράγματα είναι περιπλεγμένα. Στην Αφρική φτάνει το 30% ενώ στη Φινλανδία το 0,01% . Γενικά όμως η κύηση θεωρείται ότι αυξάνει τα ψευδώς θετικά αντισώματα. Ασθένειες όπως η σύφιλη και η ελονοσία θετικοποιούν το τεστ αντισωμάτων επίσης ψευδώς. Τέλος παράγων διαφοροποίησης της οροθετικότητας είναι και η φυλή.
Τη μεγαλύτερη συχνότητα εκδηλώνουν οι μαύροι, μετά οι ισπανόφωνοι, οι λευκοί, οι αυτόχθονες αμερικανοί και τελευταίοι οι ασιάτες της κίτρινης φυλής. Ενα ακόμα παράδοξο είναι ότι οι ασιάτες ομοφυλόφιλοι έχουν πολύ χαμηλό ποσοστό οροθετικότητας συγκριτικά με ομοφυλόφιλους άλλων φυλών, ποσοστό που μοιάζει με αυτό των ετεροφυλόφιλων λευκών.
Αν λοιπόν τα αντιγόνα του τεστ αντισωμάτων δεν οφείλουν την ύπαρξη τους σε ιό πού οφείλονται και με τι σχετίζονται; Η αύξηση αυτών των αντισωμάτων συσχετίζεται με το στρες και έτσι ίσως εξηγείται η παρατήρηση αυξημένων αντισωμάτων σε καταστάσεις στρες, όπως ο εγκλεισμός σε φυλακή, η φυγή των εφήβων από το σπίτι, η κύηση κ.α.
Η Παπαδοπούλου από την ομάδα του Περθ πάλι αναλύοντας τα αντιγόνα του πάνελ της εξέτασης Western Blot αποκάλυψε ότι όλα συσχετίζονται με αντιγόνα του ίδιου του ανθρώπινου οργανισμού.
Από τι όμως αρρώστησαν οι πρώτοι ασθενείς που χαρακτηρίσθηκαν ότι ήταν ασθενείς από το σύνδρομο; Είναι γνωστό ότι οι πρώτοι ασθενείς από το 1981 ως το 1984, που έγινε και ο ορισμός του συνδρόμου, έπασχαν από σοβαρές οξείες ή χρόνιες ασθένειες, όπως το σάρκωμα Καπόζι, κάποια λεμφώματα, φυματίωση, πνευμονία από πνευμοκύστη καρίνι και άλλα.
Οι ασθένειες αυτές ήταν ποικίλες και ο ορισμός του συνδρόμου ήταν τόσο ευρύς που μπορούσε να περιλάβει πολλές μεμονωμένες ασθένειες. Όταν εμφανίσθηκε το τεστ αντισωμάτων αρκούσε να εκδήλωνε κανείς κάποια από αυτές τις ασθένειες σε συνδυασμό με θετικό τεστ για να χαρακτηρισθεί ως ασθενής από το σύνδρομο. Όμως οι ίδιοι αυτοί οι ασθενείς από ποια αιτία έπασχαν;
Μία προσέγγιση στο θέμα αυτό έγινε τη δεκαετία του 1990 όταν ο Γιώργος Βυθούλκας , ένας άλλος σημαντικός Ελληνας επιστήμονας, ανακοίνωσε ότι οι πρώτοι ασθενείς από AIDS, όντας ομοφυλόφιλοι και πάσχοντας από διάφορες σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες αρκετές φορές το χρόνο, ήταν αναγκασμένοι να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αντιβιοτικών το χρόνο και έτσι το ανοσοποιητικό τους σύστημα αδυνάτισε επιτρέποντας την εμφάνιση ενός νέου ιού .
Μάλιστα ο Βυθούλκας υποστήριξε ότι το γεγονός της εμφάνισης ενός νέου ιού είχε προειπωθεί από τον ίδιο στις αρχές του 1970 όταν είχε δηλώσει ότι περίμενε την εκδήλωση νέων ασθενειών λόγω υπερκατανάλωσης διαφόρων φαρμάκων που βλάπτουν το ανοσοποιητικό.
(Παρόμοιες δηλώσεις είχε κάνει και ο ομοφυλόφιλος γιατρός Ιωσήφ Sonnabend ήδη από το 1970 αναφερόμενος στις ακραίες φαρμακευτικές πρακτικές των ομοφυλοφίλων.)
Η άποψη αυτή είναι τουλάχιστον κατά το ήμισυ ορθή αφού όντως το σάρκωμα Καπόζι είναι τεκμηριωμένο ότι συσχετίζεται με τη χρήση πόππερς, δηλαδή ευφορικών ουσιών που βασίζονται στα νιτρώδη, φάρμακα που κανονικά χρησιμοποιούνται από στηθαγχικούς ασθενείς, αλλά που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον από τους πρωτοδιαγνωσθέντες ασθενείς με το σύνδρομο.
(Από την άλλη το σάρκωμα Καπόζι θεωρείται πλέον, από το 2001, ότι οφείλεται κατά αποκλειστικότητα ή κατά ένα μέρος σε κάποιο στέλεχος του ανθρώπινου ερπητοϊού, του ΗΗ8, ενώ η τυχόν παρουσία αντισωμάτων κατά ΗIV δεν αξιολογείται πλέον αιτιολογικά από τους ερευνητές).
