A] ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ ΚΑΙ Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ"Και ελθών ο Αστήρ, έστη επάνω ου ην το Παιδίον"Το μοναδικό και ανεπανάληπτο γεγονός της Γέννησης του Θεανθρώπου, ανάτρεψε την Ιστορία της ανθρωπότητας.Η ανθρωπότητα περίμενε από πολλά χρόνια τον Μεσσία, απεσταλμένο τουρανού, που για μας τους Χριστιανούς, ήλθε και σαρκώθηκε από την Παρθένο Μαρία, ο προ αιώνων Γεννηθείς Θεός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.Η γέννηση του Ιησού Χριστού, δύο χιλιάδες χρόνια πριν από σήμερα, ταυτίζεται με την εμφάνιση του ʼστρου, πάνω από την μικρή πόλη της Ιουδαίας, την Βηθλεέμ.Ο Ιακώβ, Πατριάρχης των Εβραίων, προφητεύουν για τον Ιησού:" Θ ανατείλει ʼστρο.. που θα δείξει τον Μεσσία " ( Αριθμ.κδ, 15-17).
Ο προφήτης Μιχαίας προβλέπει:" Και συ Βηθλεέμ, είσαι μικρή πόλη..Από εσένα θα προέλθη ο Μεσσίας" ( Μιχ.ε.1).Αλλά και στην θύραθεν Γραμματεία αναμένεται ο Μεσσίας. Ο Αισχύλος, στην τριλογία του "Προμηθεύς Πυρφόρος-Δεσμώτης-Λυόμενος", στο πρόσωπο του Προμηθέα, που βασανίζονταν σκληρά, που θα είναι απόγονος της παρθένου Ιούς, που θα τον γεννούσε κατά υπερφυσικό τρόπο."
Και μη προσμένεις στο μαρτύριο αυτό σου τέλος, πριν βρεθεί κανείς Θεός, που να θελήση, να πάρει επάνω του τα πάθεια σου και πάει, στού άφεγγου τ ʼδη τ άραχλα βαθειά σκοτάδια" (Μετ.Ι.Γρυπάρη).Ο Σωκράτης αναφέρει προς τους Αθηναίους:" Βρίσκεσθε σε βαθύ ύπνο, δεν πρόκειται να ξυπνήσετε ποτέ, εάν ο Θεός δεν σας στείλει ʼλλον, σκεπτόμενος την σωτηρία σας" ( Απολογία Σωκράτους 31Α).
Οι Ρωμαίοι, στην εποχή του Κικέρωνα(106-43 π.Χ.), είχαν χρησμούς για τον " αγνό ʼνακτα", που θα κρατά τα σκήπτρα όλης της Γής( Oracula Sibyllina Lispiae 1852, Σιβ. χρης. Λόγος Γ 46-50.)Αλλά το κυριώτερο είναι το γεγονός ότι ομιλεί για το ʼστρο της Βηθλεέμ:" Αλλά όταν φανή λαμπρότερος από τον ήλιο, που θα εμφανιστεί στο κέντρο του ουρανού, τότε θα φανερωθη ο Λόγος του Υψίστου, φέροντας θνητή σάρκα" (Egiola IV).Τέλος στην Κίνα, ο Κομφούκιος( 6ος π.Χ. αι.) αναφέρει ότι μόνο ένας θεόστα- λτος βασιλιάς θα επετυγχανε την επιστροφή των ανθρώπων στο Αγαθό.
Το Άστρο της Γεννήσεως συνδέεται με την εμφάνιση του Αστέρα, που είδαν οι Μάγοι στην Ανατολή και ήλθαν να προσκυνήσουν τον τεχθέντα βασιλέα. Για τον Αστέρα έχουμε μία μόνο αυθεντική πληροφορία, του Ευαγγελιστού Ματθαίου και ελάχιστη του Λουκά.Σίγουρα ο χρόνος που απαιτήθηκε να φθάσουν στην Ιουδαία από την Περσία, ήταν πάνω από ένα χρόνο και πλέον, άρα το παιδί πια Ιησούς ήταν περίπου δύο ετών, σε κάποιο σπίτι της Βηθλεέμ.Από τότε μέχρι και σήμερα η Επιστήμη της Αστρονομίας προσπάθησε να εξηγήσει το πραγματικό φαινόμενο του Αστέρα της Βηθλεέμ.
Ο Κέπλερ υποστήριξε τον 17ο αιώνα, ότι ήταν υπερφυσικό αστέρι. ʼλλοι σύγχρονοί του ότι ήταν διάττων αστέρας η βολίδα. Ο Stenzei το 1913 υποστήριξε ότι ήταν κομήτης.Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βιέννης K.Ferrari D Occhieppo υπο- στήριξε ότι η Γέννηση του Χριστού έγινε το πρώτο εξάμηνο του 7 π.Χ. και οι Μάγοι έφθασαν στην Βηθλεέμ στις 12 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου.
Ο Αστέρας ήταν στάση του πλανήτη Δία.Ο αστρονόμος Κ. Χασάπης γράφει ότι το ʼστρο της Βηθλεέμ, ήταν συγκέντ- ρωση όλων των πλανητών τον Απρίλιο του 6 π.Χ., στο τρίγωνο ʼρεως-Κρόνου-Δία.Υποστηρίχθηκε και η άποψη ότι ήταν ένας καινοφανής η υπερκαινοφανής αστέρας.Το 1979 ο αστρονόμος Χιούζ δέχεται ότι το ʼστρο ήταν πραγματικά ένα φυσικό φαινόμενο που ερμηνεύεται με τους φυσικούς νόμους.
Τέλος ο Φιλμπερτ, το 1982, διατυπώνει την άποψη ότι η Γέννηση του Χριστού έγινε με τέτοιο αστρονομικό φαινόμενο που σπανιότατα γίνεται στο διάστημα των αιώνων, με την μεγάλη σύνοδο Διός και Κρόνου μέσα στην θηλεία Κρόνου, ώστε οι άπιστοι να πληροφορηθούν την στροφή της ιστορίας.
Ο καθηγητής του τμήματος Φυσικής του Α.Π.Θ. Χ. Βάρβογλης, γράφει ότι στις 14-02-1999 έγινε σύνοδος του Δία και της Αφροδίτης, ορατής το απόγευμα από την Θεσσαλονίκη.
Υποστηρίζει με επιχειρήματα ότι το ίδιο ακριβώς έγινε στην εμφάνιση του ʼστρου της Βηθλεέμ τον Ιούνιο του 2 π.Χ.Για όσους απορούν πως γεννήθηκε ο Χριστός "προ Χριστού" σημειώνεται ότι η χρονολογία γεννήσεώς του καθορίστηκε αυθαίρετα το 527 μ.Χ. από τον μοναχό Διονύσιο τον Μικρό. ʼρα, αν το ʼστρο των Χριστουγέννων ήταν η σύνοδος του 2 π.Χ, τότε τα δυο χιλιάδες χρόνια της Γέννησης Του σωστά εορτάζονται τώρα.Εάν συνοψίσουμε όλες τις απόψεις των ειδικών, διαπιστώνουμε ότι δεν συγκλίνουν σε συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Το θέμα παραμένει ανοιχτό στους ερευνητές του μέλλοντος.
Το μοναδικό γεγονός είναι ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όντως έγινε αυτό το εξαιρετικό γεγονός κατά την Γέννηση, όσο και κατά την Σταύρωση του Χριστού, που ανατράπηκαν οι φυσικοί νόμοι και τα ορθολογικά κριτήρια.Η πίστη είναι το σπουδαιότερο τόλμημα του ανθρώπου, μπροστά σ εκείνο που δεν καταλαβαίνει ο νους του. Σε λίγες μέρες θα νοιώσουμε βαθιά ταπεινωμένοι στο Θείο Μυστήριο, στο Θαύμα και θα υποταχθούμε πλήρως σ αυτό. Μόνο όταν τα μάτια της ψυχής μας βιώσουν το μυστήριο της ενανθρώπισης του Λόγου, τότε και μόνο τότε θα δούμε το ʼστρο της Βηθλεέμ, να έχει διαχρονικότητα στις ψυχές μας και το ανέσπερο Φως του να φωτίζει την υπόσταση μας για πάντα.
Β] ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
1α. ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ
Η στειρότητα αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα της εποχής μας.Από την εποχή που οι Steptoe και Edwards για πρώτη φορά πέτυχαν την πρώτη κύηση και γέννηση με εξωσωματική γονιμοποίηση,(1978) η μέθοδος καθιερώθηκε σαν μοναδική για πλήθος θεραπείας προβλημάτων υπογονιμότητας.
Το σπέρμα του συζύγου συλλέγεται δυο ώρες πριν την τοποθέτηση του με το ωάριο για γονιμοποίηση. Η ένωση γίνεται σε δοκιμαστικό σωληνάριο, που τοποθετείται σε κλίβανο 37οC. Η πρόοδος της γονιμοποίησης ελέγχεται 2 φορές το 24ωρο. Κατόπιν τοποθετείται στην μήτρα της γυναίκας.Με την μέθοδο Rosni όπου ακόμη πλέον άωρες μορφές σπερματιδίων απομονώνει τους πυρήνες και τους τοποθετεί στο κυτταρόπλασμα των ωαρίων με αποτέλεσμα να υπάρχουν γονιμοποιήσεις. Ήδη τα πρώτα παιδιά γεννήθηκαν.Η γενετική μηχανικής η γενετική τεχνολογία είναι επίτευγμα της εποχής μας, με την σύλληψη του εμβρύου, με τεχνητό τρόπο, ωαρίου και σπερματοζωαρίου, χωρίς συνεύρεση άνδρα και γυναίκας.Πολλοί ανακοινώνουν ότι θα επιδιώξουν την γέννηση ανθρώπων με ανεπτυγμένες σωματικές και διανοητικές ικανότητες.
Μιλάνε για την γέννηση των υπέρ-ανθρώπων, με κατάλληλη επιλογή και συνένωση σπερματοζωαρίων και ωαρίων.Έτσι άρχισε να γίνεται κατάψυξη σπέρματος πρωταθλητών, επιστημόνων, νομπελιστών, και άλλων. Επιχειρείται επίσης, με επιτυχία, και ο καθορισμός του φύλου.Το πρώτο παιδί, που επιλέκτηκε το φύλο του, ήταν στην Νέα Ορλεάνη, τον Ιανουάριο του 1989, στο Ινστιτούτο γονιμότητας.
Ήταν ένα υγιέστατο αγοράκι, με το όνομα Τζαστίν.Επιδιώκεται, όμοια,η απόκτηση παιδιών, χωρίς άνδρα, σαν ακραία τάση του φεμινιστικού κινήματος και της απελευθέρωσης της γυναίκας από τον άνδρα.Τα μεγάλα προβλήματα που έχει διαπιστωθεί μέχρι σήμερα ότι παρουσιάζο- νται από την εφαρμογή της μεθόδου, είναι: βιολογικοί κίνδυνοι: (αιμομιξία), κίνδυνοι κατά την διαδικασία της γονιμοποίησης και θανάτωση εμβρύων που δεν χρειάζονται.
