ΙΩΔΙΟ ΤΟ ΠΙΟ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΟ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ

Γνωρίζετε ότι: Το ιώδιο έχει ισχυρές αντιβακτηριδιακές, αντιπαρασιτικές, αντιικές και αντικαρκινικές ιδιότητες;

Το ιώδιο είναι ένα από τα απαραίτητα για την υγεία του ανθρώπου στοιχεία που προκαλεί το μεγαλύτερο φόβο και που έχει παρεξηγηθεί περισσότερο. Το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε περιοχές έλλειψης ιωδίου όπως καθορίζεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Κάθε φορά που τα βασικά συστατικά του οργανισμού (βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία, ορμόνες ένζυμα, είτε βρίσκονται σε έλλειψη ή σε κατάσταση ανισορροπίας μεταξύ τους, αυτό καταλήγει σε κακή υγεία και νόσο.

Είναι γνωστό εδώ και εκατό χρόνια το πόσο απαραίτητο είναι το ιώδιο για την σωστή λειτουργία του θυρεοειδή αδένα, είναι όμως σπάνιο να δει κανείς οποιαδήποτε πληροφορία για τις άλλες επιδράσεις του ιωδίου. Το ιώδιο βρίσκεται σε καθένα από τα δισεκατομμύρια κύτταρα του οργανισμού και χωρίς αυτό δεν θα μπορούσε να υπάρχει ζωή.

Παρόλο που η μεγαλύτερη συγκέντρωση ιωδίου συμβαίνει στο θυρεοειδή υπάρχουν και άλλες περιοχές στο ανθρώπινο σώμα
που έχουν υψηλά επίπεδα ιωδίου, όπως οι σιελογόνοι αδένες, ο εγκέφαλος, οι μαστοί, οι ωοθήκες και οι οφθαλμοί.

Επιπρόσθετα είναι απαραίτητο για την ικανοποιητική λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Το ιώδιο έχει ισχυρές αντιβακτηριδιακές, αντιπαρασιτικές, αντιικές και αντικαρκινικές ιδιότητες. Το ιώδιο θεραπεύει επίσης την ινοκυστική νόσο του μαστού και της κύστες της ωοθήκης. Είναι απαραίτητο για την σωστή ανάπτυξη των παιδιών. Η έλλειψη ιωδίου μπορεί να καταλήξει σε νοητική καθυστέρηση, βαρηκοΐα, αποβολή και καθυστέρηση στην φυσική και πνευματική ανάπτυξη.

Για πολλά χρόνια το ραφιναρισμένο ιωδιούχο αλάτι χρησιμοποιούνταν στη θεραπεία της βρογχοκήλης (υπερτροφία του θυρεοειδή συχνά επί έλλειψης ιωδίου). Παρόλα αυτά το συγκεκριμένο ιωδιούχο αλάτι είναι αναποτελεσματικό και έτσι πολλά νοσήματα και συμπτώματα που οφείλονται σε έλλειψη ιωδίου δεν θεραπεύονται. Δυστυχώς, από τη δεκαετία του ’60 και ως τη δεκαετία του ’80, το βρώμιο – μια τοξική ουσία που δεν έχει καμιά θεραπευτική συμβολή στο σώμα μας – αντικατέστησε το ιώδιο στην εμπορική αρτοποιεία. Κάποια δημοσιεύματα και έρευνες έθεσαν σε αμφισβήτηση την ασφάλεια του ιωδίου και άφησαν υπόνοιες ότι θα μπορούσε να προκαλέσει δυσλειτουργίες του θυρεοειδή αδένα.

Οι λόγοι για την ευρεία έλλειψη ιωδίου στους ανθρώπους (72% του πληθυσμού παγκοσμίως έχει έλλειψη ιωδίου) περιλαμβάνουν τις δίαιτες με χαμηλή περιεκτικότητα σε αλάτι όπως, η χαμηλή βιοδιαθεσιμότητα του ιωδίου από το ραφιναρισμένο ιωδιούχο αλάτι και η ανεπαρκείς διατροφή με τροφές πλούσιες σε ιώδιο, όπως θαλασσινά, φυσικό μη ραφιναρισμένο θαλασσινό αλάτι, θαλάσσια χορταρικά κ.ά.

Εάν τα επίπεδα ιωδίου είναι χαμηλά σε κάποιον που πάσχει από θυρεοειδική διαταραχή, συνήθως η κάλυψη αυτής της έλλειψης είναι αρκετή για να αντιστρέψει ή και να θεραπεύσει τα υποθυρεοειδικά συμπτώματα.

Έχει βρεθεί μετά από έρευνα ότι δύο αυτοάνοσα νοσήματα του θυρεοειδή – η νόσος του Graves και η νόσος του Hashimoto – ότι εμφανίζονται συχνότερα σε πληθυσμούς με χαμηλά επίπεδα ιωδίου. Αυτό έγινε σε δύο πόλεις της Δανίας – Κοπεγχάγη και Άλμποργκ.

Υπολογίζουμε ότι οι Ιάπωνες καταναλώνουν περί τα 13.8 mgιωδίου την ημέρα, το οποίο είναι 1000 φορές περισσότερο από την Συνιστώμενη Ημερήσια Δόση στις Ηνωμένες Πολιτείες (RDA) 150 mcg/ημέρα. Οι Ιάπωνες εμφανίζουν πολύ χαμηλότερα ποσοστά καρκίνου του μαστού, του προστάτη, του ενδομητρίου και των ωοθηκών.

Η καθημερινή μας έκθεση σε τόσα πολλά αλογόνα (βρώμιο, φθόριο, χλώριο κ.α.) μπορεί να αυξήσει τις ανάγκες μας σε ιώδιο. Μια αποτελεσματική ημερήσια δόση σε ιώδιο θα ήταν μεταξύ 12-50 mg. Η εξισορρόπηση του ιωδίου με βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία, αμινοξέα και άλλα θρεπτικά συστατικά έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα από ότι το ιώδιο από μόνο του.
Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς
Γεν. Δ/ντης Detox Center Gr
Μέλος των
International Academy
of Detoxification Specialists
& American Holistic Medicine Association

Πηγές:
1. Dr. Brownstein Book «Iodine why you need it»2. Nutrition for Optimal Health Association3. Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism October 1998;88:3401-3408