Είναι γνωστό ότι τα ευφορικά αυτά σκευάσματα διαδιδόντουσαν ελεύθερα μέσα στα μπαρ των ομοφυλοφίλων, που τα κατανάλωναν σε μεγάλες ποσότητες.
Για παρόμοιους λόγους κι άλλες ασθένειες, όπως η πνευμοκύστωση καρίνι που αποδίδονται στο σύνδρομο του AIDS, λόγω καταστολής του ανοσοποιητικού, μπορεί να υποστηριχθεί επαρκώς ότι οφείλονται στη χρήση των πόππερς, αφού τα αντιστηθαγχικά έχει αποδειχθεί ότι βλάπτουν το ανοσοποιητικό.
Επιβεβαίωση των παραπάνω ήρθε όταν, στο τέλος της δεκαετίας του 1980, η επίπτωση του σαρκώματος Καπόζι στους ομοφυλοφίλους έπεσε μετά μία επιτυχημένη καμπάνια για το σταμάτημα της χρήσης των πόππερς από αυτούς.
Αν λοιπόν δεν υπήρχε κάποιο αληθινό AIDS πού οφείλονταν ο θάνατος τόσων ανθρώπων; Μία από τις απαντήσεις είναι τέτοια που ανοίγει κάθε στόμα με φρίκη αν αληθεύει.
Υποστηρίζεται ιδίως από το παγκόσμιο συνέδριο του 1999 για το AIDS ότι η χρήση φαρμάκων είναι ο σημαντικότερος παράγων θνησιμότητας από το σύνδρομο.
Πράγματι πολλοί οροθετικοί ζουν με θαυμαστή υγεία από τη πρωτοδιάγνωση τους τη δεκαετία του 1980 χωρίς να παρουσιάζουν κάποια επιδείνωση της υγείας τους αν δεν εμπλακούν σε καμία θεραπευτική αγωγή ή αν εφάρμοζαν εκ πεποιθήσεως εναλλακτικές θεραπείες. Αντίθετα όσοι ενεπλάκησαν για οποιοδήποτε λόγο στη θεραπεία με αντιρετροϊκά είχαν πολύ λιγότερες πιθανότητες επιβίωσης.
Οι παρενέργειες από τη χρήση αυτών των πολύ τοξικών φαρμάκων είναι πολλές με αποκορύφωμα την εγκεφαλοπάθεια και την ηπατική νέκρωση, που είναι και μοιραία για τον ασθενή. Αρκετοί ακτιβιστές ομοφυλόφιλοι εθελοντές στην αντιμετώπιση του AIDS, ανάμεσα τους ο επιφανής δημοσιογράφος John Lauritsen, βεβαιώνουν ότι το ΑΖΤ ευθύνεται για αμέτρητους θανάτους ονομάζοντας όλη την επιχείρηση προώθησης αυτών των φαρμάκων ως γενοκτονία κατά των ομοφυλοφίλων.
Ο ίδιος είναι αυτός που αποκάλυψε και απέτρεψε το «θάψιμο» του ερευνητή των ρετροϊών Duesberg παίρνοντας από αυτόν την πρώτη συνέντευξη, το 1987.
Οι οικογένειες που έχουν οροθετικές μητέρες υποχρεώνονται στις ΗΠΑ, αρκετές φορές δια της βίας, όπως φάνηκε στη ταινία του Σκόβιλλ «Η άλλη πλευρά του AIDS» να δώσουν θεραπεία στα παιδιά τους με αποτέλεσμα πολύ σοβαρές νευρολογικές διαταραχές.
Το θέμα του AIDS δείχνει πόσο επικίνδυνο είναι όταν ο κρατικός παρεμβατισμός επεκτείνεται στο χώρο της επιστήμης. Όπως επισημαίνει ο Henry Bower:
«Οι επιστήμονες που έμεναν έξω από το βαγόνι της επίσημης θεωρίας ΗΙV/AIDS στερήθηκαν της ευκαιρίας για υποστήριξη. Ελάχιστοι επιστήμονες μπορούν να κάνουν την εργασία τους χωρίς ακριβό εξοπλισμό και αντιδραστήρια, χωρίς εργαστήρια, χωρίς βοηθητικά χέρια, όπως μεταπτυχιακούς και μεταδιδακτορικούς σπουδαστές και τεχνολόγους, αφού τα περισσότερα πειράματα είναι ιδιαίτερα κοπιαστικά .
Για δεκαετίες ακόμα και τα πιο πλούσια πανεπιστήμια περίμεναν από τους ερευνητές να βρούν μόνοι τους πόρους παίρνοντας υποτροφίες. Όταν οι υποτροφίες σταματούν, σταματά και η επαγγελματική ζωή, πράγμα που έγινε και με τον Duesberg».
Μπολάνης Παντελής Ιατρός Μικροβιολόγος-Αθήνα
Από την 23η Απριλίου του 1984, ημέρα του Αγίου Γεωργίου και μυστική εορτή της διπολικότητας στην Ανατολή, που έγινε η ανακοίνωση, από την κυβέρνηση Ρήγκαν, της ανακάλυψης μιας νέας σεξουαλικά μεταδιδόμενης επιδημίας η ανθρωπότητα άλλαξε τροχιές στη σεξουαλική της συμπεριφορά.