Επίσης επιπτώσεις υπάρχουν και στα μέλη της οικογένειας, από ψυχολογικής πλευράς, στα νέα παιδιά, όπως και κοινωνικές επιπτώσεις. Τέλος προκύπτει πλήθος νομικών θεμάτων, όπως ορίζονται στον Νόμο 1383/1983,αρθ.1$ 2.Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, από τοποθετήσεις φορέων της, τόσο κληρικών, όσο και λαϊκών καθηγητών θεολόγων και άλλων κλάδων, σε σεμινάρια και ημερίδες, αφού ακόμη δεν υπάρχει Πανορθόδοξη επίσημη θέση, συνοδικώς διατυπωμένη, δεν είναι αντίθετη με την τεκνοποίηση της στείρας γυναίκας με αυτή την σύγχρονη μέθοδο, αλλά την δέχεται μεταξύ του νόμιμου ανδρόγυνου και όχι από τράπεζα σπέρματος.
Το 1982 εγκρίθηκε από την επιτροπή νομοκανονικών ζητημάτων της Εκκλησίας της Ελλάδος, εισήγηση του π.Ε.Μαντζουνέα, Δρα Νομικής, με την θέση " η τεχνητή γονιμοποίησις εις τον χώρον της Ορθοδοξίας είναι απαγορευτέα. Η Εκκλησία θα ηδύνατο να επιτρέψη την λήψιν σπέρματος, δια παρακεντήσεως από τον σύζυγον, εάν αποδειχθή ανατομικώς η εξωτερική αυτού ατέλεια και μόνον".Η ρωμαιοκαθολική εκκλησία απαγορεύει την τεχνητή γονιμοποίηση στους πιστούς της.
Οι προτεσταντική εκκλησία δεν έχει πάρει καμιά σαφή σχέση.Από θεολογικής απόψεως, με την ομόλογη και ετερόλογη τεχνητή γονιμοποί- ηση, όπως και με την ενδοσωματική και εξωσωματική τεχνητή γονιμοποίηση (παιδί του σωλήνα), αλλοιώνεται η συνάφεια άνδρα και γυναίκας, σαν καρπός της ψυχοσωματικής συνάφειας του γάμου, αν και το κίνητρο του ανδρόγυνου είναι υγιές.
Κατά τον ίδιο τρόπο, η ομόλογη εξωσωματική τεχνητή γονιμοποίηση θεωρείται πράξη αντίθετη με την διδασκαλία της θεολογίας, επειδή κατά την διαδικασία αυτή θανατώνονται έμβρυα.Από πολύ αυστηρούς κριτές, αυτό βέβαια είναι υπό συζήτηση, η ετερόλογη ενδοσωματική γονιμοποίηση θεωρείται ιδιότυπη μορφή μοιχείας η πορνείας. Πρόκειται για βιομηχανική πορνεία, στην οποία δεν υπάρχει ούτε η φυσική αίσθηση της ηδονής, αλλά ούτε και ο εξαγιασμός της, με το μυστήριο του Γάμου.
Φυσικά, η Εκκλησία μας απορρίπτει την ανάπτυξη ανθρώπινων εμβρύων, για πειραματικούς σκοπούς, εκτός από την κυοφορία του εμβρύου σε ξένη μήτρα, σε ιδιαίτερες περιπτώσεις. Είναι, βέβαια, αντιληπτό ότι τα παιδία που προέρχονται από τεχνητή γονιμοποίηση είναι" κατ εικόνα Θεού", όπως κάθε άνθρωπος.
Η Ορθόδοξη Χριστιανική εκκλησία υποστηρίζει ότι με την εξωσωματική γονιμοποίηση, χάνεται η συνέργια στο σχέδιο του Θεού. Ο άνθρωπος μένει χωρίς ρίζες και καταγωγή, καταλύεται η έννοια του προσώπου, που βρίσκεται σε κοινωνία συνεχόμενη. Χάνεται ο συνάνθρωπος, το ανθρώπινο πρόσωπο, ο Θεός, σαν κοινωνία τριών προσώπων, τριαδικός Θεός, με το δημιούργημά του, τον άνθρωπο, που έπλασε "κατ εικόνα και καθ ώμοίωσιν".Είναι γεγονός ότι το προπατορικό αμάρτημα υπάρχει, αλλά χάνεται η έννοια του ανθρώπου.
Γι αυτό και το παιδί βαπτίζεται, αφού δεν φέρει ευθύνη για την γέννηση του, με τον ανωτέρω τρόπο.Στην περίπτωση υπάρχουν τεράστια ηθικά και θεολογικά ζητήματα, που έχουν συζητηθεί σε πολλούς τόνους και θέσεις μεταξύ των επιτροπών ιατρικών συλλόγων και της επιτροπής βιοηθικής της Ιεραρχίας της Εκκλησίας μας, αλλά και άλλων Χριστιανικών δογμάτων και κρατών.
Πρώτη αφετηρία της βιο-ηθικής είναι η πλήρης και αναγκαστική κατάφαση, (και όχι άρνηση), στην πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας. Ότι είναι επιστημονικά εφικτό, αυτό τελικά θα επιτευχθεί και θα αποτελέσει γεγονός ευχάριστο η δυσάρεστο, καλό η κακό, θετικό η αρνητικό, ηθικό η ανήθικο.
Δεν τοποθετούνται εύκολα κανόνες επιστημονικής και τεχνολογικής δεοντολογίας.Δεύτερη αφετηρία της βιο-ηθικής είναι ότι οι κοινωνικοί και πολιτειακοί θεσμοί βρίσκονται σε καταφανή καθυστέρηση να απορροφήσουν η να περιορίσουν τις συνέπειες από την ηθική της επιστήμης και της τεχνολογίας.
1β. ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΘΗΛΑΣΤΙΚΩΝ Η (ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ) ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Η κλωνοποίηση αποτελεί το τελευταίο σύγχρονο επίτευγμα της μοριακής και Βιοτεχνολογικής επιστήμης, στο θέμα της αναπαραγωγής των έμβιων όντων.Στις 27 Φεφρουαρίου 1998, ανακοινώθηκε η συγκλονιστική είδηση της γέννησης της Dolly, πρόβατου ηλικίας 6 μηνών τότε, στο Ινστιτούτο Rostin του Εδιμβούργου της Σκωτίας.
Το DNA της νέας προβατίνας την κάνει 8,5 ετών σήμερα, αφού το DNA του κυττάρου ήταν προβατίνας 6 ετών. Το πρωτόπλασμα με τα μιτοχόνδρια και το DNA αντιστοιχούν στην χρονολογική ηλικία της, που είναι 42 μηνών σήμερα.
Ο γενετιστής λαμβάνει από τον οργανισμό του όντος(ανθρώπου η ζώου) ένα κύτταρο και με την μέθοδο ανάλυσης του DNA, αναπαράγει ένα ακριβές αντίγραφο του πρωτοτύπου οργανισμού προέλευσης.
Κατά τον σεβαστό καθηγητή μου και πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών : " ο ενήλικος θα είναι πατέρας του κλωνοποιημένου εαυτού του με κριτήριο την ηλικία και μονωογενής δίδυμος αδελφός, με κριτήριο τη γενετική ταυτότητα".Μέχρι σήμερα, στον 21 αιώνα έχουν γίνει τα ποιο κάτω επιτεύγματα στην βιολογική και μοριακή τεχνολογία:-Μεταμόσχευση κερατοειδούς-1961-Μεταμόσχευση βαλβίδας καρδιάς-1964-Ετερομεταμόσχευση καρδιάς-1967-Ετερομεταμόσχευση ήπατος-1967-Ξενομεταμόσχευση ήπατος-1999-Ετερομεταμόσχευση νεφρού-1950-Ηλεκτροκίνητη κένωση σφικτήρα-1976-Καλλιέργεια οστών-1999-Καλλιέργεια χόνδρου οστού-1996-Καλλιέργεια επιδερμίδας-1988-Διεγέρτης εγκεφάλου-1986-Αμφιβληστροειδής ηλεκτρονικός-1999-Βηματοδότης καρδιάς-1958-Ήπαρ τεχνητό-1996-Ινσουλίνης εμφύτευση αντλίας-1989-Χεριού ηλεκτρομαγνητική ενεργοποίηση-1986-Τεχνητός γοφός-1963
Σήμερα η ανθρωπότητα καλείται να εξοικειωθεί με τη φιλοσοφία της βιολιθικής αντίληψης, δηλαδή το σχέδιο του ανθρώπου να γίνει κύριος των εσωτερικών εκδηλώσεων της ζωής του, με την παρέμβαση του στους μηχανισμούς του σώματος του.
Ήδη αυτή την στιγμή ο Yoshinori Kuwabara έργάζεται πάνω σε τεχνιτές μήτρες?Ο γνωστός οικονομολόγος και κοινωνιολόγος Τζέρεμι Ρίφκιν, πρόεδρος του Ιδρύματος Οικονομικών τάσεων της Ουάσιγκτον D.C. γνωστός πολέμιος της βιοτεχνολογίας και των μεταλλαγμένων τροφίμων, το 1992, στο ριζοσπαστικό βιβλίο του " το τέλος της εργασίας" υποστηρίζει:"υπάρχει φόβος και ερωτήματα για την νέα επανάσταση, που θα επιδράσει σε κάθε τομέα της ζωής μας: στον τρόπο που τρωμε, που παντεβόμαστεκαι αποκτούμε παιδιά, στην εργασία, στην πολιτική και στον τρόπο έκφρασης της πίστης μας.
Θα γίνει επανεξέταση όλων των αξιών της ζωής".Ρυθμιστές των δραστηριοτήτων της Γενετικής θα είναι: Οι χρηματιστηρια- κές αγορές, η ασφάλεια και αποτελεσματικότητα του προϊόντος και η ηθική.Το θετικό στην μοριακή βιολογία είναι η βελτίωση όλων των φαρμάκων, με τις νέες τεχνικές κατασκευής και δράσης τους, όπως και θεραπείες με βάση τα γονίδια και την παραγωγή ιστών για διάφορες χρήσεις υπέρ της υγείας.
Ο Αμερικανός γενετιστής Ρίτσαρντ Σίντ, έκθαμβος από την νέα ανακάλυψη της Γενετικής, ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει στην κλωνοποίηση του ανθρώπου, με πλήθος αντιδράσεων και εκδίωξη από την πατρίδα του, σαν αιρετικού. Ισχυρίζεται ότι θα φέρει ριζική αλλαγή στην ισορροπία των δύο φύλων.
Είναι σαφώς αντιληπτό τι κίνδυνος υπάρχει από επιστημονικής, αλλά κυρίως ηθικής πλευράς, σε περίπτωση κλωνοποίησης ανθρώπου.Για αυτόν τον λόγο μπαίνουν τα ερωτήματα: Γιατί μυστικές αποφάσεις; Πόσο στοιχίζει η παραγωγή κλωνοποιημένου υποκειμένου; Πώς εκτιμάται η ανθρώπινη ζωή από τους συντελεστές; Ποίοι επενδύουν στην πολυδάπανη έρευνα και ποιό το κέρδος της ανθρωπότητας;
Σ αυτό το σημείο η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία, σε πρόσφατη εκδήλωση-ημερίδα της επιτροπής βίο-ηθικής, την οποία ίδρυσε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ.Χριστόδουλος, έλαβε σαφή θέση κατά της κλωνοποίησης ανθρώπων, γιατί δημιουργούνται τεράστιοι κίνδυνοι για την ύπαρξη και παρουσία των νέων όντων. Υπάρχουν υπαρξιακά προβλήματα προέλευσης τους, χωρίς φυσικούς γονείς και αδέλφια, απομονωτισμός, απροσδιόριστη ηλικία έναρξης ζωής, επιτάχυνση γήρανσης και άλλα διάφορα.