Ο φόβος μήπως μια απρόσεκτη σεξουαλική επαφή γίνει αφορμή για μια θανατηφόρα ασθένεια για την οποία δεν υπάρχει θεραπεία, άρχισε να διαδίδεται με αποτέλεσμα πρώτα μια μεγαλύτερη επιφύλαξη στις σχέσεις και κατά δεύτερο την μετατροπή του ιδεολογικού ή καλύτερα του προϊδεασμένου περιεχομένου των φοβικών και υποχονδριακών νευρώσεων σε ένα περισσότερο σεξουαλικό σχήμα. Κάθε γιατρός ίσως γνωρίζει παραπάνω από ένα άτομο που τρέμει στην ιδέα της σεξουαλικής επαφής, ακόμη κι ενός απλού φιλιού στα μάγουλα .
Πολλοί από αυτούς έχουν καταδικάσει τον εαυτό τους να φυτοζωούν μακριά από κάθε χαρά του σεξ, ακόμη και του γάμου. Λίγο αργότερα η καθιέρωση του προφυλακτικού ως ασφαλούς πρακτικής μετέβαλε ακόμα περισσότερο τις καθιερωμένες σεξουαλικές πρακτικές.
Τα τελευταία χρόνια εκδηλώθηκε ένα ογκούμενο κύμα αμφισβήτησης της θεωρίας ότι υπάρχει κάποιος ιός ΗΙV που προκαλεί το σύνδρομο που λέγεται AIDS. Οι λεγόμενοι αντιφρονούντες περιλαμβάνουν από επιστήμονες νομπελίστες μέχρι απλούς ακτιβιστές και πολιτικούς, όπως ο πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής Ζδάμπο Μπέκι, που αρνήθηκε την ύπαρξη του συνδρόμου, και που έχει ενστερνισθεί την άποψη ότι καταστάσεις όπως ο υποσιτισμός και οι αβιταμινώσεις προκαλούν την εικόνα που αποδίδεται ως σύνδρομο επίκτητης ανοσοανεπάρκειας.
Όπως γράφει σχετικά με τους αντιφρονούντες ο Henry Bower καθηγητής της επιστημολογίας στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια στο βιβλίο του The origin, persistence and failings of HIV/AIDS theory, ed. McFarland.
“..αυτοί είναι ερευνητές, γιατροί, απλοί άνθρωποι οροθετικοί (που έχουν θετικά αντισώματα), δημοσιογράφοι, μια μειονότητα ομοφυλοφίλων, οπαδοί εναλλακτικών ιατρικών, άτομα για τα οποία η θεωρία HIV/AIDS είναι μια πρόκληση για να ακονίσουν τα τσεκούρια τους..»
Η ομάδα αυτή των αντιρρησιών δεν είναι ομοιογενής με αποτέλεσμα να μην υπάρχει μια συνεκτική αντίρροπη θεωρία, αλλά και ούτε ένας οργανισμός με ένα ενιαίο πρόγραμμα αντίδρασης. Αντίθετα η θεωρία HIV/AIDS εμφανίζεται με μια στρατιωτική πειθαρχία που προκαλεί μια απολύτως ενιαία εμφάνιση, από το αμερικανικό CDC, την πηγή από όπου κατευθύνεται, μέχρι τις ιατρικές εταιρίες όπου γής που εξαρτώνται οικονομικά από εκεί.
Οι υποστηρικτές της επίσημης θεωρίας είναι συνήθως γιατροί με πολύ μικρό ποσοστό κατοχής διδακτορικού, αντίθετα από τους αντιρρησίες που είναι κυρίως διδάκτορες, μια ένδειξη ότι το επιστημονικό επίπεδο της υποστήριξης της θεωρίας είναι χαμηλό, κατά τον Bower .
Η θεωρία ότι ο ιός ΗΙV ευθύνεται για μια θανατηφόρα ασθένεια λόγω μείωσης της αμυντικής ικανότητας, στηρίζεται στις αρχικές ανακαλύψεις στο Λος Αντζελες και στο Σαν Φραντζίσκο ορισμένων περιστατικών σαρκώματος Καπόζι, λεμφωμάτων και πνευμονιών από πνευμοκύστη καρίνι ότι στο αίμα των ασθενών αυτών κυκλοφορούν κάποια αντισώματα που αντιδρούσαν σε εκπλύματα καλλιεργειών λεμφοκυττάρων που είχαν παρθεί από τους ασθενείς εκείνους και συγκαλλιεργήθηκαν με μονοκύτταρα υγιών μαζί με αυξητικούς παράγοντες λεμφοκυττάρων.
Οι ερευνητές εκείνοι υπέθεσαν ότι κάποιος ιός μπορούσε να αυξηθεί μέσα στα Τ- λεμφοκύτταρα με ένα τρόπο που είχε ανακαλύψει ο ερευνητής Πήτερ Duesberg και που ήταν υποψήφιος για Νομπέλ για την ανακάλυψη αυτών των ιών που ονομάσθηκαν ρετροϊοί για την ικανότητα τους να μετατρέπουν, αντίστροφα (ρετρό) από τη φυσική διαδικασία, το δικό τους RNA σε DNA, να το ενσωματώνουν μέσα στο πυρήνα του φιλοξενούντος κυττάρου και να κάνουν τις δικές τους εργασίες αναπαραγωγής μέσα του διαλύοντας το ή παραμένοντας ανενεργοί μέσα του.
Ο Πήτερ Duesberg σύντομα εξέδωσε μια εργασία αμφισβητώντας την επίσημη, κυβερνητικά υποστηριζόμενη, θεωρία, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων ότι τα αντισώματα της εξέτασης δεν ανιχνεύουν τον ιό, αλλά διάφορα αντιγόνα του ανθρώπου. Οσον αφορά τον ίδιο τον ιό αμφισβήτησε ακόμη και την ύπαρξη του υποστηρίζοντας ότι οι υπάρχουσες φωτογραφίες εκβλαστήσεων από τα προσβεβλημένα λεμφοκύτταρα είναι ένα κατασκευασμένο εύρημα (artefact).
Το περίεργο σε αυτήν την υπόθεση ήταν ότι σύντομα ο ερευνητής αυτός απομακρύνθηκε από τις υπεύθυνες θέσεις που κατείχε στις ΗΠΑ, και έφυγε για την Ευρώπη αυτοεξόριστος όπου και δοκίμασε τη τύχη του σε ένα διαφορετικό αντικείμενο, όντας πάλι υποψήφιος για Νομπέλ για τις έρευνες του στο καρκίνο.
Η διαδοχική καλλιέργεια λεμφοκυττάρων από κάποιο αρχικό δείγμα ασθενούς απομάκρυνε την πιθανότητα να απομονώσουμε έναν ιό που να είχε βλάψει αρχικά τα υποτιθέμενα άρρωστα λεμφοκύτταρα.
Οσον αφορά το τι ήταν αυτό που κατέστρεφε τα λεμφοκύτταρα στις καλλιέργειες επιβεβαιώθηκε, από το 1992, στο εργαστήριο του Λιούκ Μοντανιέ (ενός εκ των δύο ερευνητών που ανακάλυψαν τον HIV) ότι καταστρέφονταν από ένα άλλο γνωστό μικρόβιο, το μυκόπλασμα.
Όμως το κουβάρι είχε ξετυλιχθεί και ήταν αδύνατο πλέον να μαζευτεί από μεμονωμένες φωνές που σποραδικά ακούγονταν, αφού η ένταση του χορού των φαρμακευτικών εφαρμογών και των κοινωνικών απαξιώσεων των φορέων του ιού, ήταν στο προσκήνιο καλύπτοντας κάθε τι που γινόταν στα χαμηλόφωνα εργαστήρια ερευνητών.
Ακολουθώντας τον Duesberg μια ομάδα ερευνητών από την Αυστραλία με επικεφαλής την ελληνικής καταγωγής Ελένη Παπαδοπούλου – Ηλιοπούλου αμφισβήτησε το 1993 την διαγνωστική, και επιβεβαιωτική του AIDS, εξέταση Western-Blot.
Η ομάδα αυτή, που θρυλείται στο στόμα όλων των αμφισβητιών του AIDS, σαν η ομάδα του Πέρθ, συγκεντρώνοντας και αναλύοντας στοιχεία από μεμονωμένα εργαστήρια από όλο τον κόσμο, απομυθοποίησε όλα τα αντιγόνα που αποδίδονται στον ιό, υποδεικνύοντας ότι όλα προέρχονται από τον οργανισμό του ανθρώπου και όχι από τον υποτιθέμενο ιό.
Η φωνή αυτή όμως από το Περθ δεν πέρασε από τα επίσημα κανάλια αλλά διανύει μια διαδρομή σχεδόν από στόμα σε στόμα εδώ και 15 χρόνια, πράγμα που μας κάνει να αναρωτιόμαστε, για άλλη μια φορά, πώς ακόμα και στη χώρα καταγωγής της, στην Ελλάδα, μια τέτοιας ολκής επιστήμων είναι άγνωστη.
Ένα άλλο περίεργο της εξέτασης για τα αντισώματα κατά HIV είναι ότι όλοι οι άνθρωποι αν εξετασθούν με το αίμα αναραίωτο βρίσκονται θετικοί και μόνο αν αραιωθεί κατά 400 φορές βρίσκουμε σε ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού να είναι θετικοί. Μερικοί θεωρούν ύποπτο το γεγονός ότι ο Ρόμπερτ Γκάλλο, ο «ομοσπονδιακός» εφευρέτης του τεστ, αύξησε διαδοχικά τις αραιώσεις του τεστ -βλέποντας κάθε φορά ένα μεγάλο ποσοστό των ατόμων να αντιδρά θετικά- μέχρι την αραίωση του 1 προς 400.
Η μόνη εξέταση που μπορεί να φθάσει τέτοιες αραιώσεις είναι η συγκολλητινοαντίδραση για τη διάγνωση μελιταίου (βρουκέλλωσης) λόγω ενός σπάνιου φαινομένου που οφείλεται σε αφθονία αντισωμάτων. Είναι ένα εξαιρετικά περίεργο γεγονός που οι μικροβιολόγοι δεν έχουν διαμαρτυρηθεί ή έστω παραξενευτεί καθόλου από την παραδοξότητα της εξέτασης .