Επίσης υπάρχουν και θεολογικά και ηθικά θέματα στον κλωνοποιημένο άνθρωπο, όπως εάν θα φέρει το προπατορικό αμάρτημα, εάν θα γίνει κατήχηση και βάπτιση για την αφαίρεσή του, εάν θα καταργηθεί η ελευθέρα του βούληση με επιλογές τρίτου προσώπου για την δημιουργία της ζωής του και άλλα.
Θεολογικές θέσεις για την κλωνοποίηση, εκφράστηκαν από τον Σεβ. Μητρο- πολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο:"Ι) Η συγκεφαλαίωση του νοερού και αισθητού κόσμου, μεταβάλλεται σε ένα ζωντανό εξάρτημα, σαν έμψυχο εργαλείο.
ΙΙ) Οι επιστήμονες της κλωνοποίησης εργάζονται με υπάρχον γενετικό υλικό, ενώ ο Θεός έκανε τα πάντα εκ του μη όντος.
ΙΙΙ) Και μέσα στο DNA του ανθρώπου, υπάρχει η ζωοποιός ενέργεια του Θεού. Κάθε παρέμβαση από τον άνθρωπο γίνεται με την παραχώρησή του.
ΙΙΙΙ) Σχηματίζονται όμοιοι εξωτερικά άνθρωποι, με ορισμένες αντιδράσεις, αλλά δεν είναι δυνατό να καταργηθεί το πρόσωπο, η υποστατική ετερότητα ενός ανθρώπου, με τον ιδιαίτερο τρόπο της αγάπης και της ελευθερίας.
V) Μπορεί να λύσει προβλήματα από αρρώστιες, αλλά δεν καταργεί την θνησιμότητά του, δηλαδή δεν δίνει την υπέρβαση του θανάτου.
VI) Χωρίς την στοργή του πατέρα και της μάνας του, ο άνθρωπος θα έχει έντονα υπαρξιακά προβλήματα.
VII) Ο άνθρωπος θα μείνει κτιστός με τους νόμους της φθοράς και χωρίς την φυσική του ελευθερία".Τα ηθικά θέματα που προαναφέραμε, οριοθετούν την διαχρονικότητα του Φωτός της Βηθλεέμ, δηλαδή των Χριστιανικών αρετών, στις γενιές των νέων, στην νέα χιλιετία και ειδικότερα των ιατρών, των βιολόγων και των Γενετιστών που θα ζήσουν και θα εφαρμόσουν αλλά και θα υποστούν τις συνέπειες των συμβάντων.Η κλωνοποίηση δεν κλονίζει την πίστη, αλλά δημιουργεί ηθικά προβλήματα, ειδικά του ανθρώπου, που χρειάζεται φόβο Θεού και σεβασμό στην εικόνα, που φέρνει την αιώνια πνοή του Δημιουργού της.
Γ] Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΧΙΛΙΕΤΙΑ
"Η ψυχική ευγένεια που ξεπερνάει την ανθρώπινη ανάγκη, δεν είναι ανεκτή: Δύο άνθρωποι που ζουν μαζί και μετέχουν σε μια ιδιωτική τελετουργία πρέπει να το σκέφτονται σοβαρά.Αισθανόμαστε ανεξήγητα μειωμένοι μπροστά σε μια ψυχική συγγένεια που δηλώνει ισόβια πίστη, χωρίς να βγάζει μιλιά" αναφέρει ο Κώστας Παπαγιώργης.
Αλήθεια, πόσο έχουμε περιφρονήσει, κοροϊδέψει, αυτή την εσωτερική μυσταγωγία των σχέσεων των δύο φύλων, όπου σύμφωνα με τον Μπατώγ, φτάνει σε στιγμές της απώλειας του είναι.Η λατρεία της Αφροδίτης από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, έχει μετα- τρέψει τις συνειδήσεις μας σε "εξωγήινα" όντα, αφού βλέπουμε την αγάπη μόνο σαν ερέθισμα ηδονιστικό ή την απλή ρυθμική Γυμναστική.
Αυτή η φιλοσοφία οδηγεί σε δρόμο σε σχέσεις επικίνδυνες, με ασθένειες μοιραίες της ψυχής και του σώματος, με θύματα, δυστυχώς, νέα παιδιά.Γίνεται, λοιπόν, φανερό ότι στους μοντέρνους καιρούς με την αρρώστια να χτυπάει την πηγή της ζωής, που είναι η διαιώνιση του γένους, το ζευγάρι αποτελεί την ιδεώδη προφύλαξη ψυχής και σώματος.
Πρέπει να σκεφτούμε, εάν είμαστε τώρα πράγματι μοναδικότητες η αν ο γκορμπαλισμός μας, που καθοδηγείται από το εξωτερικό, μας έχει ήδη μετατρέψει σε αγνώριστους και άσημους μαζανθρώπους, υποβάλλοντας τα " μιμίδια" μας στην χειρουργική στην οποία υποτίθεται ότι θέλουν να υποβάλλουν τα γονίδιά μας οι πειραματιζόμενοι βιολόγοι.Αν λοιπόν υπάρχει απειλή δημιουργίας ανθρώπινων φωτοτυπιών, το αντιγραφείο θα λειτουργήσει μάλλον σε αυτό που θεωρούμε έξω μας ( το νου μας), παρά σε ότι θεωρούμε μέσα μας.
Οι άνθρωποι χάνουν την εμπιστοσύνη τους απέναντι στα τεχνολογικά επιτεύ- γματα. Αφού η τεχνολογία δεν μπορεί να εγγυηθεί όλα όσα υπόσχεται, δημιουργού- νται συνέχεια νέα μεγάλα προβλήματα. Η αθανασία του σώματος είναι ανέφικτη.
Οι ίδιοι οι επιστήμονες έχουν το ερώτημα μέχρι που πρέπει να προχωρήσου- με στις ανακαλύψεις μας. Όταν στερεύουν οι πηγές νοήματος, που προέρχονται από την πολιτική, την τεχνολογία, την ιδεολογία, είναι λογικό ο άνθρωπος να στρέφεται στην πρωταρχική πηγή, που είναι η θρησκεία.Εκεί οδηγεί η εσωτερική αναζήτηση και ενδοσκόπηση, στην παλαιά, σοφή θρησκευτική παράδοση. Εκεί μετράμε τις δυνάμεις μας, εκεί ψάχνουμε να βρούμε βοήθεια.
Γ.1] Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Ο ΑΡΡΩΣΤΟΣ, Ο ΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Ο ιός που ονομάζεται HIV (από την αγγλική του σημασία: Human ιmmuno- de ficiency Virus, δηλαδή ο ιός της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας), προσβάλλει και μειώνει την άμυνα του ανθρώπινου οργανισμού, αφήνοντάς τον έτσι εκτεθειμένο σε λοιμώξεις και στην ανάπτυξη ειδικών μορφών καρκίνου.
Όποιος μολυνθεί από τον HIV, μπορεί με την σειρά του να μολύνει άλλα άτομα και ο ίδιος να νοσήσει από AIDS. Η λοίμωξη, δηλαδή η κυκλοφορία του ιού στον οργανισμό και η ανάπτυξη αντισωμάτων (οροθετικότητα), μπορεί να διαπιστωθεί σε 2 - 6 μήνες μετά την μόλυνση με εξέταση αίματος.
Το AIDS εκδηλώνεται σε οροθετικά άτομα (φορείς) ακόμα και μετά από πολλά χρόνια (7 -15) μετά την μόλυνση από τον ιό.Το AIDS σκοτώνει. Λιγότεροι από 10 στους 100 ασθενείς επιζούν για περισσότερα από 5 χρόνια από τότε που θα εμφανισθούν τα συμπτώματα της νόσου.Το AIDS θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε σαράκι και εξαθλίωση του σώματος και ταυτόχρονα της ψυχής.ʼλλα σοβαρά προβλήματα είναι ο καρκίνος, το καμένο δέρμα, οι κατεστραμμένοι νευρώνες του εγκεφάλου, και πλήθος άλλων ασθενειών και ιών.Αλλά, ας μην γελιόμαστε γιατί ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του.
Πολλές φορές αρρώστιες προέρχονται από τον τρόπο ζωής και τις επιλογές μας.Η επιστήμη της Γενετικής, με την έρευνα του DNA, προσπαθεί να ανακαλύ- ψει το εμβόλιο που θα θεραπεύει τον θανατηφόρους ιούς και αυτό ισχυρίζονται οι οπαδοί της κλωνοποίησης και των επιτευγμάτων της Γενετικής.
Εύλογο, λοιπόν το ερώτημα που απασχολεί όλους: Πως πρέπει να είναι ο γιατρός της νέας χιλιετίας, ώστε να κρατήσει και το βάρος των εξελίξεων, αλλά να είναι και αντάξιος λειτουργός του μέγιστου λειτουργήματός του, σαν θεράποντα της υγείας και του συνανθρώπου του;Κάθε άρρωστος είναι μια ανεξάρτητη, αυθύπαρκτη, μοναδική ύπαρξη, ένας άνθρωπος. Και πρέπει να συμπεριφερόμαστε στον καθένα ξεχωριστά, δυναμικά, αληθινά, με σεβασμό και αγάπη και με ιδιαίτερη ανοχή, ιδίως λόγω της ειδικής περιπτώσεως του, αναλύοντας και αναπτύσσοντας αυτό που ο καθένας θέλει να μάθει.
Όμως πριν λίγα χρόνια πριν από τον άρρωστο, η ίδια η κοινωνία δεν ήταν σε θέση να δεχτεί και να συνειδητοποιήσει την αρρώστια καθώς και τις συνέπειές της.Η εξοικείωση του κόσμου με τα προβλήματα που δημιουργεί η αρρώστια, η ευαισθητοποίηση του κοινού ώστε να καταλάβει ότι δεν πρέπει να αποφεύγει τον άρρωστο, άρχισε να εμφανίζεται σιγά - σιγά στις μέρες μας όπου πλέον, οι διαστάσεις του προβλήματος είναι τραγικές. Αυτό είναι πρόβλημα που ενδιαφέρει όλους μας και ιδιαίτερα τους νέους.
Πάντως με δημοσκοπήσεις που έχουν κάνει σχετικά με τις γνώσεις και με τον τρόπο αντιδράσεως του κοινού, η τάση έχει αλλάξει σημαντικά, έχει φύγει ο μεγάλος φόβος της αρρώστιας, δέχονται προληπτικές εξετάσεις και κυρίως γνωρίζουν κατά πλειοψηφία ποια είναι τα σημεία που πρέπει να προσέχουν.Έτσι, φθάνουν πλέον οι άρρωστοι και οι συγγενείς σε σημείο να δέχονται πολύ πιο καλά θεραπείες που δημιουργούσαν πριν από λίγα χρόνια απώθηση και αντίδραση.Η αλήθεια βγαίνει ευκολότερα από τα χείλη όταν υπάρχει η επικοινωνία του γιατρού, του αρρώστου και του συγγενούς, όταν δεν χάνεται η αμοιβαία εμπιστοσύνη, όταν πιστεύει κανείς ότι ο άρρωστος ζει με πίστη και ελπίδα, δυναμωμένη με την αγάπη που αναβλύζει σε δύσκολες περιστάσεις.