Το 1997, δέκα χρόνια μετά από μια ανάλογη μελέτη, ήλθε ένα άλλο δυνατό χτύπημα κατά της επίσημης θεωρίας ότι ο ιός HIV προκαλεί τη νόσο του AIDS, από την ίδια την Αμερική, όπου η επιδημιολόγος Padian, παρά τις αρχικές προθέσεις της, παρουσίασε στοιχεία που υπεδείκνυαν ότι η μολυσματικότητα του ιού είναι απίστευτα χαμηλή, της τάξης του 3 τοις χιλίοις.
Δηλαδή σε κάθε επαφή με φορέα του HIV, δίχως προφύλαξη, η πιθανότητα να βρεθεί κάποιος οροθετικός είναι περίπου τόση, όση και να βρεθεί το τεστ θετικό σε κάποιον τυχαία εξεταζόμενο. Και δεδομένου ότι η μελέτη αυτή ήταν cross-sectional και όχι longitudinal, δηλαδή δεν μόλυναν κάποιον επίτηδες για να δουν τι θα γίνει μετά, ουσιαστικά αντανακλά τη πιθανότητα να βρεθεί κάποιος θετικός και όχι κάποια μολυσματικότητα .
Αρα δεν υπάρχει καμιά απόδειξη ότι ο ιός μεταδίδεται Όμως η Padian αρνήθηκε να κατατάξει τον εαυτό της στους αμφισβητίες του AIDS παρά τη μεγάλη κοινωνική αναστάτωση που δημιουργήθηκε από τους οπαδούς της αντίθετης θεωρίας. Και πολύ γρήγορα και η γνώση αυτή πέρασε στα ψιλά.
Η εικόνα των ασθενών από AIDS με τα αδυνατισμένα πρόσωπα και τη γρήγορη κατάληξη, κάλυπτε τα πάντα στη συνείδηση του κοινού και ο φόβος που προξενεί κάθε επιδημία ανέστελλε κάθε έννοια έρευνας από το ευρύ τμήμα της ανθρωπότητας.
Στο κάτω κάτω υπήρχε και η επιβεβαίωση του ιού με τη διαγνωστική εξέταση PCR που ακύρωνε κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης της ύπαρξης του ιού. Τότε ήρθε η ώρα του Κary Mullis, του κατόχου του βραβείου Νομπέλ για την ανακάλυψη της PCR, ο οποίος αμφισβήτησε ότι η εξέταση αυτή μπορεί να επιβεβαιώσει τον ιό HIV.
Ηρθε η ώρα που όλοι οι κλινικοί που χρησιμοποιούσαν αυτά τα κοκταίηλ φαρμάκων να μείνουν άφωνοι. Πραγματικά ό,τι κι αν μπορούσε να ειπωθεί κατά των προηγούμενων ερευνητών, δεν μπορούσε να εφαρμοσθεί στη περίπτωση του Μάλις.
Αυτά που αφορούσαν την εργαστηριακή έρευνα του AIDS βρίσκονταν σε ένα άλλο κανάλι από αυτά τα πράγματα που αφορούσαν τη κλινική και εργαστηριακή διάγνωση και τη θεραπεία του, όλες δηλαδή τις εφαρμογές της θεωρίας. Τα τελευταία μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον του κοινού και των κλινικών γιατρών, για διαφορετικούς λόγους στην κάθε μια από τις δύο αυτές ευρείες ομάδες.
Οι μεν κλινικοί γιατροί ήθελαν ένα κλινικό σχήμα τέτοιο που να βοηθά στην έγκαιρη και αξιόπιστη διάγνωση του συνδρόμου, οι δε ασθενείς και ο γενικός πληθυσμός, μια ασφαλή προληπτική μέθοδο και μια θεραπεία αποτελεσματική, όπου χρειαζόταν. Και το περίεργο με τον ορισμό του συνδρόμου ήταν ότι από την αρχή που εμφανίσθηκε μέχρι σήμερα ο ορισμός του άλλαξε αρκετές φορές.
Μάλιστα ο ορισμός του έφτασε να διαφέρει από χώρα σε χώρα και από ήπειρο σε ήπειρο. Ετσι με τα ίδια συμπτώματα και ευρήματα, στο Καναδά μπορεί να διαγνωσθείς ότι είσαι υγιής ενώ στις ΗΠΑ ασθενής. Στην Ευρώπη θεωρείσαι ασθενής αν έχεις πνευμονία ή φυματίωση με θετικά τα αντισώματα, ενώ στην Αφρική αν έχεις φυματίωση ή ακόμα και κάποια ελαφριά λοίμωξη, όπως κολπίτιδα από Κάντιντα και χωρίς να είσαι οροθετικός θεωρείσαι ασθενής από το σύνδρομο.
Κάποια στιγμή στη διάγνωση του AIDS μπήκε και η εξέταση του αριθμού των βοηθητικών λεμφοκυττάρων, των CD4. Η ανεύρεση χαμηλού αριθμού αυτών των λεμφοκυττάρων θεωρήθηκε αναγκαία για την διάγνωση του συνδρόμου και ήταν δείκτης της εκδήλωσης του, δηλαδή ότι επίκειται ένας οροθετικός να ασθενήσει. .
Με την εισαγωγή του δείκτη αυτού ο αριθμός των κρουσμάτων του συνδρόμου αυξήθηκε μέσα σε μια νύχτα. Όμως η ανεύρεση χαμηλών λεμφοκυττάρων σε μη οροθετικούς περιέπλεξε σοβαρά τα πράγματα. Κανείς σοβαρός επιστήμονας δεν μπορούσε να ασχοληθεί με τη διάγνωση του AIDS παρά μόνον αν έπαιζε με την τύχη. Δηλαδή κάθε κλινικός που έπρεπε να διαγνώσει μια περίπτωση έπαιζε πια σαν σε καζίνο.
Ολη αυτή η σύγχυση περιπλέκει την ασφαλή εκτίμηση της συχνότητας του συνδρόμου. Η επιδημιολογία του συνδρόμου άλλαξε επίσης από την αρχή της εμφάνισης του μέχρι σήμερα. Αρχικά πιστευόταν ότι μόνο μεταξύ ομοφυλοφίλων και ναρκομανών που μοιράζονταν την ίδια βελόνα μεταδιδόταν ο ιός.
Αργότερα αποδείχθηκε ότι αυτοί που μοιράζονταν την ίδια βελόνα είχαν χαμηλότερη συχνότητα εμφάνισης του συνδρόμου από αυτούς που χρησιμοποιούσαν διαφορετικές βελόνες!!!
Αρχικά πιστευόταν ότι μέσω μόνο ομοφυλοφιλικής επαφής μεταδιδόταν, ενώ αργότερα εκδηλώθηκε και η άποψη ότι ο ιός μεταδίδεται και με ετεροφυλόφιλη επαφή.
Ένα περίεργο φαινόμενο είναι ότι ενώ ο λόγος μεταξύ ανδρών –γυναικών ως προς το AIDS αρχικά ήταν πολύ μεγάλος και έφθανε το 18 άνδρες προς μία γυναίκα, η συχνότητα των θετικών αντισωμάτων HIV ήταν εξαρχής η ίδια και περίπου 3 προς 1. Στη συνέχεια με το πέρασμα των χρόνων ο λόγος της συχνότητας ανδρών – γυναικών του AIDS έφθασε τα επίπεδα του λόγου ανδρών-γυναικών με HIV θετικά. Ιδια «μετάλλαξη» έγινε και στο λόγο λευκών-μαύρων ασθενών.
Ενώ στην αρχή ο λόγος πασχόντων από AIDS ήταν πολύ μεγάλος αφού κυρίως λευκοί διαπιστωνόντουσαν ως πάσχοντες, στη συνέχεια ο λόγος άλλαξε και οι μαύροι «αρρώσταιναν» περισσότερο από τους λευκούς . Το περίεργο και σε αυτή τη περίπτωση είναι όμως ότι ο λόγος λευκών-μαύρων οροθετικών ήταν και παρέμεινε εξ αρχής ο ίδιος, δηλαδή περίπου 5 μαύροι προς ένα λευκό.
Ισως το παραδοξότερο από όλα τα επιδημιολογικά στοιχεία είναι το ακόλουθο. Ενώ υποστηρίζεται ότι η επιδημία άρχισε στο Λος Αντζελες και το Σαν Φραντζίσκο θα περίμενε κανείς τα αντισώματα να εξαπλώνονται κατά μήκος μιας πιθανής γραμμής διάδοσης της επιδημίας σε όλο τον κόσμο.
Αντίθετα η συχνότητα ανεύρεσης οροθετικών, από τη πρώτη στιγμή της χρησιμοποίησης του τεστ αντισωμάτων μέχρι σήμερα, σε όλα τα σημεία του πλανήτη παραμένει σχετικά σταθερή. Αυτό σημαίνει ότι η μετάδοση του συνδρόμου AIDS είναι ανεξάρτητη από την παρουσία αντισωμάτων σε ένα πληθυσμό, άλλο ένα γεγονός που καθιστά το τεστ αναξιόπιστο και την διάγνωση του συνδρόμου ως υποκείμενη σε ανοιχτή πλέον αμφισβήτηση.
Μάλιστα η σταθερότητα της συχνότητας των θετικών αντισωμάτων διατηρείται σε ειδικές ομάδες. Δηλαδή πχ σε μια φυλακή η συχνότητα οροθετικότητας είναι σταθερή παρά τις πολλαπλές σεξουαλικές επαφές μεταξύ ανδρών που είναι συνήθεις στις φυλακές. Θα περίμενε κανείς σε κλειστές ομάδες να παρατηρείται μια αύξηση της οροθετικότητας αν επρόκειτο για επιδημία.
Η συχνότητα οροθετικότητας μάλιστα είναι χαρακτηριστική της ομάδας. Η μεγαλύτερη οροθετικότητα παρατηρείται σε παιδιά που το έσκασαν από το σπίτι, σε ομοφυλόφιλους χρήστες ενδοφλεβίων ναρκωτικών, σε ομοφυλόφιλους δίχως ναρκωτικά, ακολουθούν οι ετεροφυλόφιλοι χρήστες ενδοφλεβίων ναρκωτικών, τα νήπια 0 ως 4 ετών (που έχουν περίπου ίση συχνότητα με τους έγκλειστους σε φυλακές!!!!), οι ενήλικες από 30 – 49 ετών, και μετά άλλες ομαδοποιήσεις.