Γιατί αλήθεια, σημαίνει ορθή αμοιβαία σχέση, συγκεκριμένη έκφραση λεκτικών εννοιών, κατανό- ηση και ψυχική προσέγγιση, παράθεση ενός ατόμου που πάσχει και του άλλου που θα το νοσηλεύσει.Κάθε έκφραση που ανταποκρίνεται προς την αλήθεια, προς την πραγματικό τητα δεν είναι ένας ωμός ρεαλισμός, αλλά σωστή κατανόηση και ψυχική προσέγγι-ση. Γι΄ αυτό ας ξεφύγουμε από την άγνοιά μας.
Γιατί καμιά εντατική προσπάθεια γιατρών και λαμπρών επιστημών δεν θα μας σώσει παρά η ίδια μας πληροφόρηση και προσοχή στο θέμα αυτό.Εάν παντού επικρατήσει η κυριαρχία της τεχνολογίας και μόνο αυτή, τότε πρέπει ν αλλάξουν οι στόχοι και οι σκοποί της.¨Όλα τα σύγχρονα μέσα των Η/Υ, των ψηφιακών συστημάτων και του Ίντερνετ χρειάζονται για την βελτίωση των συνθηκών της ανθρώπινης υγείας και ζωής.
Σ αντίθετη περίπτωση η καταστροφή είναι δεδομένη και σίγουρη, για ολόκληρη την ανθρωπότητα και όλες τις φυλές και ηλικίες.Με άλλα λόγια είμεθα άνθρωποι και αποτελούμε ο καθένας από μας μια ψυχοσωματική ενότητα. Ενώ όμως έχουμε όλοι οι άνθρωποι τόσα κοινά χαρακτηρι- στικά, εν τούτοις έχουμε και ψυχολογικές διαφοροποιήσεις.Ο κάθε άνθρωπος αποτελεί μινιατούρα της θείας αρχέτυπης εικόνας.
Και όλες αυτές οι μικρογραφίες ενώ μοιάζουν μεταξύ τους και είναι ομοιούσιες, όμως δεν είναι καθόλου ομοούσιες.Τούτο το γεγονός μας δίνει το δικαίωμα να χειριζόμαστε τα μυστικά του κάθε ανθρώπου "εξατομικευμένα" και κατά περίπτωση.Υπάρχουν άρρωστοι οι οποίοι ζητούν να πληροφορηθούν τη φύση και το "status" της καταστάσεως της υγείας τους. Και η αλήθεια αυτή τους ηρεμεί και τους αναπαύει γιατί τους δημιουργεί την αίσθηση ότι πρέπει να αρχίσει η Ιατρική μάχη και ο πόλεμος ενάντια της αρρώστιας.
Αντίθετα άλλοι άνθρωποι πιο ευαίσθητοι στον πόνο και την αρρώστια δεν αντέχουν να ακούσουν την μοιραία αλήθεια που όντως σπάει κόκαλα. Και πράγματι πόσοι από μας τους κοινούς ανθρώπους ,μπορούν να πουν ότι είναι πιο δυνατοί από την οδύνη της κάθε αρρώστιας; Ποιος είναι τόσο δυνατός μπροστά στο οριακό γεγονός του καλπάζοντας θανάτου, βέβαια θα ρωτήσει κανείς!Προσλαμβάνει για το Χριστιανό ο θάνατος τη μορφή της μετάβασης από τα φθαρτά και μάταια εγκόσμια στα αιώνια, τα άφθαρτα και ανώλεθρα κατά Πλάτωνα.
Και βέβαια ο θάνατος δεν αποτελεί το τελεσίδικο στοιχείο της ανθρώπινης ζωής. Αντίθετα είναι μεταβατικό στάδιο εκ των πρόσκαιρων στα ουράνια και εκ των φθαρτών στα άφθαρτα, και στην αιώνια πατρίδα.Παρ΄ όλα όμως αυτά η ίδια η Ορθόδοξη εκκλησία που φιλοσοφεί στα ανθρώπινα και θεολογεί, πάνω στα θεανδρικά και θεανθρώπινα υμνογραφεί, γνωρίζει την φυσική ανθρώπινη αδυναμία της σάρκας.ʼρα, και ο Χριστιανός φοβάται την αλήθεια της οδύνης της βαριάς αρρώστιας αλλά παράλληλα ελπίζει στην πανσθενουργό χάρη του Θεού και την θεραπευτική παρέμβαση του πνεύματός του.
Και δεν είναι χωρίς σημασία ότι ο ίδιος ο θεραπευτής των ανθρώπινων ασθενειών Ιησούς - Ναζωραίος έκλαυσε όταν πληροφορήθηκε το θάνατο του πιστού φίλου του Λάζαρου. Και μετά από κάθε θεραπεία των απλών αλλά πιστών ανθρώπων τους έλεγε:"Ναι η δυνατή πίστη μπορεί να μετακινήσει ολόκληρα βουνά." Όλοι όμως οι άνθρωποι έχουν την ίδια πίστη; Ή μήπως άλλοι έχουν λιγότερη, και άλλοι περισσότερη, άλλοι δυνατότερη πίστη, και άλλοι τρεμοσβύνουσα;
Γι΄ αυτό άλλοι αντέχουν ν΄ ακούσουν το μοιραίο μαντάτο και άλλοι όχι.Και όλα τούτα σημαίνουν. ʼλλους η γνώση της αρρώστιας τους λυτρώνει και άλλους τους σκοτώνει. Μια λοιπόν ανώδυνη μορφή άγνοιας αποτελεί κατά τη ταπεινή γνώμη μας μια απαλή μορφή ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ.
Η τόσο εκρηκτική ανάπτυξη της εποχής μας σ όλους τους τομείς, δεν έχει πείσει τον σύγχρονο άνθρωπο ναποβάλλει τον φόβο για την αρρώστια και την ζωή του. Εκτός από τις οικονομικές και κοινωνικές ανακατατάξεις, ο ψυχισμός του έμεινε σε κατάσταση δέους και φόβου μπροστά στην υγεία του.
Γ.2] Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ Η ΔΡΟΜΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι στην εποχή μας υπάρχει μεγάλη δίψα για ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία. Ναι, ας μην μας φαίνεται παράξενο, ότι μέσα σε εκατομμύρια συνανθρώπους γύρω μας, η μοναξιά είναι μόνιμος σύντροφός μας. Μέσα απ΄ αυτήν ξεπηδάει η υπαρξιακή αγωνία. Ο κόσμος, είναι κόσμος αντιθέσεων, που δεν έχει και κανένα ιδιαίτερο νόημα.Αυτή είναι, με λίγα λόγια, η κοσμοθεωρία των ανθρώπων, που έχουν χάσει την πίστη τους στις αξίες και κυρίως στην ύψιστη αξία, που λέγεται Θεός, που αιτιολογεί την ύπαρξη του ανθρώπου.
Γ.3] Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΟΥΣ
Η υλιστική ανθρωποθεωρία βλέπει τον άρρωστο, κυρίως εκείνον που πάσχει από βαριά αρρώστια, σαν βιολογική και οικονομική μονάδα, μηδαμινής αξίας.Η ολοκλήρωση της προσωπικότητας του ανθρώπου είναι αδύνατη, χωρίς τον διάλογο με τον Θεό και τα παιδιά του Θεού.Ο άρρωστος έχει ουσιώδη ανάγκη ψυχολογική, για επικοινωνία με τον ιατρό. Η έλλειψή της, προκαλεί σοβαρότατα προβλήματα και κλονίζει την ψυχική του υγεία στο σύνολό της.
Ο άρρωστος βλέπει και παρακολουθεί όλους τους γύρω του ν΄ αγωνίζονται μ΄ όλα τα σύγχρονα μέσα εναντίον της αρρώστιάς του.Και όμως, στο βάθος της ύπαρξής του αισθάνεται ξένος, μόνος, μονότατος.Ζητά με αγωνία τον γιατρό του, για να του εμπιστευθεί τους φόβους, τις ανησυχίες, τον πόνο και την αγωνία του.Θέλει να μάθει ποια θα είναι η εξέλιξη της αρρώστιας του.Που ν΄απευθυνθεί για να εκφράσει το παράπονό του, την δυσκολία, το πρόβλημά του;
Έχει άμεση ανάγκη πολύτιμης ψυχολογικής υποστήριξης και βοήθειας.Υπεράνω πάντων προβάλει πάντοτε η διαπροσωπική σχέση και επαφή ιατρού και ασθενή, που καθορίζει την λύση του προβλήματος της υγείας του αρρώστου.Η αλήθεια είναι η μάνα των ηθικών και επιστημονικών αξιών. Είναι ο οδηγός της συνείδησης, μέσα στην παραζάλη του αιώνα μας. Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των μεγάλων προσωπικοτήτων.Το να υπηρετεί κάποιος την αλήθεια, είναι μεγάλο χάρισμα. Αφού η αλήθεια είναι αθάνατη και ο υπηρέτης της είναι αθάνατος, ακόμα και αν πεθάνει.
Η αλήθεια σώζει πράγματι τον άνθρωπο, κατά τη ζωή του.Όσοι αναζήτησαν την αλήθεια έζησαν. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο, ο άρρω- στος να μάθει την αλήθεια για το πρόβλημά του, ώστε να είναι σε θέση να συνεργά- ζεται με τον ιατρό, για τη θεραπεία του. Σημασία έχει ο τρόπος που θα ενημερωθεί.Η ενημέρωση πρέπει να στηρίζεται σε ηθικό και διανθρώπινο επίπεδο και βάση.
Όπως προαναφέραμε, η νοσηλεία είναι "διαπροσωπική συνεργασία" και προϋποθέτει την αγάπη στην τελειοτέρα της έκφραση, την ολόψυχη συμμετοχή στον πόνο του αρρώστου.Την ομιλία του ιατρού, για την ανακοίνωση ενός τόσο σοβαρού θέματος, πρέπει να διακρίνει η λεπτότητα, η ευγένεια και η χάρη.Αυτόν τον άνδρα εξυμνεί ο συγγραφέας του βιβλίου των Παροιμιών "ʼνδρα ανδρείον τις ευρήσει; ... στόμα αυτού διήνοιξε προσεχόντως και εννόμως και τάξιν εστείλατο τη γλώσση αυτού ... το στόμα ανοίγει σαφώς και νομοθέσμως ... ανήρ συνετός ευλογείται".
Ο άρρωστος, έχει υπερένταση, σωματική και ψυχική κούραση και την μετα- δίδει στους συγγενείς και το περιβάλλον του.Επειδή έχει συχνές εναλλαγές δυσφορίας και άγχους, θέλει να μάθει, για να εξασφαλίσει την ψυχική του ισορροπία.