Ειδικά για τις εγκύους τα πράγματα είναι περιπλεγμένα. Στην Αφρική φτάνει το 30% ενώ στη Φινλανδία το 0,01% . Γενικά όμως η κύηση θεωρείται ότι αυξάνει τα ψευδώς θετικά αντισώματα. Ασθένειες όπως η σύφιλη και η ελονοσία θετικοποιούν το τεστ αντισωμάτων επίσης ψευδώς. Τέλος παράγων διαφοροποίησης της οροθετικότητας είναι και η φυλή.
Τη μεγαλύτερη συχνότητα εκδηλώνουν οι μαύροι, μετά οι ισπανόφωνοι, οι λευκοί, οι αυτόχθονες αμερικανοί και τελευταίοι οι ασιάτες της κίτρινης φυλής. Ενα ακόμα παράδοξο είναι ότι οι ασιάτες ομοφυλόφιλοι έχουν πολύ χαμηλό ποσοστό οροθετικότητας συγκριτικά με ομοφυλόφιλους άλλων φυλών, ποσοστό που μοιάζει με αυτό των ετεροφυλόφιλων λευκών.
Αν λοιπόν τα αντιγόνα του τεστ αντισωμάτων δεν οφείλουν την ύπαρξη τους σε ιό πού οφείλονται και με τι σχετίζονται; Η αύξηση αυτών των αντισωμάτων συσχετίζεται με το στρες και έτσι ίσως εξηγείται η παρατήρηση αυξημένων αντισωμάτων σε καταστάσεις στρες, όπως ο εγκλεισμός σε φυλακή, η φυγή των εφήβων από το σπίτι, η κύηση κ.α.
Η Παπαδοπούλου από την ομάδα του Περθ πάλι αναλύοντας τα αντιγόνα του πάνελ της εξέτασης Western Blot αποκάλυψε ότι όλα συσχετίζονται με αντιγόνα του ίδιου του ανθρώπινου οργανισμού.
Από τι όμως αρρώστησαν οι πρώτοι ασθενείς που χαρακτηρίσθηκαν ότι ήταν ασθενείς από το σύνδρομο; Είναι γνωστό ότι οι πρώτοι ασθενείς από το 1981 ως το 1984, που έγινε και ο ορισμός του συνδρόμου, έπασχαν από σοβαρές οξείες ή χρόνιες ασθένειες, όπως το σάρκωμα Καπόζι, κάποια λεμφώματα, φυματίωση, πνευμονία από πνευμοκύστη καρίνι και άλλα.
Οι ασθένειες αυτές ήταν ποικίλες και ο ορισμός του συνδρόμου ήταν τόσο ευρύς που μπορούσε να περιλάβει πολλές μεμονωμένες ασθένειες. Όταν εμφανίσθηκε το τεστ αντισωμάτων αρκούσε να εκδήλωνε κανείς κάποια από αυτές τις ασθένειες σε συνδυασμό με θετικό τεστ για να χαρακτηρισθεί ως ασθενής από το σύνδρομο. Όμως οι ίδιοι αυτοί οι ασθενείς από ποια αιτία έπασχαν;
Μία προσέγγιση στο θέμα αυτό έγινε τη δεκαετία του 1990 όταν ο Γιώργος Βυθούλκας , ένας άλλος σημαντικός Ελληνας επιστήμονας, ανακοίνωσε ότι οι πρώτοι ασθενείς από AIDS, όντας ομοφυλόφιλοι και πάσχοντας από διάφορες σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες αρκετές φορές το χρόνο, ήταν αναγκασμένοι να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αντιβιοτικών το χρόνο και έτσι το ανοσοποιητικό τους σύστημα αδυνάτισε επιτρέποντας την εμφάνιση ενός νέου ιού .
Μάλιστα ο Βυθούλκας υποστήριξε ότι το γεγονός της εμφάνισης ενός νέου ιού είχε προειπωθεί από τον ίδιο στις αρχές του 1970 όταν είχε δηλώσει ότι περίμενε την εκδήλωση νέων ασθενειών λόγω υπερκατανάλωσης διαφόρων φαρμάκων που βλάπτουν το ανοσοποιητικό.
(Παρόμοιες δηλώσεις είχε κάνει και ο ομοφυλόφιλος γιατρός Ιωσήφ Sonnabend ήδη από το 1970 αναφερόμενος στις ακραίες φαρμακευτικές πρακτικές των ομοφυλοφίλων.)
Η άποψη αυτή είναι τουλάχιστον κατά το ήμισυ ορθή αφού όντως το σάρκωμα Καπόζι είναι τεκμηριωμένο ότι συσχετίζεται με τη χρήση πόππερς, δηλαδή ευφορικών ουσιών που βασίζονται στα νιτρώδη, φάρμακα που κανονικά χρησιμοποιούνται από στηθαγχικούς ασθενείς, αλλά που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον από τους πρωτοδιαγνωσθέντες ασθενείς με το σύνδρομο.