Γ.4] Ο ΤΡΟΠΟΣ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟ
Ο γιατρός, πρέπει να διαθέσει ακάματη υπομονή και ενδιαφέρον και με τα πνευματικά φτερουγίσματα της χριστιανικής του αγάπης να βρει χρόνο να συζητή- σει,ν΄ ακούσει με σιωπή, να καταλάβει να ερμηνεύσει και ν΄ απαντήσει σ΄ όσα ο άρρωστος θα έχει σαν απορίες.
Ο πνευματικό ιατρός, διαισθάνεται και όσα ακόμη ο άρρωστος δεν θέλει ή δεν μπορεί να εκφράσει.Κατά τον Streeze Douglas "η ακρόαση του άλλου, εις μίαν στιγμή αυτοεκφρά σεως και αυτοσυγκεντρώσεως και εξωτερικεύσεως, αποτελεί την μεγαλυτέραν υπηρεσίαν, την οποίαν ο άνθρωπος δύναται να προσφέρει εις άλλο άνθρωπο".Η καλή ομιλία του ιατρού, δημιουργεί ευνοϊκές προϋποθέσεις μιας διαπροσωπικής ατμόσφαιρας μέσα στην οποία μπορεί ο άρρωστος να πληροφορηθεί το πρόβλημά του.Όταν εκείνος σοκαριστεί από την αλήθεια, ο γιατρός δεν αποθαρρύνεται.
Η συμβολική γλώσσα της επικοινωνίας, εμφανίζει σ΄ όλο το πνευματικό της μεγαλείο, την επιστήμη του διαλόγου.Η παρουσία του συγχρόνου ιατρού, σε σχέση με τον κάθε άρρωστο, είναι τοσημαντικό γεγονός της ζωής του, αφού παράλαβε αυτή την παρακολούθηση της προσφοράς, που βλέπει με αγάπη το θαύμα της ζωής και με πόνο το μυστήριο του θανάτου.
Είναι καθήκον του, μετά την γνωστοποίηση της αλήθειας στον άρρωστο, να συνεχίσει τον ωραίο αυτόν αγώνα της αγάπης, εφόσον συνεχίζεται και η ζωή.Σαν μοναδικό αντάλλαγμα θα έχει το βαθύ αίσθημα της ικανοποίησης, που του δίνει μόνο η επιτέλεση του καθήκοντος, στον πάσχοντα συνάνθρωπο και στην κοινωνία.
Επειδή η αλήθεια δεν οριοθετείται στα πλαίσια των γνώσεών μας αλλά τα υπερβαίνει, είναι προφανές πως η δική μας "αλήθεια" δεν μπορεί να γίνει κριτήριο γιατί είναι αποσπασματική ελλειμματική ανάπηρη, αλήθεια που προέρχεται από μια γνώση "εκ μέρους".Η αλήθεια για την αρρώστια προς τον άρρωστο, μπορεί να είναι μια αλήθεια στυγνή και απρόσωπη, ανέλπιδη και σκοτεινή, αλήθεια που θα κρίνεται από τα φαινόμενα χωρίς να έχει αφ΄ εαυτοίς την εξουσία του κρίνειν.
Ειδικότερα που ανέκυψε την τελευταία δεκαετία, η προσπάθεια για ψυχολογική υποστήριξη έγκειται στο να υπάρχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν να είναι περισσότερον ενεργός η σχέση γιατρού και ασθενούς αφ΄ ενός και αφ΄ ετέρου η θεραπευτική ομάδα να γίνει περισσότερο ικανή ώστε να αντιμετωπίσει τον πόνο και το θάνατο ενός αρρώστου ο οποίος έχει προσβληθεί από μεταδοτική νόσο, με ταχεία εξέλιξη, είναι κοινωνικά απορριπτέος (κατά μεγάλο βαθμό) και σωματικά ανίκανος.
Η αλήθεια πάντα πρέπει να είναι δεοντολογικά και ηθικά σωστή. Ο ιατρός ενεργεί ότι μπορεί για το όφελος του αρρώστου. Στην ιατρική δεν υπάρχουν στεγανά. Δεν κρύβεται παρτεναλιστικη η μη άποψη και στάση. Ψυχολόγοι και ιατροί χρειάζονται συνεργασία, προς όφελος των ασθενών.Με τον όρο ενημέρωση ορίζεται η όλη αμφίδρομη σχέση μεταξύ ιατρού και ασθενούς.
Η διαπροσωπική επικοινωνία μεταξύ τους, στην οποία πρέπει να πρυτανεύει η φιλαλήθεια, η αγάπη για τον πάσχοντα άνθρωπο, η οποία αποτελεί το πρωταρχικό και απαραίτητο στοιχείο ιδίως της ιατρικής πράξης και η οποία δεν είναι απλή λεκτική έκφραση. Κατά του Drummond (1973) σημαίνει υπομονή, φιλικότητα, ευγένεια, έλλειψη εγωισμού και τρυφερότητα.Κατά τον Ιπποκράτη "δεν υπάρχει αγάπη διά τον άνθρωπον".
Στόχος είναι να υπάρχει άμεση επικοινωνία και συνεργασιμότητα γιατρού - ασθενούς, κι ακόμα η παροχή ελπίδας και η εμφύτευση αγωνιστικής διαθέσεως στον άρρωστο για την καλύτερη θεραπευτική του αντιμετώπιση.Ποσοστό αρρώστων είναι φυσικό ότι δεν θα ενημερώνεται. ʼτομα με ανώριμες προσωπικότητες, χωρίς υποστηρικτικά κοινωνικά συστήματα, με χαμηλό μορφωτικό και νοητικό επίπεδο.
Είναι πιθανόν ότι δεν θα μπορέσουν να αντέξουν το βάρος της διάγνωσης.Στις περιπτώσεις που ανακοινώνεται η διάγνωση σκόπιμο είναι να αποφεύγονται οι βραχυπρόθεσμες προγνώσεις ενώ αντίθετα πρέπει να τονίζονται οι υπάρχουσες δυνατότητες για ανακούφιση από την νόσο.Για να είναι ο γιατρός ικανός για το νέο αυτό ρόλο θα πρέπει να υποβληθεί σε σχετική εκπαίδευση, όπως γίνεται ήδη αλλού.
Η οικογένεια, με τον δεσμό που υπάρχει μεταξύ των μελών της, μπορεί κατά- λληλα καθοδηγούμενη να αποτελέσει ένα σημαντικό υποστηρικτικό σύστημα για τον άνθρωπο που είναι άρρωστος.Η ανακοίνωση της διάγνωσης στον άρρωστο τότε μόνο έχει αξία αν αποτελεί την αφετηρία για την αντιμετώπιση και των ψυχολογικών του αναγκών και των κοινωνικών του προβλημάτων. Η μη ανακοίνωση της διάγνωσης αφήνει τον γιατρό να ασχολείται με τα σωματικά - βιολογικά προβλήματα του αρρώστου, τον αναγκά- ζει όμως να εθελοτυφλεί μπροστά στα ολοφάνερα και αναμφισβήτητα ψυχοκοινωνι- κά προβλήματα του αρρώστου.
Οποιαδήποτε μεταβολή γίνει στη στάση θα πρέπει να γίνει σταδιακά και λαμβάνοντας υπόψη τη γνώμη του κοινωνικού σώματος.Η νομική επιστήμη, εσφαλμένα προσπαθεί να κατευθύνει την Ιατρική πράξη.Επιτρέψατέ μου, σ αυτό το σημείο της παρουσίασης του θέματος να καταθέσω το τεραστίας σημασίας άρθρο του τότε Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος και Αλμυρού και τώρα Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ.Χριστοδούλου, λόγω του σχετικού περιεχομένου(δημ.Εφ."ΤΟ ΒΗΜΑ" 1-12-96."
Αληθεύοντες εν αγάπη"Για μια στάση συλλογικής και ατομικής ευθύνης."Η καθιέρωση της 1ης Δεκεμβρίου ως παγκόσμιας ημέρας κατά του AIDS μας προσφέρει την αφορμή για να εκδιπλώσουμε τις σκέψεις μας επί της, εξ απόψε- ως ορθοδόξου, αντιμετώπισης της νέας αυτής μάστιγας της ανθρωπότητας, που απειλεί όλον τον κόσμο. ?"" 0 θάνατος φαίνεται και πάλι παντοδύναμος και περιπαίζει ξανά τον άνθρωπο τη στιγμή που πίστευε πως έφτανε στο τέρμα μιας κοπιαστικής προσπάθει ας που θα σημαδευόταν από τη νίκη κατά του προαιώνιου εχθρού του?"
" Η σοβαρότητα της απειλής που διαγράφεται πάνω από τις κεφαλές μας αξιώνει μία σε βάθος, ουσιαστικότερη αντιμετώπιση πολλών, αγνώστων ίσως στους πολλούς, πτυχών του προβλήματος, που συνιστούν όμως βασικές παραμέτρους του. Πρόκειται δηλαδή για την ανάγκη διαμόρφωσης, και μάλιστα κατεπειγόντως, μιας ανθρώπινης συμπεριφοράς απέναντι στο πρόβλημα, τόσο από ΄κείνους που το έχουν όσο και από τους άλλους που το συναντούν στην καθημερινή τους πορεία.ʼλλωστε, κατά τον Μ. Βασίλειον, στον Χριστιανισμό "και νόσος φιλοσοφεί ται", δηλαδή σπουδάζεται το φαινόμενο της με φιλοσοφική διάθεση και με προοπτική άθλησης και άσκησης που αποκαλύπτει τους μυστικούς κόσμους της γόνιμης και δημιουργικής διαπάλης ανάμεσα στο φθαρτό και το αιώνιο, στη ζωή και στον θάνατο.
Δοκιμάσθηκε η ηθική αντοχή της κοινωνίας μας και απέδειχτηκε πως αυτή η λεγόμενη χριστιανική κοινωνία δεν διαθέτει την δύναμη προσέγγισης στον πόνο του άλλου με κατανόηση και αγάπη. Δεν μπορεί να βιώσει την ανθρώπινη αλληλεγγύη σε όλη της τη διάσταση. Το ίδιο φαινόμενο εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια και σε άλλα επίπεδα, π.χ. την αντιμετώπιση των προσφύγων, των τοξικομανών κλπ. Οδήγησε πολλούς από τους υγιείς σε εκδηλώσεις ατομικιστικής αποστροφής, ελεει-νού ρατσισμού και εξωκεντρικής συμπεριφοράς.
Και τα τρία είναι απόβλητα από χριστιανικής απόψεως, δεν μας συνιστούν ούτε ως χριστιανούς ούτε καν ως πολιτισμένους ανθρώπους. Η κοινωνία μας, επειδή είναι εγωιστική, έμαθε να αντιμετωπίζει επώδυνα και απάνθρωπα τα δράματα των άλλων, να αναζητεί εξιλαστήρια θύματα για να τους φορτώσει τις ανομίες της και να αισθανθεί κατόπιν ανακουφισμένη από το βάρος της ενοχής."."Είναι αδελφοί μας που έχουν ανάγκη την στοργή και την αγάπη μας.Είναι τραγικό το να σκέπτεται κανείς πως σε τέτοιες ώρες μπορούμε να βρούμε το κουράγιο να κατακεραυνώνουμε τους "ενόχους" εμείς οι δήθεν "αθώοι". Στ΄ αλήθεια "ο αναμάρτητος τον λίθον βαλέτω".
Όλοι είμεθα ένοχοι, έστω και αν δεν έχουμε φταίξει στη συγκεκριμένη τραγωδία.Διότι, όπως γράφει ο Ντοστογιέφσκι, μόνο αν πάρουμε στην πλάτη μας τα σφάλματα και τις ανομίες των άλλων, μπορούμε να ελπίζουμε στο έλεος του Θεού. Και αν θελήσουμε να ξεπεράσουμε τον εγωισμό μας αυτοπροσφερόμενοι με αγάπη. Πρέπει να ομολογήσω ότι στο εξωτερικό υπάρχουν ιδιωτικές ή και εκκλησιαστικές προσπάθειες, συμπαράστασης προς αυτούς από ομάδες εθελοντών διακονίας και γενικά αντιμετώπισής των, με χριστιανικά κίνητρα, που απουσιάζουν από τη χώρα μας. Πρόκειται για παράλειψη που πρέπει να μας προβληματίσει και ως εκκλησία και ως πολιτεία.
Ο πανσεξουαλισμός, με όλες τις ποικίλες εκδηλώσεις του, δεν είναι πια λύση κανενός από τα ανθρώπινα προβλήματα.Σε μας αντ΄ αυτών με περισσή ευκολία οι άνθρωποι έρριψαν τον λίθον του αναθέματος επάνω στους αρρώστους, τους στιγμάτισαν με ανηλεή εισαγγελική διάθεση ως περιθωριακούς και τους απέκλεισαν τις προσβάσεις στην επαγγελματι- κή, κοινωνική και αυτήν ακόμη την οικογενειακή ζωή.Είναι πια κατάδηλο ότι εμάθαμε να ζούμε μόνοι μας, με τη δυστυχία μας και τις ψευδαισθήσεις μας. Δεν μας αφορά -λέμε - το πρόβλημα του άλλου. Αρκεί εμείς να μη θιγόμαστε.
Μια τέτοια όμως αντίληψη είναι όχι μόνο αναιρετική της κοινωνι- κότητας, που μας ενδιαφέρει, αλλά και της ανθρωπιά μας.Εν τούτοις πολλοί από τους αρρώστους αυτούς καθώς αντιμετωπίζουν τον επικείμενο θάνατό τους έχουν μεταβληθεί σε αληθινούς φιλοσόφους της ζωής που μας διδάσκουν. Λίγο πριν πεθάνει από AIDS ο γνωστός αμερικάνος ηθοποιός Antony Perhins είπε:"Πολλοί νομίζουν ότι το AIDS είναι μία εκδίκηση του Θεού. Εγώ όμως νομίζω ότι μας στάλθηκε για να μάθει ο κόσμος να αγαπάει και να έχει κατανόηση και συμπάθεια ο ένας για τον άλλον.
Έμαθα περισσότερα για την αγάπη και τον αλτρουισμό απ΄ αυτούς που συνάντησα σ΄ αυτή τη μεγάλη περιπέτεια του AIDS παρά στον ανηλεή και ανταγωνιστικό κόσμο όπου πέρασα τη ζωή μου".Αυτή όμως η υποκριτική τοποθέτηση μας, που έρχεται σε αντίθεση με την ηθική σήψη της κοινωνίας μας και με το πνεύμα της διαφθοράς που διέπει τη ζωή μας και τις εκδηλώσεις της, σύντομα μας εκδικήθηκε.".
"Όσοι επιδίδονται σε ασύδοτη σεξουαλική ζωή, με εναλλασσόμενους ερωτικούς συντρόφους. ..δέχονται πήγματα υγείας, που είναι το αποτέλεσμα της σεξουαλικής διαστροφής που ο πολιτισμένος αιώνας μας αποδέχθηκε με το παραπλανητικό σύνθημα της "σεξουαλικής απελευθέρωσης", ενώ ουσιαστικά επρόκειτο είτε για αντιστροφή των όρων της φύσεως, είτε για παραβίαση κανόνων ερωτικής συμπεριφοράς διαχρονικής αξίας.
Και τα δύο εκδικούνται τους παραβάτες τους, όχι γιατί φταίει ο Θεός, αλλά διότι η παράβαση των φυσικών νόμων ενέχει μέσα της την κύρωση, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα και στην οικολογική ανισορροπία, που είναι καρπός της οικολογικής ανευλάβειας και ασυδοσίας μας.Η εκκλησία δεν αρνείται τον έρωτα διότι τον θεωρεί θεόδοτο δώρο στον άνθρωπο. Όμως το ζήτημα είναι τι είναι έρωτας. Φοβάμαι ότι όλοι όσοι χρησιμοποιούν την λέξη αυτή δεν εννοούν το ίδιο πράγμα.Ο αληθινός έρωτας δεν είναι αποσπασματικό στοιχείο της ύπαρξης μας, ούτε στιγμιαία ικανοποίηση της σάρκας.
Δεν μπορεί ούτε στον έρωτα να διαχωριστούν τα δύο υπαρκτικά μας συστατικά στοιχεία: ψυχή και σώμα.Ο έρωτας αποκομμένος από τη διπολική αυτή έκφραση του ανθρώπου είναι είδωλο του εαυτού του. Η εκκλησία, κατ΄ αντίθεσιν, με ό,τι φρονούν οι περισσότεροι άνθρωποι, βλέπει τον έρωτα σαν ενωτική δύναμη των υπαρξιακών στοιχείων του ανθρώπου και σαν μέσο για την αποκατάσταση μέσα του των στοιχείων της εσωτερικής τους ενότητος, που τον θεραπεύει και τον βοηθεί να ανακαλύψει το νόημα της ζωής.
Χωρίς να απολυτοποιούμε την ερωτική σχέση, πιστεύουμε ότι η ερωτική πράξη δεν εξαντλείται σε μία επαναλαμβανόμενη πράξη ηδονικού χαρακτήρα και μόνον, αλλά αναφέρεται στη σύνολη προσωπικότητα και οδηγεί σε μία αληθινή μελέτη των ιδιωμάτων των δύο προσώπων, ώστε να απαρτιστεί δια της ψυχικής πρώτα και της σαρκικής ύστερα μείξεως η αληθινή εικόνα του όλου, που είναι η τελειότης.Ο άλλος, ο σαρκικός έρωτας είναι έκπτωση από την αλήθεια.
Γι΄ αυτό και πραγματώνει στον άνθρωπο την επανάληψη του μαρτυρίου του Ταντάλου: μία ανικανοποίητη δίψα για ζωή και δημιουργία που εξαντλείται σε μονομέρειες και δυσαρμονίες, χωρίς την παραμικρή μεταμόρφωση του ανθρώπου, μέσα στον εγωιστικό ρυθμό της επιταγής για μία συνεχή λήψη, χωρίς την ανάλογη προτεραιότητα της δόσης?Ο λαός μας παραπλανάται συνεχώς με την προβολή τρόπων ζωής που έρχοντ αι σε αντίθεση με τις πατροπαράδοτες ελληνορθόδοξες καταβολές του.
Βεβαίως η ευθύνη δεν έγκειται στην ύπαρξη καθ΄ εαυτάς των νέων ιδεών που διασταυρώνονται πάνω από τις κεφαλές μας.Η ευθύνη όλων μας και μάλιστα παντοειδούς ηγεσίας μας είναι ότι έχουν αδυνατίσει επικίνδυνα τα ηθικά και παραδοσιακά μας ερείσματα και η κριτική ικανότητα του λαού να βασανίζει με το κριτήριο της παράδοσης τα εισαγόμενα "φρούτα" και να επιλέγει τα εξ΄ αυτών συνάδοντα με την παράδοση του.Από παντού βομβαρδίζεται ο λαός μας με ερεθίσματα τα ηδονιστικά και άλλα που είναι καταλυτικά των ηθικών αναστολών, που προωθούν τον εκφυλισμό και τη διαφθορά. Και μεγάλοι και μικροί παρασύρονται να πιστεύουν ότι αυτός ο τρόπος ζωής είναι και ο σωστός, αν και οι Ευρωπαίοι δεν είναι ούτε τόσο έκφυλοι, ούτε τόσο εικονοκλασσικοί όσο τους θέλει η διαφήμιση.
Γεγονός όμως είναι ότι εδώ κλονίζονται συνεχώς όλα τα βάθρα και τα ζωντανά στοιχεία της παράδοσης μας, και οδηγούνται σε διάλυση, με αργούς ρυθμούς βέβαια αλλά πάντως σταθερούς ρυθμούς, θεσμοί όπως η οικογένεια που παραμένουν αστήρικτα και συκοφαντούνται ως ξεπερασμένοι.Ο πανσεξουαλισμός, με όλες τις ποικίλες εκδηλώσεις του, δεν είναι πια λύση κανενός από τα ανθρώπινα προβλήματα. Δεν είναι λύση, είναι διάλυση της προσωπικότητας.
Η αναγκαιότητα της παραδοσιακής μορφής της οικογένειας, με όχι απλώς μονογαμικό χαρακτήρα αλλά και με σωφροσύνη, επανέρχεται ως η λύση του δράματος που μας τρομοκρατεί." Η μοναδική ασφάλεια είναι η εγκράτεια των νέων μας, πράγμα και εφικτό και αζήμιο. Και κατόπιν η μονογαμική σχέση μέσα στο γάμο? Σε τελική ανάλυση την αποτελεσματικότερη προφύλαξη δίνει η πνευματική ωρίμανση του ανθρώπου που του επιτρέπει αφενός μεν να χαλιναγωγεί τα πάθη του, αφετέρου δε να βλέπει στο πρόσωπο του άλλου, την αξιοσέβαστη εικόνα του Θεού?
Είναι λάθος, όπως λέγει στον πλατωνικό Καρμίδη ο Σωκράτης, το να προσπαθούν τινές να ασκούν την Ιατρική διαχωρίζοντας την από την Σωφροσύνη.Αλλά και τα άτομα οφείλουν να δεχθούν με καρτερία, τη δοκιμασία τους και να συμπεριφερθούν με εντιμότητα και υπευθυνότητα. Είναι φοβερό το περιστατικό που ανεγράφη στον Τύπο για τον φορέα εκείνον που εν γνώσει του εμόλυνε τους ευκαιριακούς σεξουαλικούς του συντρόφους προκειμένου να εκδικηθεί την κοινωνία.
Η παιδεία που ο καθένας μας έχει, το πολιτιστικό του επίπεδο και κυρίως η χριστιανική του ιδιότητα επιβάλλουν τη στάση ευθύνης από όλους, και προς όλους. ʼλλωστε η διέξοδος της αποκατάστασης δια της μετανοίας που η εκκλησία προβάλλει ως αντίδοτο για κάθε παράβαση ή παρακοή, συνιστά μονόδρομο λύτρωσης και ψυχικής ευφορίας.
Είναι ευτύχημα το ότι το μέσο στη γενικότερη αδιαφορία ή και εχθρότητα με την οποία η κοινωνία μας ,υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις ιατρών, νοσοκόμων και απλώς ιδιωτών που τιμούν την ανθρωπιά στην εποχή μας και ξεπλένουν την ντροπή όλων μας για την απαράδεκτα απάνθρωπη στάση των περισσοτέρων από εμάς.Αναγκάζει όλους να μάθουμε να αγαπιόμαστε, να συμπάσχουμε να σεβόμαστε τον διπλανό μας, να ζούμε με αλληλοκατανόηση.