(Από την άλλη το σάρκωμα Καπόζι θεωρείται πλέον, από το 2001, ότι οφείλεται κατά αποκλειστικότητα ή κατά ένα μέρος σε κάποιο στέλεχος του ανθρώπινου ερπητοϊού, του ΗΗ8, ενώ η τυχόν παρουσία αντισωμάτων κατά ΗIV δεν αξιολογείται πλέον αιτιολογικά από τους ερευνητές).
Είναι γνωστό ότι τα ευφορικά αυτά σκευάσματα διαδιδόντουσαν ελεύθερα μέσα στα μπαρ των ομοφυλοφίλων, που τα κατανάλωναν σε μεγάλες ποσότητες.
Για παρόμοιους λόγους κι άλλες ασθένειες, όπως η πνευμοκύστωση καρίνι που αποδίδονται στο σύνδρομο του AIDS, λόγω καταστολής του ανοσοποιητικού, μπορεί να υποστηριχθεί επαρκώς ότι οφείλονται στη χρήση των πόππερς, αφού τα αντιστηθαγχικά έχει αποδειχθεί ότι βλάπτουν το ανοσοποιητικό.
Επιβεβαίωση των παραπάνω ήρθε όταν, στο τέλος της δεκαετίας του 1980, η επίπτωση του σαρκώματος Καπόζι στους ομοφυλοφίλους έπεσε μετά μία επιτυχημένη καμπάνια για το σταμάτημα της χρήσης των πόππερς από αυτούς.
Αν λοιπόν δεν υπήρχε κάποιο αληθινό AIDS πού οφείλονταν ο θάνατος τόσων ανθρώπων; Μία από τις απαντήσεις είναι τέτοια που ανοίγει κάθε στόμα με φρίκη αν αληθεύει.
Υποστηρίζεται ιδίως από το παγκόσμιο συνέδριο του 1999 για το AIDS ότι η χρήση φαρμάκων είναι ο σημαντικότερος παράγων θνησιμότητας από το σύνδρομο.
Πράγματι πολλοί οροθετικοί ζουν με θαυμαστή υγεία από τη πρωτοδιάγνωση τους τη δεκαετία του 1980 χωρίς να παρουσιάζουν κάποια επιδείνωση της υγείας τους αν δεν εμπλακούν σε καμία θεραπευτική αγωγή ή αν εφάρμοζαν εκ πεποιθήσεως εναλλακτικές θεραπείες. Αντίθετα όσοι ενεπλάκησαν για οποιοδήποτε λόγο στη θεραπεία με αντιρετροϊκά είχαν πολύ λιγότερες πιθανότητες επιβίωσης.
Οι παρενέργειες από τη χρήση αυτών των πολύ τοξικών φαρμάκων είναι πολλές με αποκορύφωμα την εγκεφαλοπάθεια και την ηπατική νέκρωση, που είναι και μοιραία για τον ασθενή. Αρκετοί ακτιβιστές ομοφυλόφιλοι εθελοντές στην αντιμετώπιση του AIDS, ανάμεσα τους ο επιφανής δημοσιογράφος John Lauritsen, βεβαιώνουν ότι το ΑΖΤ ευθύνεται για αμέτρητους θανάτους ονομάζοντας όλη την επιχείρηση προώθησης αυτών των φαρμάκων ως γενοκτονία κατά των ομοφυλοφίλων.
Ο ίδιος είναι αυτός που αποκάλυψε και απέτρεψε το «θάψιμο» του ερευνητή των ρετροϊών Duesberg παίρνοντας από αυτόν την πρώτη συνέντευξη, το 1987.
Οι οικογένειες που έχουν οροθετικές μητέρες υποχρεώνονται στις ΗΠΑ, αρκετές φορές δια της βίας, όπως φάνηκε στη ταινία του Σκόβιλλ «Η άλλη πλευρά του AIDS» να δώσουν θεραπεία στα παιδιά τους με αποτέλεσμα πολύ σοβαρές νευρολογικές διαταραχές.
Το θέμα του AIDS δείχνει πόσο επικίνδυνο είναι όταν ο κρατικός παρεμβατισμός επεκτείνεται στο χώρο της επιστήμης. Όπως επισημαίνει ο Henry Bower:
«Οι επιστήμονες που έμεναν έξω από το βαγόνι της επίσημης θεωρίας ΗΙV/AIDS στερήθηκαν της ευκαιρίας για υποστήριξη. Ελάχιστοι επιστήμονες μπορούν να κάνουν την εργασία τους χωρίς ακριβό εξοπλισμό και αντιδραστήρια, χωρίς εργαστήρια, χωρίς βοηθητικά χέρια, όπως μεταπτυχιακούς και μεταδιδακτορικούς σπουδαστές και τεχνολόγους, αφού τα περισσότερα πειράματα είναι ιδιαίτερα κοπιαστικά .
Για δεκαετίες ακόμα και τα πιο πλούσια πανεπιστήμια περίμεναν από τους ερευνητές να βρούν μόνοι τους πόρους παίρνοντας υποτροφίες. Όταν οι υποτροφίες σταματούν, σταματά και η επαγγελματική ζωή, πράγμα που έγινε και με τον Duesberg».
Μπολάνης Παντελής Ιατρός Μικροβιολόγος-Αθήνα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