Από μας εξαρτάται να μεταβάλουμε την κατάρα σε ευκαιρία αναδείξεως της πνευματικότητας μας και της ανθρωπιάς μας.
Γ.5] Ο ΦΩΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΕΠΑΦΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ
Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη αξία, πάνω στην οποία στηρίζεται ο πολιτισμός, η αληθινή ευτυχία και η εσωτερική ανάπτυξη του ανθρώπου.Είναι πηγή ευγενών πράξεων, ηρωισμού, αυτοθυσίας, μεγάλων χειρονομιών, ψυχικής ανάτασης και γενικά ανώτερων εκδηλώσεων ανθρωπισμού.
Γι΄ αυτό, αποτελεί την βάση όλων των ηθικών θεωριών και των φιλοσοφικών συστημάτων.Όπως αναφέρει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος "η αγάπη μακροθυμεί, ου ζητεί τη εαυτής, ου λογίζεται το κακόν".Η αγάπη μας προς το άρρωστο, φέρνει ειρήνη, γαλήνη στην ταραγμένη θάλασσα της ψυχής του, ύφεση στους πνευματικούς ανέμους της θλίψης, που προκαλεί η αρρώστια.Εξαφανίζει τον φόβο του θανάτου.
Όταν ο άρρωστος αισθανθεί κοντά του, μέσα στην ψυχή του το βάλσαμο της χριστιανικής αγάπης, τότε το άγιο λάδι της ανάβει άσβεστη φωτιά δύναμης.Όταν μιλήσει λοιπόν η αγάπη, κάθε κάλεσμα, είναι προσφορά της μοίρας προς το φως.
Η ζωή όσων αγαπούν και κατά συνέπεια και του αρρώστου, είναι γεμάτη από ομορφιά και δεν έχει θέση η θλίψη, η αγωνία και ο πόνος από την φοβερή δοκιμασία του.Εις το βιβλίον του Ιώβ αναφέρεται το πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης, στην διάρκεια του πόνου και μάλιστα της ορθής αντιμετώπισης του.Εφ΄ όσον η ζωή μας ευρίσκεται εντελώς στα χέρια του Θεού, πρέπει να έχουμε απεριόριστη υπομονή στην δοκιμασία της υγείας μας. Να δεχόμεθα το κακό, κατά παραχώρηση του Θεού, σαν προσωρινή δοκιμασία.
Η σωστή κατανόηση των δοκιμασιών της υγείας και η σωστή συμπεριφορά στα παθήματα δηλαδή ταπείνωση και αφοσίωση στον Θεό, λύνουν το πρόβλημα και αναθέτουν την ζωή του αρρώστου στα χέρια του Θεού.
Ι
Ι. ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΠΟΨΗ
α) Αίσθηση και Ψευδαίσθηση
Όπως προαναφέραμε, η νοσηλεία είναι "διαπροσωπική σχέση και συνεργασία" και προϋποθέτει την αγάπη στην τελειοτέρα της έκφραση, την ολόψυχη συμμετοχή στον πόνο του αρρώστου.Την ομιλία του ιατρού, για την ανακοίνωση ενός τόσου σοβαρού θέματος, πρέπει να διακρίνει η λεπτότητα, η ευγένεια και η χάρη.Ο άρρωστος δεν πρέπει να ζει με ψευδαισθήσεις και φρούδες ελπίδες.
Ήδη, από την εκδήλωση της νόσου φορτίζεται με υπερένταση, σωματική και ψυχική κούραση, έχει συχνές εναλλαγές δυσφορίας και άγχους, θέλει να μάθει την αλήθεια, για να εξασφαλίσει την ψυχική του ισορροπία.Κατά τον Streeze Douglas " η ακρόαση του άλλου, σε μία στιγμή αυτοεκφράσεως και αυτοσυγκεντρώσεως και εξωτερικεύσεως αποτελεί την μεγαλύτερη υπηρεσία, την οποία μπορεί να προσφέρει ένας άνθρωπος στον άλλο".Η καλή ομιλία του ιατρού δημιουργεί ευνοϊκές προϋποθέσεις μίας διαπροσωπικής ατμόσφαιρας μέσα στην οποία ο άνθρωπος - άρρωστος μπορεί να πληροφορηθεί το πρόβλημα του.
Η παρουσία του σύγχρονου ιατρού, σε σχέση με τον πάσχοντα από καρκίνο, είναι το σημαντικότερο γεγονός της ζωής του, αφού παράλαβε αυτή την παρακολούθηση της προσφοράς, που βλέπει με αγάπη το θαύμα της ζωής και με πόνο το μυστήριο του θανάτου.Ο άρρωστος έχει ουσιώδη ψυχολογική ανάγκη για επικοινωνία με τον θεράποντα ιατρό. Η έλλειψη της προκαλεί, σοβαρότατα προβλήματα και κλονίζει την ψυχική του υγεία. Ζητά με αγωνία να του εμπιστευθεί τους φόβους, τις ανησυχίες, τον πόνο, την αγωνία του. Θέλει την αλήθεια και όχι το ψέμα.
Έχει άμεση ανάγκη πολύτιμης ψυχολογικής υποστήριξης.Υπεράνω πάντων προβάλλει πάντοτε η διαπροσωπική σχέση και επαφή ιατρού και ασθενή, που καθορίζει την λύση του προβλήματος της υγείας, εφ΄ όσον συνεχίζεται η ζωή.
β) Αλήθεια και λύτρωση.
Η εποχή μας έχει μεγάλη δίψα για ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία. Ναι, μη μας φαίνεται παράξενο, ότι μέσα σ΄ εκατομμύρια συνανθρώπουςμας, η μοναξιά είναι μόνιμος σύντροφός μας. Μέσα απ΄ αυτήν ξεπηδάει η υπαρξιακή αγωνία.Ο κόσμος, είναι κόσμος αντιθέσεων, που δεν έχει κανένα ιδιαίτερο νόημα.Αυτή είναι, με δύο λόγια, η κοσμοθεωρία των ανθρώπων, που έχουν χάσει την πίστη τους στις αξίες και κυρίως στην υψίστη αξία, που λέγεται Τριαδικός Θεός, που αιτιολογεί την ύπαρξη του ανθρώπου.
Η αλήθεια είναι πολύπλευρη. Ολόκληρη η ζωή του ανθρώπου είναι μία συνεχιζόμενη αναζήτηση της αλήθειας. Χωρίζεται σε δύο μορφές: την αλήθεια, σαν ηθική αρχή, που σχετίζεται με την ζωή, την πράξη και τις ανθρώπινες σχέσεις και την αλήθεια σαν επιδίωξη της Επιστήμης και της Φιλοσοφίας.Η αλήθεια δεν τυφλώνει, φωτίζει την ψυχή με την φλόγα των ιδανικών, την συνείδηση με το φως της αρετής.Είναι, λοιπόν, απαραίτητο ο άρρωστος να μάθει την αλήθεια, αλλά έχει σημασία ο τρόπος γνωστοποίησης της.Οι αρχαίοι πρόγονοι έλεγαν: "χαρακτήρ ανδρός εκ λόγου γνωρίζεται".
Η ομιλία είναι καρπός της καλλιεργημένης προσωπικότητας. Η στροφή του αρρώστου προς τον Θεό είναι μοναδικό φάρμακο.Ο ιατρός πρέπει να διαθέσει ακάματη υπομονή και ενδιαφέρον και με τα πνευματικά φτερουγίσματα της Χριστιανικής του αγάπης να βρει χρόνο να συζητήσει, ν΄ ακούσει με σιωπή, να καταλάβει να ερμηνεύσει και ν΄ απαντήσει σ΄ όσα ο άρρωστος θα έχει σαν απορίες.Διαισθάνεται ακόμα και όσα δεν θέλει ή δεν μπορεί να εκφράσει.Όταν ο άρρωστος σοκαριστεί από την αλήθεια, πρέπει να συνεχιστεί ο ωραίος αυτός αγώνας της αγάπης, με μοναδικό αντάλλαγμα το βαθύ αίσθημα ικανοποίησης της εκτέλεσης του καθήκοντος του.Είναι, λοιπόν, γεγονός ότι η θρησκευτική πίστη λυτρώνει τον άρρωστο ολοκληρωτικά.
ΙΙΙ. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ
Είναι γνωστό το τρίπτυχο: Πρόληψη-Διάγνωση- θεραπεία- αποκατάσταση.Σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση του διαδραματίζουν τα μέλη της ομάδας της κοινωνικής, που ασχολούνται με την ψυχοσωματική υποκατάσταση.
Πρέπει οι ιατροί, το νοσηλευτικό προσωπικό, οι ψυχολόγοι κοινωνικοί λειτουργοί και όλοι οι υπόλοιποι επιστήμονες που θα διαπιστώσουν και θα αντιμετωπίσουν τέτοια προβλήματα στον άρρωστο να έχουν λάβει μέρος σε μετεκπαιδεύτηκα σεμινάρια, που θα υποδεικνύουν τρόπους προσέγγισης, κατά το δυνατόν ανώδυνους και αποτελεσματικούς.Είναι, βέβαια, χρέος της Ελληνικής Πολιτείας, να δημιουργήσει πιο οργανωμένες ομάδες, για την νοσηλεία αρρώστων, που δεν μπορούν να μεταφερθούν σε Νοσοκομεία και πρέπει να νοσηλευθούν στο σπίτι τους.Να γίνεται από τα Media συστηματική διαφήμιση του πληθυσμού, για τον ρόλο και την αντιμετώπιση των ασθενών στο πλησιέστερο και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον.
Η ιδιοσυγκρασία του ατόμου, τα ατομικά του βιώματα, η ατομική του αντίληψη για την φιλοσοφική άποψη της ζωής, η δυνατότητα ν΄ αντιμετωπίζει τα προβλήματα, η διαπίστωση της ηθικής, υλικής και ατομικής υποστήριξης των μελών της οικογένειας του και οι ξεχωριστές αντιδράσεις του στο πρόβλημα της υγείας του, τώρα λαμβάνονται σοβαρά υπ΄ όψει του ιατρού για την εξασφάλιση καλύτερης ποιότητας ζωής.
Οι διαπροσωπικές σχέσεις για ν΄ αναπτυχθούν χρειάζονται δεξιοτεχνία και επικοινωνία ψυχική ιατρού - ασθενούς.Έτσι, λοιπόν, όπως γράφει και ο κ. Γερ. Ρηγάτος " 1: Η ενημέρωση δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά σκοπεύει στο καλό του αρρώστου 2: Ναι, στην ενημέρωση, αλλά με τις προϋποθέσεις που αναφέρθηκαν 3: Ναι, στην ενημέρωση αλλά σ΄ αυτούς που τη θέλουν και την αντέχουν 4: Σεβασμός στην σιωπή που επιζητούν (οι αδύναμοι για το βάρος) ώμοι κάποιων συνανθρώπων μας."
Γ.6] Η ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΣΙΜΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΝ ΑΡΡΩΣΤΩΝ & ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
Φθάνοντας στο τέλος αυτής της ομιλίας, γίνεται σ όλους αντιληπτό ότι τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν από τους δύο βασικούς φορείς, την Εκκλησία και την Πολιτεία, αφού εκείνη έχει την νομοθετική εξουσία στα χέρια της για να κάνει πράξη προτάσεις επιτροπών βιοηθικής και ιατρικής ηθικής και Δεοντολογίας είναι, ώστε οι νέοι γιατροί που θα ξεκινήσουν από σήμερα τις σπουδές τους, αλλά και οι παλαιότεροι, όσο αυτό είναι δυνατό, θα διαμορφώσουν ηθική συνείδηση και τήρηση του Ιπποκράτειου όρκου τους, για δόμηση κοινωνίας στην οποία η εξωσωματική γονιμοποίηση, η κλωνοποίηση και η ευγονική θα αποτελούν πηγές προόδου και ηθικής ισορροπίας της λειτουργίας της και όχι εργαλεία καταδυνάστευσης και κακοποίησης της ελευθέρας βούλησης του ανθρώπου.
Συγκεκριμένα καταθέτουμε τις ποιο κάτω τέσσερις προτάσεις:
***Διερεύνηση από τους ειδικούς τι είδους γιατρούς έχουμε από τις Ιατρικές μας Σχολές σήμερα. Τι χρειάζεται ο γιατρός της σύγχρονης εποχής για να παρέχει αποτελεσματική κάλυψη στον σημερινό ασθενή του; Μελέτη και δημιουργία αντικείμενου εκπαίδευσης στις Ιατρικές σχολές και καθορισμός ειδικών κριτηρίων εισαγωγής στην Ιατρική σχολή νέων με ζήλο και αγάπη για το λειτούργημα αυτό, γεγονός που θα δημιουργήσει ικανότητα άσκησης, για τον γιατρό της νέας χιλιετίας.
***Οι νέες συνθήκες που δημιουργούνται από τις εξελίξεις της ιατρικής και της βιολογίας, απαιτούν ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα με υψηλή εμβέλεια και επιτυχία στην απόδοση τους. Οι νέοι γιατροί θα βελτιώσουν την εκπαίδευση του εαυτού τους και θ αποκτήσουν γνωσιολογική πληρότητα και συνείδηση ευθύνης καθήκοντος. Χρειάζεται η Ιατρική επιστήμη εκπαίδευση ειδικών ικανοτήτων από τους φοιτητικούς χρόνους των θεραπόντων της, ώστε να ενστερνίζονται το γνωστικό τους αντικείμενο.
***Στις Ιατρικές Σχολές των Πανεπιστημίων όλων των χωρών, πρέπει να ιδρυθεί έδρα Ιατρικής Βιοηθικής και δεοντολογίας, ώστε να γίνει πράξη ο ανθρωπιστικός χαρακτήρας της Επιστήμης και να διατηρηθούν οι πανανθρώπινες ανθρωπιστικές αξίες. Δεν είναι σωστό η τεχνολογία να καταστρέψει "το ωραίο, το μεγάλο και ταληθινό", του Ελληνικού και Χριστιανικού στην συνέχεια μεγαλείου και να "κτισθεί", μεταφορικά, ένας σύγχρονος πύργος της Βαβέλ, από την σύγχυση των αξιών της ζωής.
***Η εξελίξεις της πληροφορικής, της μοριακής & βιοτεχνολογίας, φέρνουν νέες γνώσεις στο γνωστικό αντικείμενο των ιατρικών δεδομένων. Αλλά ο νέος γιατρός δεν μπορεί να εγκαταλείψει την κλινική ιατρική, για την νέα αυτή κατάσταση. Χρειάζονται, λοιπόν, εκπαιδευτικά προγράμματα ανάλογα, με ειδικά εκπαιδευμένους εκπαιδευτές και εκπαίδευση των ίδιων των εκπαιδευτών, ως προς την νοοτροπία και τα μοντέλα εφαρμογής στην κάθε χώρα, ανάλογα με την κουλτούρα και τον πολιτισμό του λαού της.
Συμβουλές διακεκριμένων επιστημόνων και φιλοσόφων, στην ερώτηση της ικανότητος του γιατρού της νέας χιλιετίας, στην άσκηση του λειτουργήματός του ήταν ενδεικτικές:"Προσπάθησε να μην οδηγείσαι από το κέρδος και στηρίξου στις τυχαιοποιη- μένες κλινικές δοκιμές, καθώς εντυπώσεις μπορεί να παραπλανούν"(Silvia Franceschi,Aviano,Lanset,1999)."Είναι σημαντικότερο να είσαι ασφαλής, παρά έξυπνος ιατρός"(P.Kandela GP-UK-1999)."Θ ακολουθούσα τον αφορισμό του Alexander Pope:Μην είσαι ο πρώτος που δοκιμάζει το καινούργιο, αλλά ούτε και ο τελευταίος που εγκαταλείπει το παλαιό"(S.Hellman-Sicago-Lanset-1999).
"Πάντα να χαμογελάς στους ασθενείς, πολλοί λίγοι ιατροί το κάνουν"( S.Look-Lancet-1997)."Σκέψου που θα επιτευχθεί η εντυπωσιακότερη ανάπτυξη και οι σημαντικότεροι θεραπευτικοί νεωτερισμοί στα επόμενα 20-40 χρόνια. Προσωπικά ψηφίζω λοιμώξεις, ογκολογία και ψυχιατρική"(Bob Kentell-Edibourg-Lanset-1997).
Στο περίπλοκο και μεταβαλλόμενο περιβάλλον που διαμορφώνει η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας, η βιο-ηθική έχει σαν αντικείμενο να μελετήσει και να περιφρουρήσει το αγαθό του βίου, αλλά και να περισώσει το" πρόσωπο " του ανθρώπου, όπως διαμορφώθηκε από την ιστορία, την νομική επιστήμη και κυρίως από την φιλοσοφία, αλλά και όπως υπάρχει στην θρησκευτική παράδοση.
Πρέπει να δούμε τα ανθρωπολογικά προβλήματα μέσα από την θεολογία, την οικονομία, τη σωτηριολογία και την εσχατολογία. Είναι αφορμή τα επιτεύγματα, να οδηγήσουμε την αναζήτηση του ανθρώπου στα ενδότερα και τα υψηλότερα της ζωής και της ύπαρξής του.Κατά την ελαχίστη γνώμη μας, η εφαρμογή αυτών των προτάσεων και πολλών άλλων από ειδικούς, θα καταστήσουν την Ιατρική επιστήμη του μέλλοντος φως από το διαχρονικό Φως του ʼστρου της Βηθλεέμ, στην νέα χιλιετία.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΑΡΘΡΑ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΠΟΥ ΜΕΛΕΤΗΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΡΓΑΣΙΑ
1.Παρασκευαΐδη Χριστόδουλου, Μητροπολίτου Δημητριάδος :" Εγκεφαλικός η καρδιακός θάνατος; Συμβολή στην εξελικτική πορεία των μεταμοσχεύσεων" Αθήνα, 1992.
2.Παρασκευαΐδη Χριστόδουλου, νύν Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος:" Αληθεύοντες εν αγάπη" εφημ."ΤΟ ΒΗΜΑ" 1-12-1996.2α.Του αυτού:" Τεχνητή γονιμοποίηση και Χριστιανική ηθική" Αθήνα.1988.
3.Γαλίτη Γεώργιου:" Κλωνισμός και κλονισμός" περ."ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ" Φ.368,Ιανουάριος-Φεβρουάριος 1997.Αθήνα.
4.Κεσελόπουλου Ανέστη, Αναπλ.Καθηγ.Θ.Σ.Α.Π.Θεσαλλονίκης:" Σύγχρονες προκλήσεις βιοηθικής" περιοδ."Χριστιανισμός και Ευρώπη" εκδόσειςΤΕΡΤΙΟΣ,1997,Κατερίνη.
5.Χατζηνικολάου Νικολάου, Αρχιμανδίτου:" Εφαρμογή της πειραματικής τεχνολογίας σε ανθρώπινα έμβρυα", στο περιοδ."ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ"εκδ.Ε.Ο.Ε.Λ..Λευκωσία,1995, σ. 33-34.
6.Λαζαρίδη Δημήτριου " Μεταμοσχεύσεις οργάνων" Θεσσαλονίκη, 1993.
7. Μαντζαρίδη, Χριστιανική ηθική, Θεσσαλονίκη, 1995.
8. Μητσόπουλου Νικόλαου:"Επιτεύγματα της συγχρόνου γενετικής. Ηθική θεώρησις. Αθήνα,1990.
9. Κωνσταντοπούλου Χριστόδουλου, Αρχιμανδρίτου:" Κλωνάνθρωποι: υποβιβασμός της ανθρώπινης φύσεως" Περιοδικό "Κοινωνικές τομές" Δεκέμβριος, 1993.
10. R. Edwards & J. Purdy:" Human Conception in Vitro", London, 1981.
11. Βάρβογλη Χάρη, Αναπλ. καθηγ. Φυσικής Α.Π.Θ.:" Ποιο Αστέρι οδήγησε τους Μάγους στον Ηρώδη;" Εφημερ." ΤΟ ΒΗΜΑ" 14-02-1999.
12. Κωτσάκη Δημήτριου, καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών: " Το ʼστρο της Βηθλεέμ και η Επιστήμη", Αθήνα,1984.
13.ʼρθρα της εφημερίδας"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ":" Ο άνθρωπος της βιοτεχνολόγιας έρχεται.." της Ρίτας Μασούρα, 18-10-1998" Βιολιθικός άνθρωπος με?ανταλλακτικά" 18-10-1999"Ανάπτυξη ανθρώπου από κύτταρο;"7-03-99"Ελπίδες από την γονιδιακή θεραπεία" 7-03-99"Τα φάρμακα του 21ου αιώνα"14-03-99"Η ψευδής κληρονομιά της Ντόλι" 14-03-1999"Θεραπείες με βάση τα γονίδια" 21-03-99
14. Καββαθά Κώστα:" Γενετική Μηχανική", ʼρθρο εφημ." Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" 13-12-1998.
15.Καστριώτη Δημήτριου:" Κλώνοι ", εφημ." Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" 22-11-1999.
16. Ματσανιώτη Νικόλαου, Προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών:" Κλωνοποίηση: απειλή η βιολογικό θαύμα;" Εφημ."Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" 11-01-1998.
17. Ιεροθέου, Μητροπ.Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου:" Η κλωνοποίηση και η Ορθόδοξη θεολογία" Εφημ." Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" 18-01-1998.
18. Μπουκαλά Παντελή:" Η κλωνοποίηση του πανικού" Εφημ." Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" 18-01-1998.
19. Καρκαγιάννη Αντώνη:"Επιστήμη και τεχνολογία, βίος και Ηθική" Εφημ."Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" 27-09-1998.
20. Καράμπελα Λάμπρου:" Εξωσωματική γονιμοποίηση, ηθικά και νομικά προβλήματα" περιοδ."Αστυνομική επιθεώρηση" Φεβρουάριος 1990.
21. Περιοδικό " Η ιατρική του σήμερα" τεύχος 24, 25, Ιανουάριος-Αύγουστος 1999.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου